Structure and Function

In the adult, the axons of about 1.2 million retinal ganglion cells converge at the optic disc to form the optic nerve. Tarcza nerwu wzrokowego jest pozbawiona fotoreceptorów i dlatego stanowi ślepą plamkę w polu widzenia każdego oka. W tarczy nerwu wzrokowego włókna nerwu wzrokowego wychodzą z oka przez otwory w twardówce, zwane lamina cribrosa. Aksony komórek zwojowych siatkówki pozostają niezmielinizowane aż do przejścia przez lamina cribrosa. Jest to korzystne, ponieważ mielinizowane włókna w obrębie siatkówki mogłyby zakłócać drogę docierającego światła. Towarzysząc tętnicy okularowej, nerw wzrokowy wchodzi do kościstej czaszki przez otwór wzrokowy i przemieszcza się w kanale wzrokowym, aby dotrzeć do środkowego dołu czaszki. Znajduje się w środkowym dole czaszkowym jest chiasm optic.

Nerwów wzrokowych obu oczu spotykają się w chiasm optic i tworzą optic tracts. At the optic chiasm, the nasal retinal fibers from each optic nerve decussate (crossover) into the contralateral optic tract, while the temporal retinal fibers remain in the ipsilateral optic tract. Włókna siatkówkowe nosowe przekazują informacje sensoryczne z pola widzenia skroniowego odpowiedniego oka. Skroniowe włókna siatkówki przekazują informacje sensoryczne z nosowego pola wizualnego odpowiedniego oka. Dlatego też, drogi wzrokowe przekazują informacje sensoryczne z kontralateralnych pól widzenia. Na przykład, prawy przewód wzrokowy przekazuje informacje czuciowe z lewego pola widzenia. Ponadto, przed utworzeniem dróg wzrokowych, niektóre włókna nerwowe z każdego oka przemieszczają się w kierunku górnym, aby połączyć się z SCN znajdującą się w podwzgórzu. Ten synaptyczny wkład wpływa na rytm okołodobowy kontrolowany przez SCN.

Większość włókien dróg wzrokowych synapsy w LGN wzgórza. Mała grupa włókien synapsy w pretectal nucleus śródmózgowia do inicjowania odruchu źrenicznego światła. Inna mała grupa włókien synaptycznie łączy się z jądrem kolczystokomórkowym górnym, aby wpływać na ruchy gałek ocznych w odpowiedzi na bodźce środowiskowe, takie jak hałasy i ruchy. Aksony LGN tworzą promienie wzrokowe, znane również jako drogi genikulokalikarynowe. Promienie wzrokowe są obecne obustronnie i dzielą się na część górną i część dolną. Podział górny (pętla Bauma) składa się z włókien pochodzących z górnej siatkówki, przekazujących informacje czuciowe z dolnego pola widzenia. Podział dolny (pętla Meyera) składa się z włókien pochodzących z dolnej siatkówki, przekazujących informacje czuciowe z górnego pola widzenia. Oba podziały kończą się w pierwotnej korze wzrokowej zlokalizowanej w okolicy bruzdy podskórnej płata potylicznego. Informacje wizualne są przetwarzane w pierwotnej korze wzrokowej i dalej analizowane przez obszary asocjacyjne w OUN.

Odruch źreniczny świetlny

Nerw wzrokowy jest kończyną dośrodkową dla odruchu źrenicznego świetlnego. Kiedy światło jest wprowadzane do oka, fotoreceptory zostają pobudzone i przekazują sygnał do komórek zwojowych siatkówki. Włókna nosowe siatkówki przekazują bodziec do kontralateralnego jądra przedtektonowego, a włókna skroniowe siatkówki przekazują bodziec do ipsilateralnego jądra przedtektonowego. Włókna obu jąder przedtektonalnych aktywują neurony w jądrze Edingera-Westphala obustronnie, inicjując eferentną część odruchu. Aksony tych przedzwojowych neuronów przywspółczulnych wędrują wzdłuż obwodu nerwu okoruchowego (CN III) i unerwiają zwoje rzęskowe. Postganglionowe aksony przywspółczulne zwoju rzęskowego tworzą krótkie nerwy rzęskowe. Krótkie nerwy rzęskowe stymulują zwieracze źrenic do zwężenia, powodując miozę. Ze względu na obustronną aktywację zarówno jąder pretektalnych, jak i jąder Edingera-Westphala, stymulacja jednego oka światłem spowoduje zwężenie źrenic w oku ipsilateralnym (odpowiedź bezpośrednia), jak również zwężenie źrenic w oku kontralateralnym (odpowiedź zgodna).

Odruch akomodacji

Odruch akomodacji jest inicjowany przez przejście ostrości wzroku na bliski obiekt. Nerw wzrokowy jest kończyną aferentną tego odruchu. Inaczej niż w odruchu źrenicznym świetlnym, bodziec dośrodkowy musi być przekazany drogą wzrokową do pierwotnej kory wzrokowej i obszarów asocjacji wzrokowej. Neurony w obszarach asocjacji wzrokowej inicjują eferentną część odruchu poprzez stymulację jądra Edingera-Westphala i jądra okoruchowego zlokalizowanych w śródmózgowiu. Podobnie jak w przypadku odruchu źrenicznego świetlnego, zwężenie źrenicy jest wynikiem aktywacji opisanego wcześniej układu dwóch neuronów. Oprócz stymulacji zwieraczy źrenic, krótkie nerwy rzęskowe unerwiają również mięsień rzęskowy. Skurcz mięśnia rzęskowego powoduje rozluźnienie włókien zonularnych przyczepionych do soczewki. Rozluźnienie to powoduje zwiększenie grubości osiowej soczewki, co skutkuje wyższą mocą refrakcyjną. Włókna somatyczne nerwów okulomotorycznych są odpowiedzialne za stymulację mięśnia prostego przyśrodkowego. Skurcz mięśnia prostego przyśrodkowego powoduje addukcję oczu, a gdy to się zbiegnie, dochodzi do konwergencji. Tak więc, odruch akomodacji jest połączeniem miozy, wzrostu mocy refrakcyjnej soczewki i konwergencji.