U.S. Department of Justice Washington, D.C. 20530

Terug naar inhoudsopgave Terug naar DOJ Homepage

Verslag aan de plaatsvervangend procureur-generaal over de gebeurtenissen in Waco, Texas
van 28 februari tot 19 april 1993

VII. Kindermisbruik

A. Inleiding

Een van de kwesties die in de nasleep van de standoff in het Congres en de media enige aandacht kregen, betrof de beschuldigingen van eerder en voortdurend lichamelijk en seksueel misbruik van kinderen binnen de compound, en de mate waarin die beschuldigingen van invloed waren op de beslissing van de procureur-generaal om de traangasactie toe te staan. Dit onderzoek heeft uitgewezen dat: 1. 1. Historisch bewijs suggereerde dat Koresh zich had beziggehouden met fysiek en seksueel misbruik van kinderen gedurende een lange periode voorafgaand aan de schietpartij door de ATF op 28 februari. Dit bewijs was onvoldoende om een aanklacht in te dienen of bewijs buiten redelijke twijfel om te veroordelen, maar het was voldoende om relevant te zijn voor het besluitvormingsproces met betrekking tot het voorgestelde traangasplan. Het historische bewijs wordt hieronder meer in detail besproken. 2. Er was geen direct bewijs waaruit bleek dat Koresh zich tijdens de impasse schuldig had gemaakt aan fysiek of seksueel misbruik van kinderen. Aangezien Koresh op 28 februari was neergeschoten en gewond was geraakt, had hij waarschijnlijk niet de fysieke mogelijkheden om zijn misbruik voort te zetten. Er waren echter aanwijzingen dat de sanitaire omstandigheden binnen het kamp, die aanvankelijk primitief waren, tijdens het standoff aanzienlijk waren verslechterd. Het was in het beste geval ongezond, en in het slechtste geval levensgevaarlijk, voor kinderen om in een dergelijke omgeving te moeten blijven leven. 3. De FBI overdreef de kindermishandeling niet toen zij de traangasoptie voorlegde aan de procureur-generaal. De FBI heeft niet geprobeerd het traangasplan aan de procureur-generaal te “verkopen” als een manier om de kinderen te redden. Hoewel één van de FBI-vertegenwoordigers één verkeerde verklaring aflegde, namelijk dat Koresh doorging met het slaan van kinderen tijdens het standoff, heeft die verkeerde verklaring de beslissing van de procureur-generaal niet wezenlijk beïnvloed. Sterker nog, de FBI heeft vrijwel geen melding gemaakt van kindermishandeling in haar eerste briefingboek voor de minister van Justitie. In de definitieve briefing, opgesteld in het weekend voor 19 april, heeft de FBI het historische bewijs van kindermishandeling opgenomen en op geen enkele manier aangegeven dat zij bewijs had van voortdurende mishandeling. 4. De kwestie van het kindermisbruik was slechts één van de vele factoren die de procureur-generaal hebben beïnvloed bij haar beslissing om het traangasplan goed te keuren. Geen enkele factor was doorslaggevend. De minister van Justitie werd meer beïnvloed door andere belangrijke factoren, zoals de moeilijkheid om de omtrek van de compound veilig te houden, de unanieme conclusie van de onderhandelaars en de deskundigen dat Koresh niet naar buiten zou komen, de overvloedige voedsel- en watervoorraden van de Davidians, de verslechterende hygiënische omstandigheden binnen de compound, de veiligheidsmaatregelen in het traangasplan, en de unanieme overeenstemming van haar topadviseurs in het ministerie van Justitie en de FBI dat het traangasplan de enige haalbare optie was die de regering nog restte. Uiteindelijk maakte het geen verschil of de kinderen gelijktijdig werden misbruikt, omdat de omgeving binnen de compound hoe dan ook ondraaglijk was voor kinderen.

