Alanina jest ilościowo podstawowym aminokwasem uwalniane przez mięśnie i ekstrahowane przez splanchnic łóżku w postabsorptive jak również przedłużony fasted człowieka. W wątrobie zdolność do konwersji alaniny do glukozy przewyższa zdolność wszystkich innych aminokwasów. Insulina hamuje glukoneogenezę poprzez zmniejszenie wątrobowego wychwytu alaniny. Z kolei w cukrzycy obserwuje się wzrost wątrobowego wychwytu alaniny wobec zmniejszonego krążącego substratu. W przypadku długotrwałego postu mechanizmem zmniejszającym glukoneogenezę jest zmniejszone uwalnianie alaniny. W okolicznościach, w których występuje niedobór alaniny, takich jak ciąża i ketotyczna hipoglikemia w okresie niemowlęcym, hipoglikemia na czczo jest nasilona. Zwiększonej utylizacji glukozy podczas wysiłku fizycznego i hiperpirogronemii wynikającej z wrodzonych defektów enzymatycznych towarzyszy zwiększony poziom krążącej alaniny. Dane te sugerują zatem istnienie cyklu glukozowo-alaninowego, w którym alanina powstaje obwodowo w wyniku transaminacji pirogronianu pochodzącego z glukozy i jest transportowana do wątroby, gdzie jej szkielet węglowy jest ponownie przekształcany w glukozę. Szybkość recyklingu szkieletów węglowych glukozy w tej ścieżce wydaje się występować na poziomie około 50% tej obserwowanej dla cyklu Cori (mleczanowego).