Nowy Orlean, LA–Several days have passed since Fat Tuesday, on February 9, when this city concluded Mardi Gras. Od tego czasu na ulicach nie ma już kobiet topless, puzonistów w strojach goryli, breakdancerów z maskami Donalda Trumpa, a ludzie wykonują swoje normalne czynności. To powiedziawszy, Nowy Orlean wciąż nie funkcjonuje tak, jak większość miast i prawdopodobnie nigdy nie będzie. Na przykład, ostatniej nocy jadłem w lokalnej knajpce, Parkway Bakery, kiedy miejsce to zostało przypadkowo najechane przez rowerzystów w kostiumach, którzy jechali na wycieczkę po pubie. Po wyjściu wspomniałem portierowi, że myślałem, że Mardi Gras się skończyło.

„Mardi Gras się skończyło”, powiedział. „To jest po prostu normalny dzień w Nowym Orleanie.”

I to jest to, co pokochałem o mieście: jest zdefiniowane przez dziwne zwyczaje i zachowania, które są zrozumiałe dla miejscowych, jeśli nikt inny. W ostatnim tygodniu opisałem niektóre z tych idiosynkrazji dla Forbes, omawiając parady Second Line, King Cake i Mardi Gras Balls. Poniżej znajduje się moja lista „wszystkiego innego”, co jest charakterystyczne dla Nowego Orleanu, którą stworzyłem podczas rozmów z miejscowymi przy niejednym piwie Abita. Nie trzeba dodawać, że prawdopodobnie nie uwzględniłem wszystkiego, więc jeśli jest jakieś dziwactwo, które przegapiłem, powiedzcie mi w komentarzach.

Żywność

Po’Boys: Wspólny posiłek w porze lunchu, jest to sub zawierający bagietkę podobną do francuskiego chleba. Typowe nadzienia obejmują smażone krewetki, ostrygi, i Louisiana gorącej kiełbasy. Po’Boys z pieczoną wołowiną zawierają „gruz”, który jest mieszanką strzępów wołowiny i płynów z gotowania, które są rzucane na wierzch. Miejscowi zwykle dostać ich kanapki „ubrany” z warzywami i przyprawami.

Muffalettas: To zostało przywiezione do Nowego Orleanu przez wielu sycylijskich imigrantów z miasta. Jest on podawany na okrągłym, sezamowym chlebie muffaletta i zawiera capacolla, salami, mortadela i provolone. Te mięsa i sery uzupełnia „sałatka z oliwek”, która jest posiekaną mieszanką oliwek i innych warzyw.

Red Beans and Rice: Jest to dziedzictwo lokalnej kultury kreolskiej. Danie jest zazwyczaj podawane w poniedziałek, kiedy to można zamówić w restauracjach w całym mieście. Powodem, zgodnie z oficjalną stroną miasta, jest to, że „poniedziałki były tradycyjnym 'dzień prania’ … Kobiety w domu umieścić na garnku czerwonej fasoli gotować cały dzień, podczas gdy oni opiekowali się pranie, ponieważ posiłek wymagał niewiele ręcznej uwagi. Fasola była w dużej mierze doprawiona resztkami hambone z kolacji poprzedniej nocy.”

Sno-Balls: To jest kiedy drobno pokrojony lód jest oblany aromatyzowanym syropem. Sno-balls nie należy mylić z rożkami śnieżnymi, które są wstępnie zamrożone, twarde jak skała, granulowane kawałki lodu sprzedawane w całym kraju.

Muzyka i taniec

New Orleans Jazz: Jazz został wymyślony w Nowym Orleanie, i pozostał inny tutaj niż jazz na wschodnim wybrzeżu. To jest szybsze, szczęśliwsze i mniej regimented. Miasto popularne wczesna forma była Dixieland jazz, ale teraz rozprzestrzenia się z orkiestr dętych, które, z grubsza rzecz biorąc, są pięć do dziesięciu członków ragtag grupy, które obejmują popularne hity w barach lub na ulicy.

Bounce: Nowy Orlean jest „stolicą bounce’u na świecie”. Jest to podgatunek hip-hopu określone przez szybsze tempo, mocniejsze bity, i śpiewy i gwizdy. Został spopularyzowany na początku lat 90. przez lokalnego transwestytę rapera Big Freedia.

Twerking: Myślisz, że ten prowokacyjny styl tańca zaczął się od Miley Cyrus i Robina Thicke? Pomyśl jeszcze raz. Twerking został wymyślony w Nowym Orleanie jako sposób na taniec do bounce.

