In elke virtuele therapiesessie die ik heb gehad sinds de nieuwe coronaviruscrisis mijn leven overhoop heeft gegooid, ben ik begonnen met een herhaling van: “Ik weet niet eens waar ik het vandaag over moet hebben. Ik voel 6 miljoen verschillende dingen.” Elke nieuwe sessie neem ik de bagage mee van een week die aanvoelde als een jaar. Hoe kan ik beslissen tussen praten over hoe eenzaam ik me voel in isolement en hoe gestrest ik ben over mijn familie en hoe schuldig ik me voel over achterstand op het werk en hoe hopeloos ik me voel over de Amerikaanse politiek en … nou ja, je krijgt het idee.

Bovenop mijn enorme hoeveelheid gevoelens, merk ik ook vaak dat ik ze ontleed: Is het normaal dat ik me X voel? Maakt het me een slecht mens om Y te denken? Gelukkig verzekert mijn therapeut me altijd dat niet alleen mijn gevoelens geldig zijn, maar dat ze op dit moment ook soortgelijke gevoelens van andere cliënten hoort. En hoewel de wetenschap dat mijn gevoelens universeel zijn mijn problemen niet oplost, biedt het wel enige troost om te weten dat andere mensen het ook doormaken.

Omdat ik die openbaring niet tot mijn eigen therapiesessies beperkt wilde houden, heb ik therapeuten en andere professionals in de geestelijke gezondheidszorg (telefonisch en via e-mail) gevraagd welke gevoelens en zorgen momenteel veel naar voren komen in hun sessies met cliënten. Als je te maken hebt met een van de volgende emotionele ervaringen, kunnen meer mensen dan je zou denken waarschijnlijk relateren – en het is 100% geldig.

Je bent opgebrand.

Als je momenteel op je plaats schuilt en niet, laten we zeggen, een veeleisende baan hebt als een essentiële werknemer, heb je misschien nog niet nagedacht over de mogelijkheid van burn-out op dit moment. Maar zelfs voor degenen onder ons in een relatief veilige positie, is burn-out een natuurlijk gevolg van de pandemie. “Burn-out is het resultaat van meer energie uitstorten dan je binnenkrijgt,” vertelt Ryan Howes, Ph.D., aan SELF.

Denk erover na: Elk aspect van het aanpassen aan een “nieuw normaal” vraagt energie van je, of dat nu de bandbreedte is die je besteedt aan het bijhouden van het nieuws of de vreemde leercurve van het doen van je werk op afstand. Ondertussen zijn veel van de manieren waarop we ons gewoonlijk opladen van de baan: vrienden zien, naar happy hour gaan, naar de sportschool, of wat voor zelfzorgactiviteit dan ook die door de pandemie is ontspoord. “Howes: “Er zijn op dit moment zoveel meer dingen die ons leegzuigen dan dingen die ons versterken. “Dat is het recept voor een burn-out.”

Je bent boos.

Ik hoef je waarschijnlijk niet te vertellen dat er op dit moment veel dingen zijn om boos over te zijn, of je nu gefrustreerd bent op mensen die dit niet serieus genoeg nemen of veel gevoelens hebt over hoe de pandemie structureel wordt aangepakt. Therapeuten horen dit alles en meer, vooral van essentiële werknemers die vastzitten in onmogelijke situaties zonder de steun die ze nodig hebben.

“Terwijl velen weten dat ze nodig zijn als gezondheidswerkers en willen dienen, kunnen ze ook boosheid voelen dat ze niet de juiste apparatuur hebben om hun werk veilig te doen of middelen voor hun klanten,” Chante’ Gamby, L.C.S.W., vertelt SELF.

Je bent…verrassend kalm.

Met al die aandacht voor het zorgen voor je mentale gezondheid en het omgaan met angst tijdens de pandemie, kan het raar voelen om het, nou ja, vrij goed te doen. Maar volgens meerdere therapeuten waarmee ik heb gesproken, is een gevoel van kalmte een vrij gebruikelijke reactie. Het kan uit vermijding zijn of omdat het nieuwe coronavirus “uit het oog, uit het hart” voelt, maar het kan ook een direct teken zijn dat je beter met dit alles kunt omgaan dan je dacht.

“Ik heb gemerkt dat cliënten die van tevoren met grote stressfactoren te maken hadden of al in therapie waren voor angstgerelateerde zorgen, de vaardigheden gebruiken die ze hebben geleerd om met de verandering om te gaan,” vertelt LaQuista Erinna, L.C.S.W., vertelt SELF.

