Podróżowanie po drogach wodnych jest zdecydowanie najstarszym i jednym z najbardziej efektywnych sposobów podróżowania, ale niekoniecznie najbardziej płynnym. Statki pływające po akwenach wodnych znane są z tego, że dość często wpadają w tarapaty lub wpadają na inny statek. Od samego początku, wraki statków, które kosztowałyby wiele życia i mienia są powszechne. Na pewno powaga takich wraków zmienił charakter i do pewnego stopnia, nawet zmniejszona, dzięki lepszej distress signals.

Sygnał niebezpieczeństwa jest zazwyczaj wezwanie o pomoc wysyłane przez osobę lub statek. Ale ponieważ podróż przez drogi wodne jest jeden, który został wokół najdłużej, najczęstsze przypadki użycia sygnałów alarmowych są wykonane przez statki w danger.

Types of distress signals

Sygnał niebezpieczeństwa jest zasadniczo coś, co będzie przyciągać uwagę do osiągnięcia jakiejś pomocy. Charakter tych sygnałów zmienił się bardzo w czasie. Dzisiaj, najczęściej używane sygnały niebezpieczeństwa są sygnały radiowe oparte, które są interpretowane przez systemy satelitarne, co czyni je znacznie bardziej wydajne, szybkie i precyzyjne.

Ale nawet jeśli skomplikowana technologia jest dostępna, stare formy tych sygnałów morskich, takich jak flary morskie i flagi są nadal używane.

Historia sygnałów niebezpieczeństwa

Potrzeba systemu dla zagrożonego statku, aby szukać pomocy, gdy jest utknął w środku oceanu był odczuwalny od pierwszego rejsu się stało. Żeglarze, od dawna, używali jednej lub drugiej formy takich sygnałów awaryjnych, z których najwcześniejszym było użycie flagi.

W dużo starszych czasach, statek w tarapatach podnosił flagę, do góry nogami, tak aby każdy statek w oddali mógł ją zobaczyć i zdać sobie sprawę, że jest statek, który potrzebuje pomocy. Później pojawiła się wersja tej metody z flagą i piłką, a także z wykorzystaniem dowolnego przedmiotu, który mógłby przyciągnąć uwagę przechodniów. Inne najczęściej używane sygnały niebezpieczeństwa obejmują morskie flary sygnałowe, gdzie flara jest puszczona w niebo z zagrożonego statku, dla statków lub ludzi na brzegu lub na pobliskich statkach, aby zauważyć i wysłać pomoc.

Zgodnie z międzynarodowymi zasadami ustalonymi później, te flary, gdy wystrzelone w odstępie minuty wskazują na statek w skrajnym niebezpieczeństwie i proszą o pomoc. Jest to jednak forma używana obecnie, której wcześniejszą wersję opracowała Martha Coston.

Opracowała ona rozbudowany system flar, które były oznaczone kolorami, aby umożliwić jeszcze większą przejrzystość morskich flar sygnałowych. Gdzieś około lat 50. XIX wieku udoskonaliła system, którego szkielet stworzył jej zmarły mąż.

System ten przeszedł wiele modyfikacji, a następnie został przejęty przez amerykańskie służby morskie i ustandaryzowany do użytku w całej Ameryce. Jednak Martha Coston wniósł ogromny wkład w świat sygnałów morskich, co oznaczało, że statki w niebezpieczeństwie teraz miał znacznie więcej, aby polegać na. Ale to nie jedyne sygnały alarmowe, które istniały.

Pomoc radiowa

Pośród różnych rodzajów dostępnych sygnałów w niebezpieczeństwie, najwyraźniej najważniejsze są sygnały sterowane radiowo, do których należą słynny kod Morse’a i CQD.

Uważa się, że pierwszy sygnał radiowy o pomoc został wysłany przez statek gdzieś w latach 90-tych XIX wieku, kilka lat później powstał kod Morse’a. Początki SOS można datować na gdzieś około 1909 roku, kiedy to po raz pierwszy użyto go do zwrócenia się o pomoc. Niektórzy są zdania, że SOS jest skrótem od „save our ships” lub nawet „save our souls”, ale ci, którzy badali go szczegółowo uważają, że była to po prostu preferowana forma sygnału ze względu na łatwość jego nadawania zwłaszcza w czasach takich jak wojny, gdzie był najczęściej używany. Później pojawił się również sygnał „mayday”.

Dzisiaj zamiast flar morskich używa się latarek na noc lub dużych luster odbijających w celu skupienia wiązki światła, ale obie są równie skuteczne i kluczowe dla życia statku.

Sygnały morskie są najbardziej intrygującymi i zarazem najbardziej użytecznymi sygnałami alarmowymi, gdyż odpowiednio użyte mogą zaoszczędzić wielu strat, co dostrzegają jednostki marynarki wojennej państw całego świata. Dlatego międzynarodowa regulacja zasad dotyczących sygnałów niebezpieczeństwa była ogromnie pomocna, ponieważ pozwala statkom na całym świecie szukać pomocy, w przypadku zagrożenia przy użyciu podobnych sygnałów awaryjnych.

Możesz również przeczytać-Krótkie wprowadzenie do Survival Radios

.