Na het fenomenale succes van games als Guitar Hero en Rock Band, zag Ubisoft een kans. Als gamers gek werden van het spelen van echte rocknummers op plastic gitaren, waarom zouden ze dan niet zwijmelen bij een spel waarmee ze neppunten konden scoren met een echte bijl? Na jaren van ontwikkeling, in 2011, was Rocksmith geboren.

Vorige herfst, Ubisoft bracht een nieuwe versie. Maar Rocksmith 2014 wordt eerder beschouwd als een vervanging dan als een update: Het bedrijf probeert de franchise te rebranden, niet als een spel maar als een leermiddel. De doos draagt een vet etiket dat verkondigt “De snelste manier om gitaar te leren,” en Ubisoft lanceerde een advertentiecampagne die belooft dat Rocksmith 2014 aspirant-shredders in slechts 60 dagen gitaar of bas kan leren spelen.

Dus, is de virtuele gitaarleraar echt gearriveerd? Om dat uit te vinden, probeerden twee van ons het uit: Andrew, die al 16 jaar speelt, en Carl, die de 60-dagen uitdaging aan wilde gaan. Het blijkt dat Rocksmith niet alleen beginners iets te bieden heeft, maar ook gemiddelde spelers die op zoek zijn naar de volgende stap.

Setup:

In het Popular Mechanics-lab speelden we de Xbox 360-versie van Rocksmith 2014 met een paar Epiphone-gitaren: De Les Paul Junior die bij de spelbundel wordt geleverd, en een $ 1000 Les Paul Custom die het bedrijf ons stuurde om te testen, en die we helaas moeten terugsturen. Wat Rocksmith onderscheidt van andere ritmegames is de “Hercules”-adapter. Het is een kabel die je in de uitgang van een gitaar of bas steekt en via de USB-poort op je console aansluit. Je gebruikt de gewone console controller om door de menu’s te navigeren.

Visuals:

Hier heeft Rocksmith een grote uitdaging: het moet aanzienlijk meer informatie op het scherm geven dan concurrenten als Guitar Hero en Rock Band. Die spellen kwamen er gemakkelijk vanaf – ze hoefden alleen maar door te geven welke van de gekleurde “frets” je moest spelen. Omdat Rocksmith je leert een echte gitaar te bespelen, moet het je tegelijkertijd vertellen welke fret en welke snaar je moet bespelen. Dat vereist een meer gecompliceerde visuele setup.

Het display leent veel van zijn ontwerpkeuzes van Guitar Hero – wat waarschijnlijk een goede zaak is, aangezien veel spelers al bekend zijn met dat systeem. Net als GH, Rocksmith heeft verticale kolommen om u te laten zien welke frets te houden, en de noten bewegen naar je toe totdat ze een lijn die het moment vertegenwoordigt u wordt verondersteld om ze te spelen. Het display van GH hoefde echter niet te bewegen omdat er maar vijf knoppen waren. Omdat het de hele hals van een echte gitaar moet omspannen, zweeft het display van Rocksmith op en neer. Als je bijvoorbeeld vooral noten tussen de vierde en zevende frets speelt, zie je alleen die frets op het scherm, om vervolgens naar de tiende of elfde frets te schuiven als het tijd is om die te spelen.

Rocksmith toont zes horizontale lijnen aan de onderkant van het scherm die de zes snaren van de gitaar voorstellen – E, A, D, G, B en E – en je laten zien welke je moet spelen. Het spel geeft ze een kleurcode om het wat makkelijker te maken al deze visuele informatie in één keer te begrijpen, maar je kunt er niet omheen: het vergt nogal wat oefening en memorisatie om hieraan te wennen. Je moet echt oefenen tot het punt dat je intuïtief weet welke kleur bij welke string hoort. Anders zul je altijd naar beneden moeten kijken om uit te zoeken welke snaar je moet spelen, en zul je het liedje nooit kunnen bijhouden.

Functies:

Bij het opstarten van de game en het aanmaken van een nieuw profiel vraagt Rocksmith 2014 je om je basisvaardigheidsniveau te bepalen, zodat het games en lessen kan afstemmen op jouw specifieke vaardigheid. Maar het kan zich ook aanpassen op basis van hoe goed (of slecht) je met een bepaald nummer, riff of vaardigheid omgaat. Dat is de sleutel tot de didactische kwaliteiten van Rocksmith. En de functie wordt meteen duidelijk wanneer je de modus Learn a Song selecteert, waarmee de gebruiker een van de tientallen echte gelicenseerde rocksongs in het spel kan spelen.

Om het eenvoudig te houden, kozen we een vier-akkoorden liedje: The Ramones’ “Blitzkrieg Bop.” Bij de eerste run-through, vroeg het spel Andrew om slechts één noot te spelen om de paar seconden. Toen hij die met succes aansloeg, kwamen er steeds meer bij, tot hij bijna elke noot speelde. Bij de volgende ronde voegde de AI plotseling power chords van twee noten toe. Toen hij die eenmaal onder de knie had, ging het spel weer een niveau hoger en werd hem gevraagd elk akkoord te spelen van het echte gitaarnummer dat Johnny Ramone zou hebben gespeeld. Uiteindelijk kregen we toegang tot de Master Mode, die ons uitdaagde het nummer uit het hoofd te spelen. Alleen de maten verschenen op het scherm, geen noten.