Ook je ervaringen uit het verleden kunnen je getraind hebben om kalm te handelen in een crisis. “Sommige van mijn cliënten voelen eigenlijk een onverwacht gevoel van ‘kalmte’ te midden van de chaos, wat soms het resultaat kan zijn van ongunstige jeugdervaringen waarbij cliënten gewend zijn geraakt aan onstabiele omgevingen,” vertelt Siobhan D. Flowers, Ph.D., vertelt SELF.

Je bent in een spiraal over wat er zou kunnen gebeuren.

De onzekerheid van de pandemie-en de langetermijnimpact die het zal hebben op zowel persoonlijk niveau als op grotere schaal-is een van de meest voorkomende thema’s die de therapeuten met wie ik sprak, zijn tegengekomen in hun werk. Dat zou geen verrassing moeten zijn voor iedereen die op dit moment veel angst doormaakt; er is gewoon zoveel dat we niet kunnen voorspellen.

“Angst neemt toe door de angst voor het onbekende, en op dit moment zijn veel dingen niet bekend,” vertelt Myisha Jackson, L.P.C., SELF. “Ik heb gehoord dat mensen zich zorgen maken over het opraken van voedsel of voorraden. Mensen zijn bang dat ze hun huis of auto kwijtraken omdat ze zonder werk zitten.” De lijst gaat maar door. Het belangrijkste om te onthouden is dat de meeste mensen op dit moment worstelen met onzekerheid, en het is normaal om je doodsbang te voelen.

“We zullen de langetermijneffecten van COVID-19 waarschijnlijk nog een hele tijd niet ervaren, omdat we geen blauwdruk hebben om te volgen hoe dit zich allemaal zal ontvouwen,” zegt Flowers.

U worstelt met thuiswerken.

Als uw werkgever steeds meer werk en vergaderingen opstapelt, waardoor uw balans tussen werk en privé op het toilet achterblijft, bent u niet de enige. De overgang van een typische werkopzet naar thuiswerken heeft veel stress, angst en frustratie veroorzaakt voor een hoop mensen.

“Klanten zijn nu meer dan ooit aan hun computers gebonden, luisteren naar de ‘pings’ van e-mailmeldingen en reageren haastig op elke vraag, verzoek of opdracht,” vertelt Gena Golden, L.C.S.W., SELF. “Sommigen hebben angst en bezorgdheid opgemerkt over het nemen van lunchpauzes of toiletpauzes uit angst dat hun supervisor hen zal bereiken en dat ze er niet zullen zijn om binnen enkele minuten te reageren.”

Je rouwt om geannuleerde evenementen.

Het valt niet te ontkennen dat de pandemie het leven zoals we het kennen volledig heeft verstoord, waardoor veel mensen gedwongen werden om ervaringen te missen waar ze al lang naar hadden uitgekeken. “Cliënten rouwen om belangrijke gebeurtenissen zoals verjaardagen, aanstaande pensionering, geannuleerde trouwplannen en het afstuderen van hun kinderen,” zegt Erinna.

Hetzelfde geldt voor belangrijke carrièregebeurtenissen, promoties, vakanties, jubilea, of alles wat het nieuwe coronavirus op zijn pad heeft gesloopt. Veel mensen voelen zich schuldig omdat ze zich zorgen maken over deze dingen, die klein lijken in vergelijking met de vele andere gevolgen van COVID-19, maar maak het jezelf niet moeilijk. Het is volkomen natuurlijk om verdrietig, boos, geïrriteerd en teleurgesteld te zijn, ongeacht wat er nog meer aan de hand is.

Je bent aan het jojoën tussen hoopvolheid en hopeloosheid.

In het tijdperk van COVID-19 kan elke nieuwe dag aanvoelen als een hele week vanwege hoeveel updates, statistieken en verhalen er zijn om in je op te nemen. Veel mensen krijgen een emotionele whiplash, zegt Howes: “Mensen vragen zich af: ‘Moet ik me goed of slecht voelen? Moet ik me hoopvol of hopeloos voelen?”

Er is natuurlijk geen goed antwoord – het is normaal om een heleboel dingen tegelijk of in cycli te voelen, vooral als er zo veel aan de hand is. Maar nu is het misschien een goed moment om je eraan te herinneren dat super aangesloten blijven op het nieuws deze reactie kan verergeren (en een heleboel andere dingen op deze lijst, op dat), dus misschien overwegen om het jezelf gemakkelijk te maken en te bezuinigen op je nieuwsconsumptie.

Je hunkert naar een freaking knuffel, verdomme.

