De drankvergunningswetten van New Jersey zijn verouderd en zijn al geruime tijd aan hervorming toe. Een wetsvoorstel dat onlangs is ingediend door senator Vin Gopal (D-Monmouth) pakt de verouderde wetgeving inzake drankvergunningen aan door een nieuw type vergunning in te voeren waarmee restaurants alcoholvrije dranken (bier, wijn en cider) kunnen schenken tegen een aanzienlijk lagere prijs dan die van een volledige vergunning. Dit wetsvoorstel is vergelijkbaar met wetgeving die parlementslid John Burzichelli (D-Gloucester) al een aantal jaren propageert. Nu onze kleine restauranthouders worstelen om te overleven na de economische ravage van COVID-19, is deze hervorming nu meer dan ooit nodig. Maar afgezien van de pandemie is deze hervorming nodig om de drankwetgeving van New Jersey in de 21e eeuw te brengen en ons concurrerender te maken in de regio.

Nadat de drooglegging in 1933 eindigde, probeerden beleidsmakers in New Jersey nog steeds te beperken wie drank mocht verkopen. En vandaag de dag geldt nog steeds een wet uit de jaren zestig, die het aantal vergunningen voor een bar of restaurant beperkt tot één per 3.000 inwoners in een stad. Als de bevolking van New Jersey gelijkmatig verdeeld zou zijn, zou elke gemeente slechts vijf vergunningen mogen hebben. Aangezien de bevolking van New Jersey niet gelijkmatig is verdeeld, zijn gemeenten met een laag inwonertal nog ernstiger beperkt dan hun meer bevolkte buren.

Het eindige aantal vergunningen betekent dat wanneer een vergunning beschikbaar komt, de kosten om die vergunning te verkrijgen vaak prohibitief zijn. Naar verluidt kosten licenties in de hele staat gemiddeld 350.000 dollar, maar op veilingen zijn ze al opgelopen tot 1 miljoen dollar. Deze astronomische kosten zijn een duidelijke aanwijzing dat de vraag groter is dan het aanbod. Bovenop de kosten voor het verkrijgen van de vergunning komt nog een jaarlijkse verlengingsvergoeding van meer dan $2500. In vergelijking met naburige staten is de relatieve omvang van deze kosten voor restauranthouders in New Jersey duidelijk. In New York wordt een drankvergunning voor een restaurant rechtstreeks van de staat verkregen en deze kost om de twee jaar meer dan $4.500 (afhankelijk van de plaats). In Connecticut kost een drankvergunning voor een restaurant slechts $1.550 per jaar.

De impact die de verkoop van alcohol kan hebben op de winst van een restaurant is aanzienlijk. Alcohol kan 20%-30% van de inkomsten van een restaurant uitmaken. Met marges van 20%-40%, vergeleken met voedselmarges 10% of minder, kan de mogelijkheid om drank te verkopen het verschil zijn tussen floreren of slechts overleven. Met onze restaurants die al ernstig gehinderd worden door sluitingen en capaciteitsbeperkingen sinds de volksgezondheidscrisis meer dan zeven maanden geleden begon, maken zowel de kosten voor bestaande vergunninghouders als de verloren potentiële inkomsten voor niet-vergunninghouders duidelijk dat de archaïsche wetten van New Jersey eigenaren van kleine bedrijven pijn doen.

Waarom ligt de staat zo dwars?

Sinds de pandemie uitbrak, hebben de wetgevende macht en de New Jersey Division of Alcoholic Beverage Control noodmaatregelen genomen om houders van drankvergunningen te helpen door het afhalen en bezorgen van alcoholische dranken toe te staan en vergunningen om buiten drank te schenken te bespoedigen. Het is duidelijk dat het belang van de verkoop van sterke drank voor het welzijn van restaurants in deze acties wordt begrepen, dus waarom blijft de staat de meer dan 70% van de restaurants in New Jersey hinderen die momenteel geen actieve drankvergunning hebben?

Als het redden van kleine bedrijven en het stimuleren van onze binnensteden niet genoeg van een verleiding is, denk dan eens aan de potentiële inkomsten voor de staatskas. In 2018, toen Assemblyman Burzichelli’s wetsvoorstel voor het eerst werd geïntroduceerd, werden de uitgebreide licenties geprojecteerd om bijna $ 1 miljard aan lokale en staatsinkomsten toe te voegen en 15.000-plus nieuwe banen toe te voegen. Zelfs met het voorgestelde belastingkrediet van 10 jaar om bestaande houders van drankvergunningen te helpen compenseren voor de mogelijke devaluatie van hun vergunningen, is dit een netto positief voor een staat die moeilijke begrotingsdiscussies zal blijven voeren terwijl we onszelf uit een door een pandemie veroorzaakte recessie proberen te trekken.

En een laatste gedachte over gelijkheid. De kunstmatige markt die door de restrictieve drankvergunningenwetten van New Jersey wordt gecreëerd, betekent dat alleen diegenen met overvloedige middelen of diegenen die bereid zijn een enorm risico te nemen, het zich kunnen veroorloven aan het spel mee te doen. Hoewel er geen demografische informatie over vergunninghouders beschikbaar is, hoeft men niet veel fantasie te gebruiken om uit te vinden hoe de verdeling eruit ziet (vooral voor vergunningen die in de laatste tien jaar of twee jaar zijn verkocht). Zelfs in onze diverse steden weten we anekdotisch dat drankvergunningen uit zwarte en bruine buurten met een laag inkomen worden verkocht om de ontwikkeling in gentrificerende gebieden te ondersteunen. Gezien wat we weten over de waarde van deze vergunningen voor restauranthouders, hoe kunnen deze buurten hun eigen revitaliseringsdoelstellingen realiseren met een slinkend aantal mogelijkheden om nieuwe zaken te ondersteunen?

New Jersey concurreert alleen Utah in termen van veroudering met onze drankwetten die meer dan 60 jaar oud zijn. Een hervorming had niet alleen allang moeten plaatsvinden, maar is ook noodzakelijk voor het economisch herstel van de staat. De Gopal en Burzichelli wetsvoorstellen zijn beide stappen in de goede richting waarvan we hopen dat ze slechts het begin zijn van een noodzakelijke alomvattende verandering – verandering die we zo snel mogelijk nodig hebben.

Als u een restauranteigenaar, lokale of regionale kamerorganisatie, gekozen ambtenaar of individu bent die betrokken wil raken, neem dan contact op met Downtown New Jersey op 201-472-0356 of [email protected] om u aan te sluiten bij onze coalitie voor hervorming.