Eerlijk gezegd is het opwindend om een nummer op de Rocksmith-manier te leren spelen. Als ik (Carl) de akkoorden online had opgezocht, had ik het liedje net zo makkelijk kunnen spelen. Maar dan was ik misschien gestopt om naar beneden te scrollen op het computerscherm of om de eerste helft van het liedje opnieuw te leren totdat ik het onder de knie had. Na een paar steeds moeilijkere speelrondes op Rocksmith had ik het liedje uit mijn hoofd geleerd zonder er zelfs maar hard over na te denken.

Dezelfde soort automatische moeilijkheidsgraad werkt in Rocksmith’s Lessons functie, die is precies wat het klinkt als: een set van tutorials om spelers alles te leren, van hoe je de gitaar vast te houden en basis picking technieken, om hoe te buigen, slide, en hamer op noten. Als je ze goed uitvoert, ga je door naar steeds uitdagender materiaal. Als je het moeilijk hebt, vertelt de o zo beleefde instructeur je dat hij die riff gewoon wat langzamer gaat spelen en het je nog een keer laat proberen. Hierin ligt de grootste kracht van Rocksmith als leermiddel – het geeft je de mogelijkheid om in je eigen tempo te leren zonder bang te hoeven zijn voor een oordeel.

Als rechttoe rechtaan lessen niet zijn wat je zoekt, vrees dan niet: Rocksmith 2014 probeert je picking-vaardigheden op te frissen door middel van games die afdwalen naar het belachelijke. Ik probeerde Return to Castle Chordead uit, dat zich uitleeft in heerlijk slechte graphics in NES-stijl (het spel daagt de speler uit om de hongerige ondoden te zappen door de juiste akkoorden te spelen). Scales Racer – dat, je raadt het al, de majeur- en mineurtoonladders leert – plaatst de speler in een auto op de vlucht voor de politie. Kies de juiste noten en je scheurt tussen de rijstroken, de fuzz ontwijkend.

Ten slotte is er de Session mode. Wanneer je een pauze nodig hebt van gestructureerde lessen of gewoon een tijdje wilt shredden, activeer je deze modus en speel je naar hartenlust. Rocksmith 2014 voorziet je zelfs van een back-upband: vertel de game welke instrumenten je in je powertrio of kwartet wilt en de AI volgt je op de drums, bas, toetsen of iets anders in zijn arsenaal. We raden de kazoo ten zeerste aan.

So, Did We Learn Anything?

Unlike Andrew, vóór Rocksmith 2014 had Carl nog nooit iets anders gespeeld dan een speelgoed-gitaarcontroller. De lessen maakten het gemakkelijk om de basis te leren – van het goed vasthouden van het instrument tot het spelen van basisnoten en vingerzettingstechnieken – allemaal zonder de druk van het tanende geduld van een menselijke gitaarinstructeur. Aangezien dit mijn eerste ervaring was met het spelen van een echte gitaar, was ik leergierig en vond ik het niet erg dat de noten horizontaal over het scherm scrollen in plaats van Guitar Hero en Rock Band’s verticale scrollen.

Ik stopte er elke avond na het werk een stevige 45 minuten tot een uur in voor het grootste deel van twee weken en voelde echt dat ik de basisconcepten begon te begrijpen van hoe dit instrument te bespelen en daadwerkelijk muziek te maken.

Maar we mogen niet vergeten dat Rocksmith 2014 is ontworpen als elke andere game, en hoe bevredigend het ook is om een gitaar op te kunnen pakken en te spelen, het enige wat ik wilde doen was proberen een level omhoog te gaan op een aantal van mijn favoriete nummers. Ik kwam er al snel achter dat Foo Fighters’ “Everlong” buiten mijn bereik lag, en Oasis’s “Don’t Look Back in Anger” zou nooit mijn jam worden, maar ik kreeg al snel mijn fix toen ik probeerde The Ramones’ “Blitzkrieg Bop.”

Als we iets van deze ervaring hebben geleerd, is het dat Rocksmith 2014 er alles aan zal doen om je te proberen gitaar te leren spelen, en het heeft een verbazingwekkend scala aan hulpmiddelen en lessen om precies dat te doen. Maar net als het nemen van lessen van een echte instructeur, moet je bereid zijn om in de tijd te steken en oefenen, Oefenen, Oefenen, zelfs als het saai is-er zijn geen snelkoppelingen om je vak goed te leren. En het maakt niet uit hoeveel zombies ik dood in Rocksmith 2014’s Return to Castle Chordead, ik leer niet echt akkoorden; in plaats daarvan heb ik gewoon geleerd hoe ik een videogame moet spelen met een echte gitaar als controller.