B. Bewijs van Historisch Seksueel en Fysiek Misbruik van Kinderen

1. Seksueel Misbruik Geruchten over Koresh’s seksuele praktijken met meisjes hielden al jaren aan voor de inval van de ATF. Voormalige leden van de compound vertelden verhalen over Koresh’s vermeende gewoonte om seks te hebben met meisjes van nog maar twaalf jaar oud. Bewijsmateriaal suggereerde dat Koresh “vrouwen” had die midden tien waren, dat Koresh gedetailleerde en ongepaste seksuele verhalen vertelde waar de kinderen bij waren tijdens zijn bijbelstudie sessies, en dat Koresh de jonge meisjes leerde dat het een voorrecht voor hen was om oud genoeg te worden (d.w.z. de puberteit te bereiken) om seks met hem te hebben. Een voormalig lid van de compound beschreef hoe Koresh theologische rechtvaardigingen verzon voor zijn seksuele verlangens, of het nu ging om seks met jonge meisjes of met de volwassen vrouwen van andere mannen. Volgens informatie die aan de FBI is verstrekt, waren ten minste twee minderjarige meisjes “vrouwen” van Koresh ten tijde van het standoff. Hieronder volgen uittreksels uit materiaal dat door de FBI tijdens de impasse werd verzameld, met voorbeelden van Koresh’s historische (d.w.z., a) Uit ATF Affidavit ter ondersteuning van de arrestatie van Koresh Uit ATF Special Agent Aguilera’s interview met voormalig bewoonster Jeannine Bunds, opgenomen in Agent Aguilera’s affidavit ter ondersteuning van het arrestatiebevel tegen Koresh, 25 februari 1993: “Ms. Bunds vertelde me ook dat Howell minstens vijftien (15) kinderen had verwekt bij verschillende vrouwen en jonge meisjes op de compound. Sommige van de meisjes die baby’s hadden gekregen van Howell waren pas 12 jaar oud. Zij heeft zeven (7) van deze kinderen persoonlijk ter wereld gebracht. Volgens mevrouw Bunds annuleert Howell alle huwelijken van paren die zich bij zijn sekte aansluiten. Hij heeft dan exclusieve seksuele toegang tot de vrouwen. Ook heeft hij, volgens mevrouw Bunds, daar regelmatig seksuele betrekkingen met jonge meisjes. De leeftijd van de meisjes varieert van elf (11) jaar tot volwassenheid.” b) Uit het interview van Joyce Sparks, maatschappelijk werkster in Texas, toezichthouder op het onderzoek van de kinderbescherming, Waco, met een jong meisje, een voormalige bewoonster van de compound, op 22 februari 1993: ” kwam bij de sekte toen zij ongeveer drie of vier jaar oud was…. . . Wij vroegen haar of zij een reden kon bedenken waarom de kinderen in het kamp niet veilig zouden zijn en toen wij in dit gesprek verzeild raakten, bracht zij het onderwerp seksueel misbruik ter sprake. Ze beschreef zichzelf als speciaal en anders behandeld dan andere kinderen. Ze sprak over tijd alleen doorbrengen met David en hoewel dit ‘eng’ was, voelde ze zich ‘bevoorrecht’. Ze legde ons uit dat op een keer, toen ze tien jaar oud was, haar moeder haar in een motelkamer achterliet met David Koresh. Hij lag in bed en zei dat ze naar hem toe moest komen. Ze stapte in het bed. David had geen broek aan. Hij trok haar slipje uit en raakte haar aan en ging toen bovenop haar liggen… . . We spraken over hoe ze zich voelde toen dit gebeurde en ze antwoordde… “bang. Op de vraag wat ze nog meer voelde, antwoordde ze… “bevoorrecht. Op de vraag wat David zou doen als hij wist dat ze ons dit zou vertellen, rolde ze met haar ogen en zei… Ik zou er niet eens aan willen denken. We vroegen of ze wist van andere meisjes die dit hadden meegemaakt en ze zei ja. Ze vertelde dat ze Michelle Jones kende. Op de vraag hoe ze dat wist, legde ze uit dat David het over seks met Michelle had gehad toen ze veertien was. Hij vertelde een keer in een bijbelstudie hoe het was toen hij seks had met Michelle.” Michelle Jones stierf binnen de compound op 19 april 1993. c) Uit 1990 Affidavit van voormalig Davidian Ian Manning “Mij werd verteld dat Vernon sliep met Michelle Jones, die nu vijftien jaar oud is. . . . Ik heb Aisha Gyarfas uit verschillende kamers zien komen met Vernon waar hij die nacht sliep. Vernon schept op over dat hij met haar naar bed is geweest. Ze is nu pas veertien jaar oud. Aisha Gyarfas stierf in de compound op 19 april 1993. d) Uit 1990 Affidavit van voormalig Davidian Alison Manning “Vernon beweert toestemming te hebben van God om meer dan één vrouw te hebben en hoewel hij wettelijk getrouwd is met één vrouw (Rachel Olivia Jones) heeft hij sexuele relaties . . met andere vrouwen – waarvan er twee minderjarig waren op het moment van zijn eerste ontmoetingen met Vernon heeft ook gesproken over zijn relaties met Aisha Gyarfas (een Australisch meisje van veertien jaar), waarbij hij verklaarde dat bij hun eerste seksuele ontmoeting haar hart zo snel en hard klopte dat hij het kon horen. Eenmaal aangenomen als zijn nieuwe ‘vrouw’ werden deze meisjes betrokken in voortdurende relaties met Vernon, waarbij ze af en toe werden meegenomen naar zijn slaapkamer om de avond met hem door te brengen.” e) Uit het interview van FBI-agent Dr. Bruce Perry “Dr. Perry: Koresh had een speciale relatie met de vrouwen waardoor hij in staat was ‘het licht te zien’ in allerlei vrouwen, vrouwen die zelfs meisjes waren, en hij had blijkbaar seks met … meisjes die zo jong waren als tien. … . . Dr. Perry: Deze meisjes, geen van hen – ik denk niet dat een van hen daadwerkelijk geslachtsgemeenschap met hem had. Ik denk wel dat velen van hen aanwezig waren toen er over ongepaste seksuele dingen werd gesproken. Ik denk dat ze aanwezig waren toen — ik denk dat het zeer waarschijnlijk is dat betrokken was bij een soort van seksueel gedrag. . . . Ik denk niet dat het geslachtsgemeenschap was, maar ik denk dat het iets seksueels was. Ze gaf aan u toe dat ze denkt dat het goed is voor meisjes om seks te hebben. f) Fragment van de onderhandelingstapes, 14-15 april 1993

