Apostoł Jan powraca do nakazu, abyśmy się wzajemnie miłowali. W 1 Liście Jana 3:14 apostoł nauczał, że wiemy, iż przeszliśmy z duchowej śmierci do duchowego życia w Panu, gdy miłujemy naszych braci i siostry w Chrystusie. W tym paragrafie Jan przedstawi nam sześć powodów, dla których powinniśmy być zmotywowani i gorliwi, aby kochać się nawzajem.

Miłuj, bo Bóg jest miłością (4:7-8)

Pierwszym powodem, dla którego kochamy, jest to, że taki jest charakter Boga. Bóg jest miłością. Oznacza to, że nie możemy się usprawiedliwiać. Nie możemy ominąć tego polecenia, ponieważ po prostu nie jesteśmy kochającymi ludźmi. Teraz ważne jest, aby zdefiniować, co Pismo Święte rozumie przez miłość. Miłość nie odnosi się do uczuć czy bycia emocjonalnie miękką osobą. Miłość jest zaprzeczeniem samego siebie dla dobra drugiej osoby. Tak właśnie wygląda miłość w małżeństwie. Nie robię tego, co chcę lub co jest w moim interesie, ale to, co jest dla dobra drugiej osoby. Tak wygląda miłość również wśród nas. Nasze działania są kontrolowane przez to, co przyniesie korzyść drugiej osobie poprzez zaprzeczanie i poświęcanie siebie. Jeśli więc nie kochamy ludzi, to przyznajemy, że jesteśmy pochłonięci sobą i działamy tylko egoistycznie. Patrzymy na to, jak inni mogą zaprzeć się samych siebie, aby zyskać mnie. To nie jest miłość, ale samolubstwo i jest grzechem. Miłość to myślenie o innych, a nie o sobie. Relacje są niszczone, kiedy myślimy o tym, jak rzeczy wpływają na nas, zamiast myśleć o tym, jak nasze czyny wpływają na innych. Dlatego nie możemy usprawiedliwiać się tym, że myślimy, iż mamy niekochającą osobowość. Musimy odpokutować za to, że tak jest i zmienić naszą osobowość w kierunku samopoświęcenia. Dzieci myślą, że są centrum wszechświata. Są pochłonięte sobą. Rodzice, kochacie swoje dzieci, szkoląc je, ucząc i dyscyplinując, aby myślały o innych, a nie o sobie. Jeśli wasi rodzice nie nauczyli was tego, przykro mi, ale to nadal nie jest wymówka, by nie kochać się nawzajem. Nie róbcie tego, co jest dobre dla was. Róbcie to, co jest dobre dla Boga i róbcie to, co jest dobre dla waszej chrześcijańskiej rodziny.

Zastanówcie się nad tym, co mówi Jan. Jeśli nie zaprzemy się samych siebie dla dobra naszych chrześcijańskich braci, to nie narodziliśmy się z Boga i nie znamy Boga. Jeżeli narodziliśmy się z Boga, będziemy mieli udział w Jego cechach charakteru. Miłowanie siebie nawzajem jest dowodem, że znamy Boga i narodziliśmy się z Boga. To ma być pewność dla naszego wiecznego zbawienia. Wiemy, że mamy życie wieczne, ponieważ traktujemy się wzajemnie właściwie, zapieramy się siebie i pozwalamy, aby nasza chrześcijańska rodzina zyskała dzięki naszemu poświęceniu. W przeciwnym razie, nie jesteśmy dziećmi Bożymi. Musimy zmienić nasze postępowanie na miłość lub zmienić nasze imię, ponieważ nie jesteśmy chrześcijanami.

Miłość, ponieważ Bóg nas umiłował (4:9-11)