Buildings and Spaces

Shotgun Houses: Dom Shotgun, pisze The Data Center, „zazwyczaj ma jeden pokój prowadzący do następnego bez korytarzy. Ten styl domu jest szczególnie dobrze przystosowany do gorącego klimatu, ponieważ można otworzyć przednie i tylne drzwi, a bryza będzie płynąć.” To również stąd wziął się jego przydomek, ponieważ można było otworzyć drzwi i strzelać z pistoletu przez sam środek, a kula nie trafiała w nic. Styl ten wywodzi się z kultury haitańskiej i został przywieziony do Nowego Orleanu przez handel niewolnikami. Te wąskie domy są nadal powszechne w całym mieście.

Creole Townhomes: Być może lepiej znany, jest to styl architektoniczny znaleziony w Dzielnicy Francuskiej. Są to ceglane kamienice, które wyposażone są w 2. lub nawet 3. balkony piętra. Po wielkich pożarach miasta w 1700 roku, pojawiły się one dzięki hiszpańskim wpływom.

Cities of the Dead: Jest to przydomek dla nowoorleańskich cmentarzy, które charakteryzują się nadziemnymi grobowcami. Istnieje pewna debata na temat tego, dlaczego zostały one umieszczone w ten sposób; prawdopodobnie jest to połączenie bagnistej gleby miasta i niskiego poziomu wody oraz tradycji pochówku przywiezionych przez Hiszpanów. Ale od tego czasu stały się one atrakcjami turystycznymi, z wieloma zawierającymi wyszukane rzeźby i dzieła sztuki.

Prawa i Tradycje:

Dolary urodzinowe: Kiedy ludzie mają urodziny, dostają przyjaciela, aby przypiąć $1 banknot na ich klapie. To ogłasza ich urodziny publicznie, i od tego momentu, nieznajomi będą podchodzić i przypinać więcej banknotów, tworząc gorset pieniędzy. Te pieniądze mają być wykorzystane na napoje urodzinowe.

Open Alcohol Laws: Podczas gdy reszta narodu jest stłamszona przez bezsensowne i arbitralne prawa alkoholowe, Nowy Orlean ignoruje cały ten hałas. Bary mogą pozostać otwarte 24 godziny, alkohol może być sprzedawany w niedziele, a ludzie mogą nosić otwarte pojemniki na ulicy.

Lagniappe: Wymawiane lan-yap, jest to słowo, które jest zakorzenione we francuskim i hiszpańskim, ale głównie używane w Gulf Coast. Odnosi się to do kiedy sprzedawca daje ich klienta mały prezent, jako dobry gest. Może to obejmować umieszczenie 13 pączka do tuzina, lub oddanie kawy po zakupie King Cake.

Voodoo: Kolejny haitański import, jest to religia ludowa, która łączy afrykański spirytualizm z elementami katolicyzmu. W 1800 roku, Voodoo był silny nurt kultury Nowego Orleanu, inspirując ogniska, orgie, tajne mikstury i rytuały. Dziś jest to bardziej po myśli, zrezygnowany do muzeów i wycieczek duchów.

Jazz Funerals: Jednym z pozostałych rytuałów Voodoo, jednak, jest akt upamiętniania śmierci ludzi poprzez muzykę i taniec, ponieważ niewolnicy wierzyli, że będzie odpędzać negatywne duchy. Czarna społeczność Nowego Orleanu nadal prowadzi „jazzowe pogrzeby”, zjawisko, które krótko opisałem we wcześniejszym artykule.

Festiwale: Mardi Gras jest najbardziej oczywistym z nich, ale Nowy Orlean ma festiwale na prawie wszystko, w tym na King Cakes, Jazz, ostrygi, pomidory, Gumbo, Tennessee Williams i Halloween. Naliczyłem 46 w sumie na stronie internetowej miasta.

Społeczeństwo:

Mardi Gras Indianie: Jest to czarna subkultura w ramach Mardi Gras. Podczas wcześniejszych czasów, „niewielu w getcie czuł, że mogą kiedykolwiek uczestniczyć w typowej paradzie Nowy Orlean,” pisze MardiGrasNewOrleans.com. „Niewolnictwo i rasizm leżały u podstaw tej kulturowej separacji. Czarne dzielnice Nowego Orleanu stopniowo wykształciły swój własny styl świętowania Mardi Gras. Ich krewes są nazwane dla wyimaginowanych plemion indiańskich, zgodnie z ulicami ich okręgu lub gangu.” Oznacza to, że włączają oni style rdzennych Amerykanów do swoich kostiumów, muzyki i parad.