Schneider: Het is niet goed en het gebeurt niet.

FBI: Nou, was het met een veertienjarige?

Schneider: Veertienjarige? Wha wat kan ik zeggen, het is waar.

FBI: Ja, oké, en —

Schneider: Wat kan ik zeggen?

FBI: Een veertienjarige is geen instemmende volwassene, dat weet je.

Schneider: De persoon was, de persoon was.

FBI: Kom daar niet mee aan. Ze zijn nog niet volwassen: Ik was hier niet eens. Dit was met Rachel Jones. De FBI: Het is verkrachting. Het is kinderverkrachting. Jij weet het en ik weet het: De ouders stemden toe voordat het zelfs maar gebeurde: Oh, de ouders kunnen toch toestemming geven voor een kind? Dit is wat ik heb gehoord, in ieder geval. Dit is wat mij is verteld.

g) Advies van Forensisch Psychiater Dr. Park Dietz “Ik geloof niet dat onderhandelen in goed vertrouwen de situatie zoals die nu is zal oplossen. Als alles doorgaat zoals het is gegaan, verwacht ik het volgende: . . . . — Koresh kan seksueel gebruik blijven maken van alle vrouwelijke kinderen die binnen blijven. — De kans dat de kinderen die binnen blijven ooit nog een normaal leven kunnen leiden zal steeds kleiner worden. 2. 2. Fysieke mishandeling a) Uit het rapport van 26 maart 1993 van Dr. Bruce Perry Zoals hierboven besproken, vernam Dr. Perry van de kinderen die uit het kamp waren gekomen, dat de kinderen van jongs af aan aan harde discipline waren onderworpen. Volgens zijn rapport van 26 maart 1993: . . hadden deze kinderen een aantal strikte gedrags- en verbale verboden. Overtredingen daarvan leidden tot soms zware straffen. Deze kinderen, bijvoorbeeld, verwachtten dat ze geslagen zouden worden als ze morsten. De manier van discipline hield vaak in dat ze geslagen werden met wat deze kinderen “de Helper” noemden. De Helper klinkt alsof het een houten peddel is, sommige kinderen hebben gemeld dat het is afgebroken van een roeispaan, andere kinderen hebben het bestempeld als een rijstroerder. In ieder geval is het een variant van een houten lepel. Andere vormen van discipline waren het beperken van voedsel, soms voor een dag. . . . Deze kinderen werden fysiek gedisciplineerd, blijkbaar vanaf zeer jonge leeftijd.” b) Uit het Affidavit van Ian Manning uit 1990 “Ik heb gezien hoe Vernon zijn zoon Cyrus, toen hij ongeveer 5 jaar oud was, krachtig strafte 5 jaar oud met een houten peddel op zijn billen, waarbij hij hem herhaaldelijk sloeg. “Ik heb gezien hoe Vernon de moeders van baby’s aanmoedigde hun kinderen vanaf acht maanden te slaan met een houten peddel die herhaaldelijk op de billen van de baby’s werd gebruikt. c) Uit het Affidavit van Allison Manning uit 1990: “Vernon leert een zeer harde methode om kinderen te disciplineren die begint als ze acht maanden zijn (in sommige gevallen al veel eerder) en die inhoudt dat je het kind maar één keer vertelt dat je hun gedrag afkeurt, en als dit slechte gedrag zich herhaalt dan moeten ze geslagen worden met een houten lepel of een peddel. Dit gebeurt vaak meer dan eens, d.w.z. als het kind niet ophoudt met huilen nadat het een eerste pak slaag heeft