Jako psycholog sądowy, zostałem zapytany więcej niż raz, jak powszechne jest uczucie chęci zabicia kogoś. Większość z nas może odnieść się do gorącej furii, która tak często towarzyszy tym myślom, szczególnie podczas bolesnego rozpadu związku lub po publicznym upokorzeniu. W takich sytuacjach pojawia się poczucie bezsilności; fantazjowanie o pozbyciu się osoby, która to spowodowała, jest z pewnością jednym ze sposobów, aby psychologicznie poczuć się z powrotem pod kontrolą. Badania sugerują, że zdecydowana większość dorosłych mężczyzn przyznaje się do co najmniej jednej myśli zabójczej, a kobiety, choć w nieco mniejszym stopniu, nie pozostają daleko w tyle. Sześćdziesiąt procent nastoletnich chłopców również przyznaje się do co najmniej jednej morderczej fantazji, do czego dołącza około jedna trzecia nastoletnich dziewcząt. Te mordercze myśli były zazwyczaj krótkotrwałe i bezpośrednio związane z kłótnią; kiedy osoba ochłonęła, mordercze myśli zniknęły.

Here’s where it gets more complicated. Badanie z 2017 roku w American Journal of Criminal Justice również wykazało, że pewne rodzaje fantazji homicydalnych są nie tylko poza normą, ale wydają się być bezpośrednio związane z różnymi poważnymi przestępstwami. Badacze przyjrzeli się pochodzeniu różnych przestępców kryminalnych, aby sprawdzić, jaki procent z nich miał historię poważnych homicidal ideation; 88 procent nie. Jednak te 12 procent, które miały, było „najgorsze z najgorszych”; były one aresztowane wcześniej, popełniały więcej przestępstw i były odpowiedzialne za większość przestępstw z użyciem przemocy. Od dawna wiemy, że od 5 do 10% przestępców popełnia 50% wszystkich przestępstw i od 60 do 100% najcięższych. Teraz wiemy, że oni również zaczynają myśleć o morderstwie wcześniej.

Jak więc nadać sens faktowi, że większość z nas ma krótkie homicidal urges i nigdy nie działa na nich, podczas gdy najpoważniejsi przestępcy mają homicidal thoughts i robią? Różnica między tymi dwiema grupami wydaje się tkwić w szczegółach. Myśli zabójcze zazwyczaj zaczynały się w dzieciństwie i przechodziły od przelotnych pomysłów do tego, jak mogłyby zostać zrealizowane i jakie mogłyby być ich konsekwencje. Miały również tendencję do bycia rozszerzeniem ogólnie gniewnego poglądu na świat, w którym ludzie są postrzegani jako agresywni i niegodni zaufania; z tym światopoglądem, przemoc – nawet zabójstwo – może być zracjonalizowana.

Więc gdzie jest granica, która oddziela „normalne” fantazje zabójcze od przepowiedni krzywdy? Podczas gdy większość myśli zabójczych zazwyczaj nie oznacza, że dana osoba zabije, one coś oznaczają – nierozwiązany gniew, niezaleczony ból, sposób na poczucie większej kontroli, wołanie o pomoc. Dla każdego, kto doświadcza częstych lub uporczywych myśli o skrzywdzeniu kogoś innego, uzyskanie pomocy może być pierwszym krokiem w kierunku wolności emocjonalnej. A dla tych, którzy martwią się, że ktoś, na kim im zależy, jest chodzącą bombą zegarową, odezwanie się może uratować dwa życia – zamierzonego celu i osoby, na której ci zależy.

.