To, że Maria i Pierre Curie odkryli rad jest dobrze znanym faktem. 21 grudnia 1898 roku duet mąż-żona dokonał tego niezwykłego odkrycia, a rad otrzymał swoją nazwę od łacińskiego słowa oznaczającego „promień”. Oznaczony jest symbolem „Ra” i ma liczbę atomową 88.

Curie otrzymali upragnioną Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1903 roku za swoje odkrycie wraz z Henri Becquerelem. Ale jak doszło do tego odkrycia?

Pakt w imię edukacji

Źródło obrazu: history.com

Zacznijmy od samego początku, kiedy Maria Curie była Marią Skłodowską i mieszkała na terenie dzisiejszej Polski. Choć w szkole była bardzo zdolną uczennicą, nie mogła studiować na męskim Uniwersytecie Warszawskim.

Aby zaspokoić swoją żądzę wiedzy, kontynuowała naukę w warszawskim „pływającym uniwersytecie”, który był określany jako zbiór podziemnych, nieformalnych zajęć odbywających się w tajemnicy.

Jedna z jej starszych sióstr, Bronia, marzyła o wyjeździe za granicę w celu zdobycia oficjalnego dyplomu; nie miała jednak żadnych środków finansowych, które pomogłyby jej zrealizować to marzenie. Ponieważ Marie również podzielała marzenie swojej siostry, w końcu zawarły układ.

Według paktu Marie miała pracować i wspierać Bronię, a kiedy ta zakończy edukację, miała pomóc Marie finansowo, tak aby Marie również mogła zrealizować swoje marzenie. Przez około pięć lat Marie pracowała jako korepetytorka i guwernantka, aby sfinansować edukację swojej siostry.

W końcu wyższe studia w Paryżu

Źródło obrazu: hdimagelib

W końcu w 1891 roku Marie dostała szansę wyjazdu do Paryża, gdzie zapisała się na Uniwersytet Sorbona. Otrzymała stypendium podyplomowe, które pomogło jej studiować fizykę i matematykę. Początkowo jej celem było zdobycie dyplomu nauczyciela, a następnie powrót do kraju, do Polski.

Jedyną rzeczą, której brakowało Marii podczas studiów, było laboratorium, w którym mogłaby przeprowadzać eksperymenty. Problem ten został jednak rozwiązany, gdy Pierre Curie, znany na całym świecie fizyk, zaproponował jej miejsce. Rok później, w 1895 roku, pobrali się 26 lipca.

Mapa do odkryć

Image source:ElAntro

W tym samym roku francuski fizyk Henri Becquerel odkrył, że minerały zawierające uran emitują silne promieniowanie. Jednak odkrycie Becquerela zostało w tym czasie przyćmione przez odkrycie przez Wilhelma Rontgena promieniowania rentgenowskiego.

Marie zainteresował się odkryciem Becquerela i znalazł sposób na dokonanie precyzyjnych pomiarów promieniowania. Po tym jak początkowe badania zaczęły dawać pozytywne rezultaty, Pierre Curie porzucił swoje badania nad kryształami i symetrią w przyrodzie, w które był głęboko zaangażowany i dołączył do żony w jej projekcie. Odkryli, że silna aktywność pochodziła z frakcji zawierających bizmut lub bar.

Podczas kontynuowania eksperymentów nad frakcjami bizmutu, Marie odkryła, że za każdym razem, gdy była w stanie zabrać część bizmutu, pozostawała jej pozostałość o większej aktywności. Pod koniec czerwca 1898 r. para uzyskała substancję, która była około 300 razy silniej aktywna niż uran. W pracy, którą opublikowali w 1898 r., zaproponowali, by nowy metal nazwać „polonem”, od nazwy Polski, kraju urodzenia Marii.

Następnie duet małżonków postanowił udowodnić za pomocą różnych eksperymentów istnienie dodatkowej bardzo aktywnej substancji, która pod względem chemicznym zachowywała się prawie jak czysty bar. Udało im się wyizolować jeden decygram prawie czystego chlorku radu i określić masę atomową radu na 225. Marie przedstawiła wyniki tej pracy w swojej rozprawie doktorskiej 25 czerwca 1903 roku.

Bliskość z radem doprowadziła do wielu poważnych problemów zdrowotnych dla pary. Później okazało się, że potrzeba 1620 lat, zanim aktywność radu zostanie zredukowana do połowy.

19 kwietnia 1906 roku Pierre Curie został przejechany przez wóz konny w pobliżu Pont Neuf w Paryżu i zabity.

W 1911 roku Maria Curie otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii. Zmarła 4 lipca 1934 roku.

.