Przegląd urazów więzadła pobocznego przyśrodkowego

Więzadło poboczne przyśrodkowe, powszechnie określane jako MCL, jest więzadłem znajdującym się po wewnętrznej stronie kolana. Więzadło MCL rozciąga się od kości udowej (femur) do kości piszczelowej (tibia) i pomaga ustabilizować wewnętrzną (lub przyśrodkową) część kolana. Podczas gdy kilka innych więzadeł i ścięgien, takich jak ścięgna podudzia, zapewnia dodatkowe wsparcie, MCL jest najważniejszą strukturą, która zapobiega „otwieraniu się” wewnętrznej części kolana, gdy kość piszczelowa jest ciągnięta na zewnątrz (bocznie).

Wiązadło poboczne przyśrodkowe jest powszechnie kontuzjowane u piłkarzy, a także narciarzy i piłkarzy. Do większości urazów dochodzi podczas uderzenia wślizgiem, gdy na kolano działa siła (tzw. siła koślawości), która powoduje wygięcie kości piszczelowej na zewnątrz w stosunku do kości udowej. Przykładem tego jest sytuacja, w której zawodnik drużyny przeciwnej uderza z dużą siłą w wewnętrzną część podudzia i wymusza jej wyprostowanie w trakcie ataku wślizgiem. Podczas tych epizodów, MCL może ulec urazowi samodzielnie (izolowane) lub może ulec urazowi wraz z więzadłem krzyżowym przednim (ACL) i/lub łąkotką przyśrodkową, która jest bezpośrednio połączona z MCL.

Diagnostyka urazów więzadła pobocznego przyśrodkowego

Gdy więzadło poboczne przyśrodkowe ulega urazowi, większość odczuwa ból wzdłuż wewnętrznej strony kolana, a niektórzy mogą opisać uczucie lub słyszenie „pop”. Przez kilka pierwszych dni po urazie, wewnętrzna część kolana może być opuchnięta i „czarno-niebieska” (ekchymotyczna) i prawie zawsze jest wrażliwa na dotyk. W przeciwieństwie do ACL, MCL nie jest zlokalizowane w obrębie stawu kolanowego, a zatem obrzęk w obrębie stawu kolanowego może zwiastować powiązany uraz ACL i/lub łąkotki.

Lekarz może zazwyczaj zdiagnozować uraz więzadła pobocznego przyśrodkowego wyłącznie na podstawie wywiadu i badania fizykalnego. Dlatego też nie zawsze konieczne jest wykonanie badania RTG i MRI. Należy jednak rozważyć wykonanie badania RTG kolana u młodocianych z tym urazem, ponieważ może dojść do złamania płytki wzrostowej na końcu kości udowej. Rezonans magnetyczny jest zazwyczaj zarezerwowany dla poważnych urazów, w przypadku których planowana jest operacja lub w przypadku podejrzenia uszkodzenia ACL i/lub łąkotki.

Leczenie więzadła pobocznego przyśrodkowego

Leczenie zależy od stopnia urazu, który jest określany na podstawie wyników badania fizykalnego (patrz tabela poniżej). Zdecydowana większość urazów MCL może zostać wyleczona bez operacji.

.

Tabela 1: Klasyfikacja uszkodzeń więzadła pobocznego przyśrodkowego

Rest i usztywnienie: W celu umożliwienia gojenia, kolano powinno być wypoczęte przez kilka tygodni. Częste stosowanie lodu oraz opatrunku uciskowego pomaga ograniczyć obrzęk w ciągu pierwszych kilku dni po urazie. Przed powrotem do gry, kolano powinno zostać ponownie zbadane w celu upewnienia się, że więzadło zostało odpowiednio zagojone. Specjalna orteza może być użyta w celu zapewnienia dodatkowego wsparcia po powrocie zawodnika do sportu.

Chirurgia: Operacja jest zarezerwowana dla więzadła pobocznego przyśrodkowego, które nie zdołało się zagoić i przywrócić stabilności kolana wewnętrznego nawet po okresie odpoczynku. Dostępnych jest kilka opcji chirurgicznego leczenia tego urazu, w tym naprawa lub rekonstrukcja więzadła. W przypadku rekonstrukcji więzadła, wykorzystuje się tkankę własną pacjenta lub tkankę pochodzącą ze zwłok. Rodzaj operacji i tkanki są oparte na urazie, jak również preferencji chirurga/pacjenta.

Rehabilitacja po operacji jest dość rozległa i co najmniej sześć miesięcy jest często konieczne przed rozważeniem powrotu do gry.

Posted: 6/25/2008

Authors

.