Animatyzm to termin ukuty przez brytyjskiego antropologa Roberta Maretta w kontekście jego teleologicznej teorii ewolucji religii. Odnosi się on do „wiary w uogólnioną, bezosobową siłę, nad którą ludzie mają pewną kontrolę”. Marett twierdzi, że niektóre kultury wierzą, że „ludzie, zwierzęta, rośliny i przedmioty nieożywione były obdarzone pewnymi mocami, które były zarówno bezosobowe jak i nadprzyrodzone.” Mana, stwierdza Marett, jest skoncentrowaną formą animatystycznej siły znalezionej w każdym z tych obiektów, które nadają moc, siłę i sukces.

Animatyzm to wiara, że nieożywione, cudowne właściwości istnieją w świecie przyrody. Mówi również o przekonaniu, że wszystko jest przeniknięte siłą życiową dającą każdemu bez życia obiektowi osobowość lub percepcję, ale nie duszę, jak w animizmie. Jest to powszechne przekonanie wśród małych społeczeństw. W regionach Południowego Pacyfiku, takich jak Melanezja i Polinezja, wiara ta występuje w formie manaizmu, który pochodzi od mana

Wiele rdzennych kultur wierzy w animatyzm. Wierzą, że czczenie obiektów nieożywionych odsunie ich od złych sił wokół. Grupy te wierzą również, że przedmioty nieożywione, które czczą, mają mistyczne moce, które są wysyłane przez Boga, aby pomóc im na Ziemi.