gekregen, krijgt het nog een pak slaag. Dit gebeurt met aanzienlijke kracht, b.v. een keer werd een kind voor mijn ogen geslagen en de kracht waarmee de peddel op de billen van het kind werd neergeslagen was zo groot dat ik de wind in mijn gezicht voelde blazen. Het kind dat werd geslagen was ongeveer achttien maanden oud. Vaak werden de billen of dijen van het kind ernstig gekneusd en deze tuchtmethoden zijn niet afgezwakt — zij worden met volle kracht voortgezet. Deze methodes worden in gang gezet door Vernon Howell en zij worden op hun beurt uitgevoerd door meer ijverige volgelingen nadat zij ervan overtuigd zijn geraakt dat dit de enige manier is waarop het moet gebeuren.” d) Uit 1990 Affidavit van voormalig Davidian Michelle Tom “Op een keer heeft Vernon mijn dochter veertig minuten lang geslagen omdat zij niet op zijn schoot ging zitten. Ze was toen acht maanden oud. Haar billen waren zwaar gekneusd en hij liet haar billen bloeden omdat hij haar zo hard sloeg. Vernon mishandelde mijn kind in het bijzijn van een zaal vol mensen, dus ik probeerde haar zoveel mogelijk bij hem weg te houden. Bijna elke keer als hij haar zag, gaf hij haar een pak slaag… . . Vernon zei tegen mij en een andere vrouw dat als hij ooit zou zien dat wij onze kinderen een fopspeen zouden geven, hij de kinderen zou doden door ze tegen een muur te slaan”. 3. 3. Indirect bewijs van voortdurend misbruik tijdens het oponthoud Zoals hierboven vermeld, was er geen direct bewijs dat kinderen seksueel of lichamelijk werden misbruikt tijdens de periode van 28 februari tot 19 april. Er waren echter indirecte aanwijzingen dat de kinderen in een verslechterende omgeving leefden, en dat het vooruitzicht van seksueel of fysiek misbruik waarschijnlijk was naarmate de impasse voortduurde. 4. Openbare verklaringen over kindermishandeling na het standoff Zoals reeds vermeld, heeft de procureur-generaal na de brand op 19 april 1993 verschillende malen op de televisie opgetreden, waarbij zij aangaf dat een van de factoren die haar beslissing om het traangasplan goed te keuren had beïnvloed, haar overtuiging was dat er zich binnen de compound gelijktijdig kindermishandeling voordeed. De volgende dag, 20 april, verscheen toenmalig directeur Sessions op de televisie en verklaarde, nauwkeurig, dat de FBI geen direct bewijs van gelijktijdige kindermishandeling had gevonden. Na de verklaringen van directeur Sessions verzocht de procureur-generaal om al het beschikbare bewijsmateriaal betreffende kindermisbruik te verzamelen. Dat project werd in de daaropvolgende dagen voltooid. De minister van justitie realiseerde zich dat zij een onjuiste verklaring had afgelegd. Zij corrigeerde deze tijdens haar getuigenis op 28 april 1993 voor de Commissie voor de rechterlijke macht van het Huis, waarin zij benadrukte dat het bewijsmateriaal van fysiek en sexueel misbruik van kinderen in het bezit van de regering betrekking had op activiteiten binnen de compound voorafgaand aan het standoff.

Doorgaan… VIII. De rol van andere rechtshandhavingsinstanties->