Bóg objawia swoją miłość w najbardziej dramatyczny i potężny sposób: posyłając Jezusa, swojego jedynego Syna, aby umarł na krzyżu, abyśmy mogli żyć. Ten wyraz miłości pokazuje, że właściwie definiujemy miłość. W jaki sposób Bóg okazał miłość? Bóg zaparł się samego siebie dla naszego zysku. Ofiarował swojego Syna, abyśmy mogli mieć w Nim życie. Jezus objawia serce Boga. Zwróć uwagę na śmiałość słów Jana w wersecie 10. „To jest miłość: nie to, że my umiłowaliśmy Boga, ale to, że On nas umiłował.” (1 Jana 4:10 NIV2011) Miłość nie polega na tym, że my Go kochamy, ale że On nas umiłował. Miłość nie polega na tym, że my robimy rzeczy dla Boga, ale Bóg uczynił tak wiele dla nas. To jest właściwa postawa ucznia Jezusa. Nie myślimy o tym, co robimy dla Boga. Nie postrzegamy tego, co robimy, jako ofiarę lub opuszczenie samych siebie. Wszystko, co widzimy i czym się motywujemy, to to, co Bóg dla nas uczynił. Co Bóg uczynił? Posłał swojego Syna jako przebłaganie za nasze grzechy. Bóg usunął przewinienie i przykrył nasz grzech swoim miłosierdziem, tak że relacja została przywrócona. Wielkość ofiary ujawnia miłość. Dla tych, którzy są rodzicami, rozumiesz, że jeśli jest wybór między życiem siebie lub życie dziecka, decyzja nie wymaga czasu do rozważenia. Natychmiast dajemy siebie. Dlaczego mielibyśmy to zrobić? Robimy to, ponieważ nasza miłość do naszych dzieci jest tak wielka. Dlatego widzimy, jak wielka jest miłość Boga do tego świata. Widzimy, jak wielka jest Boża miłość do każdego człowieka. Widzimy, jak bardzo On kocha ciebie i mnie. Nie było wątpliwości, że Bóg posłałby swojego Syna, aby zbawił świat. On kocha nas ponad miarę. Albo jak napisał apostoł Paweł: „…abyście poznali miłość Chrystusa, która przewyższa wiedzę, abyście zostali napełnieni całą pełnią Bożą.” (Efezjan 3:19 ESV) Jego miłość do nas nie może być określona ilościowo. Werset 11 daje nam instrukcję życia. „Jeśli Bóg nas tak umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować.” (1 Jana 4:11 HCSB) To, co Bóg uczynił dla nas, popycha nas do czynienia tego samego dla siebie nawzajem.

Miłość, ponieważ pokazujemy Boga światu (4:12)

Nikt nie widział Boga, ale miłość Boga powinna być widoczna w nas przez wzajemne kochanie się. My nie widzimy Boga i świat nie widzi Boga. Ale świat ma widzieć miłość Bożą w nas przez sposób, w jaki traktujemy siebie nawzajem. Przekonujemy ludzi, że niewidzialny Bóg naprawdę istnieje. Bóg jest widoczny w tym, że trwa w nas. Jego miłość jest w nas udoskonalona. Dowodzimy Boga przez miłość, którą okazujemy sobie nawzajem. Miłość Boga, która ma swój początek w Nim samym (ww. 7-8) i została objawiona w Jego Synu (ww. 9-10), doskonali się w Jego ludzie. Miłość Boża doskonali się, gdy jest powielana w nas i pośród nas, we wspólnocie wiary. W tej wspólnocie wiernych widzimy, że miłość Boża znajduje swoje ostateczne spełnienie. Mówiąc inaczej, Bóg objawił swoją miłość do nas, posyłając swojego Syna w ofierze za nas. Kiedy nie poświęcamy się dla siebie nawzajem, wtedy pokazuje to, że miłość Boża nie jest w nas, a miłość Boża nie ma dla nas żadnego znaczenia ani wartości. Kiedy widzimy Bożą miłość i działamy w oparciu o nią, kochając innych, wtedy Boża miłość dopełnia się w naszym życiu i Boża miłość jest doprowadzona do końca na tej ziemi, ponieważ realizujemy Boży cel.

Miłość, ponieważ rozumiemy Bożą miłość (4:13-16)

Miłość Boża staje się częścią naszego wyznania i sposobu życia. Wiemy, że trwamy w Bogu, a On pozostaje z nami w relacji dzięki Duchowi, którego nam dał. Jan już nauczał o tym punkcie w 1 Liście Jana 3:24 i odsyłam was do tej części naszego studium, abyście poznali wyjaśnienie tego punktu. Zwróć uwagę na zmieniające życie wyznanie, które rozwija Jan. Widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec posłał Syna jako Zbawiciela świata (werset 14). To jest wyznanie, które czynimy i nadzieja, w którą wierzymy. Dlatego, ktokolwiek wierzy w te słowa i wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, jest w relacji z Ojcem (vs. 15). Jan wielokrotnie podkreślał tę kwestię, gdy bronił prawdy, że Jezus przyszedł w ciele jako Syn Boży, aby zbawić świat od grzechów. Zwróć uwagę, jak Jan wzmacnia to przesłanie jeszcze bardziej w wersecie 16. „Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam”. Kiedy pojmujesz miłość, jaką Bóg ma dla ciebie, prowadzi cię to do kochania innych, udowadniając, że pozostajesz w Bogu, a Bóg pozostaje z tobą. Mówiąc inaczej, kiedy nie kochacie się nawzajem, to nie rozumiecie tego. Całkowicie to tracicie. Jeśli poznałeś, co Bóg ma dla nas i wierzysz w tę miłość, wtedy pozostaniesz w tej miłości kochając innych, udowadniając, że masz relację z Bogiem.