Als je je zo voelt, nee, je bent niet de enige die uit je vel gaat door een gebrek aan fysiek contact. Bianca Walker, L.P.C., vertelt SELF dat ze veel van haar cliënten hoort over het belang van aanraking. “Ja, we kunnen zoomen en Facetime, maar er is iets te zeggen voor knuffels en kussen, en zelfs gewoon in de nabijheid van een persoon zijn,” zegt ze. “We zijn getuige van het belang van gemeenschap en de kracht van fysieke interactie in afwezigheid daarvan. Je zit vast en bent onzeker. Als je een bepaald aspect van je leven op pauze hebt moeten zetten – of dat nu het zoeken naar een baan, een nieuwe relatie of een langetermijndoel was – vraag je je misschien af wat je nu in godsnaam moet doen. Zelfs als de pandemie niets groots heeft verstoord, kan toekomstplanning nog steeds van tafel voelen.

“Velen van ons willen onze zomer plannen, verjaardagen, bruiloften, enzovoort, maar voelen zich vastzitten in het niet weten wat er komen gaat,” vertelt Vernessa Roberts, L.M.F.T., SELF. “Het creëert dit vreselijke gevoel dat we niets hebben om naar uit te kijken, omdat we onzeker zijn over wat er gaat komen.”

Je voelt je schuldig over je relatieve veiligheid, zekerheid of voorrecht.

Veel therapeuten horen van mensen die schuldgevoelens hebben over hoe hun ervaringen en zorgen zich verhouden tot degenen die kwetsbaarder zijn voor de negatieve gevolgen van de pandemie. “Overlevingsschuld voor degenen die middelen en werkfuncties hebben die hen in staat stellen om op afstand te werken, terwijl familieleden, vrienden of zelfs mensen die ze op het nieuws zien dat niet kunnen,” vertelt Cicely Horsham-Brathwaite, Ph.D., SELF.

Het is natuurlijk voor de dingen waar je dankbaar voor bent – zoals financiële stabiliteit, het gezelschap van familie of partners tijdens isolatie, of een goede gezondheid die je minder risico op ernstige complicaties laat lopen – worden overschaduwd door het besef dat niet iedereen zich in een vergelijkbare positie bevindt. Neem het jezelf niet kwalijk wat je wel hebt, en vraag jezelf misschien af of je in een positie bent om anderen te helpen (wat als bijkomend voordeel kan hebben dat jij je ook beter voelt).

“Ik begeleid mensen om met hun eigen realiteit en context om te gaan, terwijl ik hen ook help om na te denken over manieren waarop ze anderen van dienst kunnen zijn”, zegt Horsham-Brathwaite. “Als ze daarvoor openstaan, betekent dat financieel geven, vrijwilligerswerk doen, bidden voor zichzelf en anderen, en natuurlijk hun angst beheersen om hun welzijn te ondersteunen en hen in staat te stellen een bron van emotionele steun voor anderen te zijn.”

Je zit diep in je existentiële spijt.

Een grootschalige crisis als deze brengt natuurlijk een aantal grotere vragen naar de voorgrond die je aan het denken zetten over je vroegere keuzes, ervaringen en waarden. “Golden: “Ze onderzoeken hoe ze hun tijd hebben ‘verspild’ door te lijden of te herkauwen over dingen die nu weinig waarde meer hebben. Dat gezegd hebbende, Golden ziet dit ook een positief neveneffect hebben: “Ze beginnen nieuwe betekenis te zien in relatiebanden, sociale verbondenheid, familie en gezondheid,” zegt ze.

Je rouwt.

En niet noodzakelijkerwijs in de traditionele zin. Hoewel het waar is dat sommige mensen ongetwijfeld te maken hebben met het verlies van dierbaren aan COVID-19, merken therapeuten rouw ook op andere manieren op. De meeste mensen worstelen met een of ander verlies, zegt Howes, of dat nu het verlies is van een baan, je vrijheid, je gevoel van veiligheid, of je visie op hoe je leven zou moeten verlopen. Dit alles kan een diep gevoel van rouw teweegbrengen, hoewel veel mensen het niet herkennen voor wat het is.

“Mensen worstelen met de verschillende stadia van rouw en weten niet waarom ze zich zo voelen,” zegt Howes. “Maar het kan zijn dat je op dit moment rouwt om het verlies van veel dingen in je leven.”

Er is ook een kans dat je rouwt om levens die op grotere schaal verloren zijn gegaan, zelfs als je niemand persoonlijk kent. Dit kan waar zijn voor iedereen, maar vooral voor degenen in gemeenschappen die bijzonder getroffen zijn door COVID-19. “Onder mijn cliënten die mensen van kleur zijn, met name zwarte en bruine mensen, is er een gevoel van individueel en collectief verdriet, gezien het feit dat recente rapporten aangeven dat dergelijke gemeenschappen onevenredig worden getroffen door COVID-19 als gevolg van structurele ongelijkheid en discriminatie, “zegt Horsham-Brathwaite.

Je voelt je ontoereikend over je productiviteit.

