SUMMARY

Burkholderia cepacia (dawniej Pseudomonas cepacia) była niegdyś uważana za pojedynczy gatunek bakterii, ale rozrosła się do kompleksu Burkholderia cepacia (Bcc), składającego się z 24 blisko spokrewnionych oportunistycznych gatunków patogennych. Bakterie te charakteryzują się szerokim rozpowszechnieniem w środowisku, niezwykłą wszechstronnością metaboliczną, złożonym genomem z trzema chromosomami oraz wysoką zdolnością do szybkiej mutacji i adaptacji. Dodatkowo, wykazują wrodzoną oporność na antybiotyki i środki antyseptyczne, jak również zdolność do przetrwania w warunkach ograniczonych składników odżywczych i metabolizowania materii organicznej obecnej w oligotroficznych środowiskach wodnych, nawet z wykorzystaniem niektórych środków przeciwdrobnoustrojowych jako źródła węgla. Cechy te są powodem, dla którego bakterie Bcc są uważane za groźne zanieczyszczenia wodnych produktów farmaceutycznych i środków higieny osobistej oraz częstą przyczyną wycofywania niesterylnych produktów z rynku. Skażenie bakteriami Bcc było przyczyną licznych epidemii szpitalnych w placówkach służby zdrowia, stanowiąc zagrożenie dla zdrowia, szczególnie dla pacjentów z mukowiscydozą i przewlekłą chorobą ziarniniakową oraz dla osób z obniżoną odpornością. W niniejszym przeglądzie omówiono rolę bakterii Bcc jako potencjalnego problemu zdrowia publicznego, mechanizmy stojące za ich sukcesem jako zanieczyszczeń produktów farmaceutycznych, szczególnie w obecności biocydów, trudności napotykane w ich wykrywaniu oraz środki zapobiegawcze stosowane podczas procesów produkcyjnych w celu kontroli zanieczyszczenia tymi niepożądanymi mikroorganizmami. Przedstawiono podsumowanie ognisk epidemicznych związanych z Bcc w różnych środowiskach klinicznych, spowodowanych zanieczyszczeniem różnych rodzajów produktów farmaceutycznych.

.