Miłość, bo oddala strach (4:17-18)

Gdy pokazujemy naszą miłość Bożą udoskonaloną w naszym życiu, ponieważ kochamy siebie nawzajem, Jan mówi, że mamy pewność w dniu sądu. Ta miłość w działaniu udowadnia nam i daje nam pewność, że nie będziemy się obawiać nadchodzącego sądu. Chcę się upewnić, że rozumiemy kierunek, w którym Jan uczy nas tej pewności. Jan nie uczy, aby po prostu być ofiarnym i zacząć dawać innym. To nie o to chodzi. Chodzi o to, że kiedy uchwyciłeś miłość Bożą, wtedy miłość do innych jest naturalnym wypływem. Kiedy Boża miłość jest w nas udoskonalona, wtedy nie chodzi o to, abyśmy uczynili miłość do innych częścią listy obowiązków. Miłowanie innych będzie częścią odrodzonego życia, które prowadzimy. Nie zaczynaj od punktu końcowego i nie próbuj mówić sobie, że masz kochać ludzi bardziej. To nie jest punkt wyjścia. Punktem wyjścia jest to, że musisz poznać Boga. Musisz poznać Jego miłość do ciebie. To jest punkt wyjścia, który udoskonalony w naszym sercu i życiu prowadzi do właściwego traktowania innych i kochania ich. Dlatego Jan może powiedzieć, że kiedy nie okazujemy sobie nawzajem miłości i nie zapieramy się siebie dla dobra innych, to nie znamy Boga i nie narodziliśmy się z Boga. Najwyraźniej nie mamy z Nim żadnej relacji. Dlatego, jeśli znamy Boga, co prowadzi do tej miłości i dawania siebie naszej chrześcijańskiej rodzinie, to mamy pewność w dniu sądu. Strach został wyparty i mamy pewność siebie. Nie ma się czego bać, jeżeli trwamy w miłości Bożej. Jeżeli jednak nie kochamy tak, jak opisuje to Jan, wtedy jest powód do strachu. Mówiąc inaczej, jeśli boimy się sądu, to nie pojmujemy miłości Bożej i nie kochamy innych na podstawie tej wiedzy.

Teraz posłuchaj o pewności, którą mamy mieć jako dzieci Boże. Przeczytaj werset 17: „Bo my jesteśmy jak On na tym świecie”. Stajemy przed Ojcem tak jak Syn. Jak Ojciec kocha Syna, tak i Ojciec kocha nas. Tak jak Syn ma intymną więź z Ojcem, tak i my mamy intymną więź z Ojcem. Miłość Boga wprowadziła nas w specjalną relację i status z Bogiem, tak jak Jezusa, gdy był na tym świecie. Czy Jezus mógł z ufnością stawić czoło swojej śmierci? Absolutnie tak, ponieważ miłość Boża została w nim udoskonalona. My również możemy stawić czoła śmierci z ufnością. Czy Jezus musiał obawiać się jakiegokolwiek sądu? Wcale nie i my też nie, ponieważ Jego miłość jest w nas udoskonalona. Jakże niesamowita jest myśl, że możemy iść na dzień sądu i stanąć tam z taką pewnością siebie, z jaką Syn stanąłby przed Ojcem!

Miłość, ponieważ kochamy Boga (4:19-21)

Na koniec, kochamy innych, ponieważ kochamy Boga. Werset 19 mówi właśnie o tym. Jan wyciąga dla nas prosty wniosek. Nie możemy myśleć, że kochamy Boga i nienawidzić naszego brata. Kłamiemy, jeśli nienawidzimy naszego brata lub siostry w Chrystusie, a jednocześnie twierdzimy, że kochamy, ponieważ nie możemy kochać niewidzialnego Boga, jeśli nie kochamy naszych widzialnych braci. Jak możemy myśleć, że mamy miłość do Boga, gdy nie zaprzeczamy sami sobie dla dobra naszych braci? Jak możemy myśleć, że mamy miłość udoskonaloną lub w ogóle mamy relację z Bogiem, gdy źle traktujemy siebie nawzajem? Takie jest przykazanie: kto miłuje Boga, musi miłować brata swego. Jeśli kochamy Boga z powodu tego, co dla nas zrobił, to musimy kochać siebie nawzajem.

Wniosek

Podsumowując, oto sześć powodów, dla których kochamy się nawzajem.

1. Bo Bóg jest miłością
2. Bo Bóg nas umiłował
3. Bo pokazujemy Boga światu
4. Bo rozumiemy Bożą miłość
5. Bo miłość wyrzuca strach
6. Bo kochamy Boga

.