“Een probleem dat ik zie, is dat mensen zich schuldig voelen over het feit dat ze niet productief genoeg zijn terwijl ze thuis in afzondering zijn,” Kaity Rodriguez, L.C.S.W., vertelt SELF. “Vanaf de eerste dag na het bevel tot afsluiting hadden veel cliënten het gevoel dat ze tijd verspilden en jammerlijk faalden bij de overgang naar thuiswerken. Er is ook druk om talen te leren, cursussen te volgen, financiën onder de knie te krijgen, en van alles te doen. Productiviteitsporno is erg luid op dit moment.”

Dat lawaai kan moeilijk te overstemmen zijn, dus voel je niet slecht als dit iets is waar je mee worstelt. “We leven in een natie waarin velen van ons gewend zijn zich bezig te houden met activiteiten die gericht zijn op bloei,” zegt Rodriguez. “Helaas moet veel van die aandacht op dit moment worden verlegd naar overleven. Wees lief voor jezelf en weiger je schuldig te voelen omdat je niet productief bent.

Je zit er tot over je oren in met je kinderen.

Nu de scholen dichtgaan en diensten als kinderopvang niet meer draaien, worstelen veel ouders met de overgang om hun kinderen fulltime thuis te hebben, vooral als ze nog moeten werken. Deze situatie brengt niet alleen veel extra stress op praktisch niveau met zich mee, maar er is een goede kans dat je emoties hierover ook moeilijk te negeren zijn. “Ze hebben het gevoel dat ze niet genoeg doen en dat ze hun kinderen en banen tekort doen omdat ze niet in staat zijn om het allemaal in balans te brengen”, vertelt Kimberly Lee-Okonya, L.C.S.W., aan SELF.

Je hebt te maken met een opleving van een ongerelateerd trauma uit het verleden.

Als je merkt dat je plotseling wordt verteerd door gedachten en gevoelens over iets uit je verleden, voel je je misschien overvallen. Maar dat is eigenlijk onze hersenen functioneren zoals ontworpen, Ryan M. Sheade, L.C.S.W., vertelt SELF. “Omdat onze hersenen, en vooral onze vecht-of-vluchtreactie, zijn ingesteld om ons te herinneren aan gevaar om ons veilig te houden, brengt de pandemie ieders trauma’s uit het verleden naar de voorgrond.”

En ter herinnering, dit kan van toepassing zijn op elk aantal ervaringen uit het verleden, of je het nu als een trauma beschouwt of niet. “Iedereen heeft trauma’s, of het nu gaat om een groot trauma van een enkel traumatisch incident of de kleine trauma’s van consistente herinneringen in de kindertijd dat we niet goed genoeg waren, of liefde waardig, of dat we onbeduidend of onbelangrijk waren,” zegt Sheade. Dus wat er nu ook op je afkomt, behandel jezelf met mededogen.

Je bent gevoelloos.

Met alles wat er gaande is, kan het je verontrusten als je op een dag wakker wordt en je realiseert dat je… helemaal niets voelt. Dat is ook te verwachten. Zelfs in de meest chaotische tijden, is het onmogelijk om 24/7 emotioneel alert te zijn. “Ik zie het in termen van adrenaline,” zegt Howes. “Je kunt adrenaline maar zo lang door je aderen laten stromen tot je lichaam moet resetten en afkoelen.” Hetzelfde geldt voor emoties, vooral hoe langer dit doorgaat.

Je voelt iets heel anders.

De waarheid moet gezegd worden, deze lijst is slechts het topje van de ijsberg van wat therapeuten op dit moment te horen krijgen – en bij uitbreiding, wat mensen voelen. Als ik het allemaal zou behandelen, zou dit artikel 10 keer zo lang zijn, minimaal. Van depressie tot verveling tot intimiteit tot ontoereikendheid tot opwinding, mensen gaan door het hele spectrum van emoties op dit moment. Het punt is, het maakt niet uit wat je elke dag voelt, het is een geldige reactie op deze echt wilde ervaring die we allemaal meemaken.

“Het is belangrijk om te begrijpen dat we hier allemaal mee te maken hebben als een eenheid, maar deze eenheid wordt op verschillende manieren beïnvloed,” zegt Roberts. “Vergeet niet dat de impact die dit op je heeft nog steeds geldig en reëel is. Hoe je deze tijd wilt doorbrengen is aan jou en kan niet vergeleken worden met hoe anderen deze tijd doorbrengen. Mogen we niet vergeten onze eigen gevoelens en worstelingen te omarmen en mededogen te tonen voor de gevoelens en worstelingen van anderen.”

Gerelateerd:

• Functioneert iemand anders op dit moment ook maar nauwelijks?
• Je mag nu vreugde voelen
• Gelieve, ik smeek het je, maak je geen zorgen over wat je nu zou ‘moeten’ doen