Ludzie kreolscy: Dokładna definicja tego, co to znaczy być Creole jest niejednoznaczna. Encyclopedia Britannica definiuje takich ludzi w Luizjanie jako „francuskojęzycznych białych potomków wczesnych francuskich i hiszpańskich osadników … lub osoby o mieszanym czarnym i białym rodowodzie mówiącym formą francuskiego i hiszpańskiego.” Ogólnie rzecz biorąc, termin ten odnosi się do społeczeństw, w których europejscy osadnicy wymieszali się z mieszkańcami Indii Zachodnich. Nowy Orlean pozostaje jednym z najsilniejszych miast dla tej mieszanki i nadal ma wpływy kreolskie w jedzeniu, muzyce i ubiorze.

Cajunowie: Byli to Francuzi, którzy zasiedlili kanadyjskie terytorium Akadii. W 1713 roku zostali wyrzuceni przez Brytyjczyków z powodu różnic religijnych, a część z nich przeniosła się do Luizjany, głównie na wiejskie bagna. Ich kultura przenika jednak do Nowego Orleanu, przede wszystkim poprzez jedzenie. Potrawy obejmują Gumbo, Jambalaya, Etouffee i Boudin, i są wypełnione langustą i mięsem aligatora.

Akcenty: Najdziwniejszym aspektem o Nowym Orleanie są akcenty – ludzie tutaj mówią śmiesznie. Gdybym miał podsumować, powiedziałbym, że ich akcenty są dla południowych tym, czym akcenty Bostończyków są dla północno-wschodnich. Są one nieco odbiegającą od normy wersją. Tutejsi mieszkańcy mogą mówić podobnie do południowców, ale słowa są mniej wyciągnięte i pełne osobliwej wymowy. Ten filmik na Youtube jest mistrzowski w uchwyceniu dialektu, którym byłem otoczony przez ostatni miesiąc.

Ludzie: Oni naprawdę są tu inni niż wszędzie indziej w Ameryce. Nowy Orlean to miasto imprezowe, naznaczone radosną atmosferą i brakiem zahamowań w kwestii jedzenia, alkoholu, ubioru i zachowania. Ludzie, którzy tu dorastali, wychowali się w tej kulturze i wcielają ją w życie, podczas gdy inni przeprowadzają się tu, ponieważ przyciąga ich ta kultura. To niewątpliwie wpłynęło na atmosferę ulicy. Jeśli ktoś chciałby określić osobowość różnych miast, kwintesencją Nowego Jorku mogłaby być jazda metrem, gdzie wszyscy unikają kontaktu wzrokowego. W DC byłoby to uczestnictwo w kolacji, gdzie wszyscy rozmawiają o swojej pracy i znajomościach. Osobowość” Nowego Orleanu jest najlepiej uchwycona w sobotnią noc poza sąsiednimi barami, gdzie ludzie będą ubrani w kostiumy bez powodu, pijani i roześmiani.

Dlaczego więc Nowy Orlean ma te wszystkie tradycje? Być może sprzecznie z intuicją, to dlatego, że miasto od dawna było portem i kosmopolitycznym ośrodkiem, z różnymi grupami wchodzącymi i wystawiającymi swoją kulturę. Jak napisał w e-mailu historyk z Uniwersytetu Loyola w Nowym Orleanie, Justin Nystrom, Nowy Orlean „był miastem francuskim i hiszpańskim przez sto lat, zanim stał się częścią Stanów Zjednoczonych, a ten kulturowy odcisk przetrwał aż do XIX wieku… Przeprowadziły się tu całe pokolenia czarnych i białych mieszkańców wsi, ale w przeciwieństwie do reszty Południa, Nowy Orlean był głównym celem imigrantów – Irlandczyków, Niemców i Włochów”, nie wspominając o Haitańczykach, Kubańczykach i innych afrocentrycznych grupach sprowadzonych jako niewolnicy. „Jest to miasto południowe, miasto latynoskie i prawie północne.”

Wiele z tych grup nigdy nie wyjechało, zamiast tego osiedlając się w ciasnych miejskich dzielnicach. „Do czasu Katriny,” kontynuował. „Mieliśmy najwyższy wskaźnik urodzonych obywateli spośród wszystkich obszarów metropolitalnych, a to pomaga w utrzymaniu tradycji.”

Nowy Orlean reprezentuje mieszankę wielu kultur, które trzymały się swoich tradycji, jednocześnie mieszając się ze sobą na tyle, aby stworzyć nowe. Te dziwactwa połączyły się, by stworzyć prawdziwie unikalną kulturę.