Wspierane na brzegu przez marynarzy w kapeluszach z szerokim rondem, oddziały generała Winfielda Scotta rozpoczynają lądowanie w Vera Cruz w 1847 roku podczas wojny meksykańskiej. Statki wspierają desant ogniem armatnim wymierzonym w meksykańską obronę i, jak głosi podpis na dole tej odbitki Curriera i Ivesa, „cała armia dotarła do brzegu w pięknym stylu, bez wypadku czy strat”. Scott postanowił wylądować w Vera Cruz, a następnie nacierać w głąb lądu wzdłuż drogi krajowej, w kampanii przypominającej drogę hiszpańskiego konkwistadora Hernando Cortesa do Tenochtitlan (obecnie Mexico City). Po tym, jak Scott zdecydował, że samo bombardowanie morskie nie zmusi meksykańskiego miasta do poddania się, zaprojektował amfibię i rozkazał swoim żołnierzom zejść na ląd 9 marca 1847 roku. Lądowanie to było jedną z najwcześniejszych operacji amfibijnych i największą, jaką Stany Zjednoczone przeprowadziły do II wojny światowej.

Po wylądowaniu ludzie Scotta zaczęli zakładać stanowiska artyleryjskie, sprowadzając na brzeg duże tuby morskie, które miały służyć do rozbijania meksykańskich fortyfikacji. Utalentowany młody inżynier ze sztabu Scotta, kapitan Robert E. Lee, pomógł rozmieścić stanowiska artyleryjskie i kierował ich budową. Baterie obsadzili artylerzyści z marynarki, w tym brat Lee, Sydney Smith Lee. 22 marca baterie otworzyły ogień. Robert martwił się o brata, pisząc później do żony, że „stałem przy jego działach zawsze, gdy nie chciano mnie gdzie indziej. Och! Czułem się okropnie i nie wiem, co powinienem był zrobić, gdyby zginął przede mną”. Do 29 marca miasto było w rękach amerykańskich, a Scott rozpoczął natarcie w głąb lądu.

Lee dobrze wykonał swoje zadania w Vera Cruz i Scott polegał na nim w dużej mierze w dalszej kampanii, wykorzystując go do rozpoznania meksykańskiej topografii dla amerykańskiego natarcia. Pomimo otrzymania awansu za występ w bitwie pod Cerro Gordo (kwiecień 1847), niektórzy historycy, w tym Douglas Southall Freeman, uważają, że koronnym osiągnięciem Lee w wojnie meksykańskiej była wielodniowa wyprawa zwiadowcza przez zdradzieckie pole wyschniętej lawy zwane Pedregal; jego praca zwiadowcza pomogła Scottowi odnieść zwycięstwo w bitwie pod Contreras (19 sierpnia 1847). Scott zauważył później, że misja Lee była „największym wyczynem fizycznej i moralnej odwagi dokonanym przez jakąkolwiek jednostkę” w czasie kampanii.