Vandaag was de laatste dag voor het Newseum, het glasachtige, modernistische museum op Pennsylvania Avenue in Washington, D.C. dat was gewijd aan de geschiedenis en het belang van de nieuwsmedia en het Eerste Amendement.

Er is geen gebrek aan theorieën over de reden waarom het museum het niet heeft kunnen redden. Het non-profit Freedom Forum, de oprichter en belangrijkste investeerder, stelde vast dat de exploitatiekosten onhoudbaar waren.

Misschien was de schaal van het gebouw te ambitieus, aangezien het Freedom Forum sinds de opening 600 miljoen dollar aan het project heeft uitgegeven.

Misschien is het dat het museum in 2008 opende, op de drempel van de Grote Recessie, en nooit echt herstelde van het verlies van weldoeners in de omwenteling van de nieuwsindustrie.

Of misschien was het de ticketprijs. Met bijna $ 25 per volwassene moest het Newseum concurreren met gratis, zoals in de nul toegangskosten van zo veel andere D.C. attracties. Als een metafoor voor de toestand van de krantenbusiness, is het gewoon een beetje te voor de hand liggend.

“Je droomt groot, en wat we ontdekten was dat dit gebouw gewoon te duur is om te exploiteren en om het als een plaats van wereldklasse te houden, “zei Gene Policinski, de president en chief operating officer van het Freedom Forum Institute, in een interview op dinsdag.

Hoewel het Newseum bijna 10 miljoen gasten trok tijdens zijn run, waren er niet alleen dure exploitatiekosten, maar ook de eisen voor een state-of-the-art museum van de toekomst.

“Dus we zouden dit gebouw waarschijnlijk veel hebben moeten veranderen om het in het tijdperk van augmented en virtual reality te brengen, het soort ervaringen dat mensen nu verwachten, die het gamma van musea tot pretparken doorlopen,” voegde Policinski eraan toe. “We zouden graag meer nadruk leggen op het vertellen van verhalen dan we in dit gebouw hebben kunnen doen, dus ik denk dat we ook naar een grote investering in het gebouw hebben gekeken.”

Wat het Newseum goed deed, was opereren als een brandpunt voor D.C., de plaats van talloze panels, toespraken, spetterende evenementen en zelfs filmpremières zoals The Post. Een van de grootste evenementen was de avond voor de inauguratie van Barack Obama in 2008, toen The Huffington Post een feest organiseerde waar politici, beroemdheden, journalisten en zo’n beetje iedereen die met de nieuwe regering te maken had aanwezig was: From the Desk of ‘The Daily Show with Jon Stewart’ in het Newseum, Washington, VS – 20 jun 2019

Als attractie konden toeristen een groot stuk van de Berlijnse Muur en wachttoren zien, of een stuk van de antenne van een van de torens van het World Trade Center, of recenter, het bureau van Jon Stewart uit The Daily Show. Een van de hoogtepunten is de Datsun van Don Bolles, de reporter van de Arizona Republic wiens dood in 1976 bij een autobomaanslag een onderzoek door journalisten in het hele land op gang bracht.

Aan de luchtigere kant waren de muren van de toiletten, met daarop ongelukkig geschreven krantenkoppen. Voorbeeld: “Vrouw dood aangetroffen in kofferbak bleef voor zichzelf, zeggen buren.”

Op dinsdag, de laatste dag, stonden bezoekers nog steeds in de rij voor een tentoonstelling waar ze konden doen alsof ze een verslaggever waren. Anderen verdrongen zich rond een display gewijd aan gevallen journalisten, die omkwamen tijdens het uitoefenen van hun werk. Op een gegeven moment was er wat navigatie nodig om door de menigte te komen die een galerij van voorpagina’s van historische kranten wilde bekijken, beginnend in de jaren 1400.

Toevallig was ik in het Newseum op de openingsdag, 11 april 2008, en alles leek erop te wijzen dat de ruimte een bloeiende bestemming zou zijn, met een groot aantal weldoeners om het te laten werken, een Wolfgang Puck-eetcafé en catering, en een prachtig uitzicht op het Capitool. De toenmalige burgemeester van New York, Michael Bloomberg, maakte een rondgang door de Bloomberg Internet, TV en Radio Gallery, met onder meer het uniform van Edward R. Murrow uit de Tweede Wereldoorlog en een bureau uit zijn See It Now-dagen.

Dat gezegd hebbende, kwam het grandioze karakter van het Newseum op sommigen over als een beetje te zelfingenomen, het soort dat bij velen in de branche knaagt op onvermijdelijke momenten van zelfreflectie. Er is ook de media “vloek van het nieuwe hoofdkantoor,” of de problemen die lijken te hebben getroffen bedrijven zoals Time Warner en Hearst die zijn verhuisd naar glimmende nieuwe kantoorruimte.

Wat het Newseum echt goed deed, echter, was het belang van de nieuwsmedia, en het Eerste Amendement zelf, uit te leggen aan het grote publiek, vooral door middel van de interactieve displays en theaters. Sommige tentoonstellingen waren misschien niet meer dan een tipje van de sluier, maar journalistiek en journalisten werden in ieder geval gezien als essentieel voor de democratie. Het is nu urgenter dan toen, nu het beeld van de geïnkte vlek is gedemoniseerd tot dat van nepnieuws.

Een paar weken geleden, op een afscheidsevenement voor het Newseum, herinnerde Policinski degenen die rouwden om zijn ondergang eraan dat het verlies van een structuur is, niet van zijn boodschap.

“Ik denk dat mensen hebben geprobeerd om ons te definiëren als een gebouw met een grote missie,” zei Policinski. “En ik zei: ‘Eigenlijk zijn we een prachtige missie, we zijn toevallig voor een grote hoeveelheid tijd vanuit een geweldig gebouw opereren. De missie staat centraal.”

Als de museumartefacten worden opgeslagen of naar andere locaties gaan, houdt het Freedom Forum Institute vol dat zijn werk zal worden voortgezet vanuit nieuwe administratieve kantoren verderop in de straat, met plannen om zijn openbare en online programmering van conferenties, seminars en onderwijs voort te zetten. De organisatie is op zoek naar een nieuwe (en minder dure) locatie voor een nieuw Newseum, maar er is nog geen locatie geselecteerd.

Terwijl een stroom bezoekers een van de dagelijkse weergaven van krantenvoorpagina’s van over de hele wereld bekeek, zei Policinski dat de ervaring “bitterzoet” is.”

“Het museum en het gebouw waren een geweldige plek om vanuit te werken, maar het was altijd naar buiten gericht in plaats van naar binnen, dus dat werk gaat door, niet onaangetast, maar waarschijnlijk met meer financiële steun, alleen maar omdat de stichting zich dat kan veroorloven,” zei hij.