Patiënten met ernstige longaandoeningen, zoals acuut respiratoir falen, hebben soms invasieve mechanische beademing via een endotracheale buis of tracheostomie nodig totdat hun onderliggende aandoening is behandeld of gestabiliseerd. Zowel vroegtijdige stopzetting als vertraging bij het intrekken van mechanische beademing kan echter leiden tot complicaties die het spenen van patiënten van mechanische beademing kunnen vertragen en hun verblijf op de intensive care unit (ICU) en in het ziekenhuis kunnen verlengen. Eerdere studies en systematische reviews suggereren dat een protocol voor het afbouwen van de beademing moet worden geïmplementeerd om dagelijks te kunnen beoordelen welke patiënten klaar zijn voor afbouwen van mechanische beademing. Het vermogen om spontaan te ademen kan worden beoordeeld met een proef met spontane ademhaling met behulp van een T-buis (T-stuk) of door de toegepaste luchtwegdruk te verlagen om een laag niveau van drukondersteuning (PS) te bieden (5 tot 10 cm H2O). Na verwijdering van de endotracheale tube (extubatie) worden de patiënten gedurende 48 uur gemonitord. Als gedurende deze periode de beademingsondersteuning niet opnieuw hoeft te worden geïntroduceerd, wordt dit beschouwd als een indicatie van succesvolle weaning. Voor deze Cochrane systematische review hebben we de medische literatuurdatabases doorzocht tot juni 2012 en negen studies geïncludeerd met 1208 volwassen patiënten die ten minste 24 uur aan invasieve mechanische beademing hadden gelegen. De studies vergeleken drukondersteuning (PS) en het gebruik van een T-tube (622 patiënten gerandomiseerd naar PS en 586 gerandomiseerd naar een T-tube). Er was geen duidelijk bewijs dat PS superieur was aan een T-tube wat betreft het succes van het spenen, de noodzaak tot reïntubatie, IC-sterfte en andere factoren, waaronder de verblijfsduur op de lange-termijn-spanafdeling (LWU), longontsteking en een snelle oppervlakkige ademhalingsindex. Onder patiënten die PS kregen, had een groter aantal patiënten een succesvolle spontane ademhalingsproef en werd de luchtwegslang verwijderd. Voor ademhalingsfrequentie en ademteugvolume was PS in twee onderzoeken superieur aan het gebruik van een T-slang. Drie studies meldden dat de ontwenningsduur korter was tijdens PS, en in één studie waarbij patiënten een T-tube kregen, was de ontwenningsduur korter. Vanwege beperkingen in de opzet van de studies en onnauwkeurigheid in de effectschattingen hebben wij de kwaliteit van het bewijs als laag beoordeeld. We hebben de zoekactie in december 2013 herhaald. We zullen alle studies die van belang zijn behandelen wanneer we de review updaten.