Verspreid de Kennis. Deel:

Mijn moeder stond erop dat ik me aanmeldde bij UC Santa Barbara (UCSB), maar ik was niet erg geïnteresseerd omdat ze daar een van mijn ‘must-haves’ misten: een marching band of drumline.

Beach or band?

UCLA had meer van wat ik zocht in een school. De fanfare is serieus competitief en heeft plezier, hun astrofysica-afdeling doet fascinerend onderzoek, en ik hield van de stad.

Maar na een bezoek aan UCSB, een ontmoeting met hun muziekafdeling en een paar kinderen in mijn beoogde hoofdvak, werd ik een beetje verliefd. Ik ruilde mijn drumline-dromen in voor een prachtige campus aan het strand, een ontspannen en vrolijke sfeer, en een geweldige natuurkunde-lerarenstaf.

Een last-minute beslissing

Ik denk dat mijn toelatingsbeslissingen vrij typisch waren: ik solliciteerde bij iets meer dan een dozijn universiteiten, werd door de helft afgewezen, bij drie aanvaard en bij vier stond ik op de wachtlijst, waaronder UCLA. Toen ik op de wachtlijst stond bij UCLA, had ik niet veel hoop. Van wat ik had gehoord, komt bijna niemand van de UCLA wachtlijst.

Kijkend naar mijn aanvaardingen, U-Montana, U-Iowa, en UC Santa Barbara, besloot ik dat natuurkunde studeren aan UCSB precies de juiste hoeveelheid hard werken zou zijn, in tegenstelling tot de meer veeleisende scholen die mij hadden afgewezen of op de wachtlijst hadden gezet. De laatste factor was dat UCSB een undergrad focus heeft en minder grad studenten, dus ik dacht dat ik misschien meer toegang tot onderzoek zou hebben. Op beslissingsdag, letterlijk op het allerlaatste moment, verbond ik me aan UCSB met een grote glimlach op mijn gezicht. Mijn vader plakte een UCSB sticker op mijn auto en ik was gelukkig.

Bruins come calling

De volgende dag, kwam ik van de wachtlijst bij UCLA. Wat in hemelsnaam? Ik had vier dagen om helemaal opnieuw te beslissen. Enorme campus in een stad vol leven en muziek? Of een kleinere, strandachtige campus met gelukkige studenten en overal fietsen? Ik kon echt niet kiezen.

Ik was dol op UCLA toen ik het bezocht voordat ik me aanmeldde. Mijn hart had pijn gedaan toen ik op de wachtlijst stond en opnieuw toen ik hoorde dat een vriend was toegelaten. Maar nu ik verliefd was geworden op UCLA, hoe kon ik deze grotere, meer concurrerende, iets minder relaxte school waar ik een van de duizenden andere studenten zou zijn, nu nog begrijpen?

Fake it UN until you decide

De volgende dagen vroegen mijn ouders en vrienden me naar mijn college-keuze en ik zei: “Ik heb geen idee”. De dag voordat ik mijn beslissing moest nemen, neigde ik naar UCLA, maar ik was niet helemaal tevreden met die keuze. Mijn moeder stelde voor dat ik de mensen de hele dag de ene of de andere school zou vertellen en zou zien hoe dat voelde. Als ik “UCLA” zei en elke keer moest glimlachen, wist ik dat ik me niet goed voelde over mijn beslissing. Als ik UCLA zei en glimlachte, wist ik dat ik daar gelukkig en succesvol zou zijn. Dus zei ik “UCLA” toen de eerste persoon me dat vroeg en ik huiverde niet en voelde geen spijt. Ik antwoordde UCLA voor de rest van de dag en ik heb nooit het gevoel gehad dat het verkeerd was. Die nacht, weer op het allerlaatste moment, verbond ik me aan UCLA. En de volgende dag? Ik werd toegelaten van de wachtlijst bij UC Berkeley! Serieus, universum? Die beslissing was een stuk minder moeilijk. Ik ga naar UCLA en ik kan niet gelukkiger zijn.

Mijn ups en downs

Mijn leraar Engels hing een papiertje aan de muur waarop iedereen de naam schreef van de universiteit waar hij heen zou gaan. Ik had niets opgeschreven, want ik twijfelde tussen UCLA en UCCSB. Toen ik uiteindelijk voor UCLA koos, was het eerste wat ik deed naar de muur lopen en er met grote letters “UCLA” op schrijven. Mijn hele klas was zo blij voor me, dat ik eindelijk had besloten!

Mijn slechtste moment was het ontvangen van de wachtlijst brief van UCLA. Het klonk als een afwijzingsbrief in het begin. Mijn zus overtuigde me om de rest van de brief te lezen, en ik realiseerde me dat ik op de wachtlijst stond. Ik was echt teleurgesteld.

Wat ik deed om op te vallen

Ik denk dat mijn testscores mijn sleutel waren om op te vallen bij de universiteiten. Ik denk ook dat mijn buitenschoolse activiteiten, vooral mijn toewijding aan mijn school drumline, een verschil hebben gemaakt. Ik ben ook erg trots op mijn toelatingsexamens; ik heb er veel tijd en aandacht aan besteed om mijn waarden goed uit de verf te laten komen.

Wat ik heb geleerd

Doe niet te lang met uitstellen. Ik leerde dit op de harde manier en wachtte tot de laatste minuut om aan mijn essays te beginnen. Ik heb er uiteindelijk de hele wintervakantie aan besteed.

Mijn advies

Maak je geen zorgen. Hoewel het hele proces erg stressvol kan zijn, moet je onthouden dat je uiteindelijk wel komt waar je wezen moet.