Behandelingen voor spontane intracerebrale, trombolytisch-geïnduceerde en intraventriculaire bloedingen (IVH) zijn nog steeds in de preklinische of vroege klinische onderzoeksstadia. Er is enige hernieuwde belangstelling voor het gebruik van chirurgische evacuatiechirurgie of trombolytica om hematomen te verwijderen, maar deze technieken kunnen alleen worden gebruikt voor specifieke soorten hersenbloedingen. De klinische proeven STICH (Surgical Trial in Intracerebral Haemorrhage) moeten enig inzicht verschaffen in de mogelijkheden van dergelijke technieken om de door hematomen veroorzaakte schade en vervolgens de morbiditeit en mortaliteit tegen te gaan. Meer recent zijn klinische proeven (ATACH en INTERACT ) begonnen met het testen of het reguleren van de bloeddruk al dan niet van invloed is op het welzijn van patiënten met een bloeding, maar de bevindingen hebben tot dusverre niet onomstotelijk een positief resultaat aangetoond. Meer veelbelovende studies, zoals de vroege fase CHANT (Cerebral Hemorrhagic And NXY-059 Treatment) en de late fase FAST (Factor VIIa for Acute Hemorrhagic Stroke Treatment), hebben onderzocht of het manipuleren van oxidatieve stress en componenten van de bloedstollingscascade al dan niet kan leiden tot een betere prognose na spontane bloedingen. CHANT werd echter voortijdig stopgezet omdat het weliswaar aantoonde dat het spin-val middel NXY-059 veilig was, maar ook dat het middel ondoeltreffend was bij de behandeling van acute ischemische beroerten. Bovendien werd de FAST-studie met recombinant geactiveerde factor VII onlangs afgesloten met slechts bescheiden positieve resultaten. Ondanks een gunstig effect op het primaire eindpunt van vermindering van het bloedingsvolume, leidde beheersing van de stollingscascade met recombinant factor VIIa niet tot een daling van het sterftecijfer. Bijgevolg heeft Novo Nordisk de verdere ontwikkeling van het geneesmiddel voor de behandeling van intracerebrale bloedingen stopgezet. Hoewel er slechts langzaam vooruitgang wordt geboekt bij de behandeling van bloedingen die het stijgende ziekte- en sterftecijfer ten gevolge van hersenbloedingen met succes terugdringt, zullen volharding en toegepaste translationele geneesmiddelenontwikkeling uiteindelijk vruchten afwerpen. De dringende behoefte aan een dergelijke therapie wordt nog duidelijker in het licht van de bezorgdheid in verband met de ongecontroleerde hoge bloeddruk in de algemene bevolking, het toegenomen gebruik van bloedverdunners door ouderen (b.v. warfarine) en van trombolytica door patiënten met een acute ischemische beroerte. De toekomst van de ontwikkeling van geneesmiddelen voor bloedingen vereist wellicht een veelzijdige aanpak, zoals het combineren van geneesmiddelen met uiteenlopende werkingsmechanismen. Gezien het aanzienlijke voordeel van factor VIIa bij het verminderen van het bloedingsvolume, zou het beschouwd moeten worden als een primaire kandidaat-geneesmiddel voor combinatietherapie als een off-label toepassing, indien de FAST trial aantoont dat het risico op trombo-embolische voorvallen niet toeneemt bij toediening van het geneesmiddel. Andere veelbelovende geneesmiddelen die in combinatie kunnen worden overwogen zijn niet-concurrerende NMDA-receptorantagonisten (zoals memantine), antioxidanten, metalloproteaseremmers, statines en erytropoëtine-analogen, waarvan allemaal is aangetoond dat ze de bloeding en gedragsstoornissen verminderen in een of meer diermodellen.