Oeroude botten en nieuwe genetica tonen aan dat voorjaars Chinook is afgeleid van één enkele genetische mutatie; als deze gewaardeerde populaties eenmaal verloren zijn gegaan, kunnen ze niet gemakkelijk meer worden teruggevonden.

Nieuwe onderzoeksresultaten van een team onder leiding van UC Davis, waaronder de directeur Wetenschap van het WSC, Matt Sloat, zorgen voor een nieuwe kijk op de Chinook-voorjaarspopulatie. De bevindingen, die wijzen op een geïsoleerde genetische mutatie als de bron van het migratiegedrag in het voorjaar, helpen de cultureel en ecologisch belangrijke strijd te verklaren die de jonge Chinook levert om te overleven in het licht van snelle milieuveranderingen. En de nieuwe wetenschap wijst op de noodzaak van nieuwe benaderingen voor het herstel van de Chinook-voorjaarsmigratie, vooral nu door de verwijdering van vier Klamath-dammen in 2021 eersteklas habitat voor de Chinook-voorjaarsmigratie vrijkomt.

“Deze nieuwe bevindingen illustreren duidelijk de uitdagingen van het herstel van de Chinook-voorjaarsmigratie,” aldus Sloat. “Om deze uitdagingen het hoofd te bieden, moeten we de unieke genetische variatie in de resterende voorjaars Chinook-populaties beschermen voordat deze voor altijd verloren gaat.”

In een studie die op 4 december werd gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences door de groep onder leiding van UC Davis, werden monsters van voorjaars Chinook geanalyseerd die afkomstig waren van oude afvalhopen op belangrijke visstekken van de inheemse gemeenschappen in de bovenloop van de Klamath – sommige plaatsen dateren van 3100 voor Christus. De groep heeft ook gekeken naar Chinook-DNA van recent teruggekeerde zalm in het rivierenstelsel Rogue en Lower Klamath. Allen ontdekten dat Chinook die in het voorjaar naar zoet water trekt, één genetische mutatie heeft die hun vroege migratie in gang zet. Hun unieke genetische samenstelling wijst er sterk op dat populaties van in het voorjaar trekkende Chinook niet gemakkelijk kunnen voortkomen uit populaties van in het najaar trekkende Chinook, die het gen van de in het voorjaar trekkende Chinook niet hebben.

Vorige studies kwamen tot de conclusie dat in het voorjaar trekkende Chinook en in het najaar trekkende Chinook binnen dezelfde rivieren weinig algemene genetische differentiatie vertoonden en dat zij als één eenheid konden worden beheerd. Maar de nieuwe studie gebruikte recente vooruitgang in genetische methoden om een kritisch genetisch verschil tussen spring-run en fall-run vissen te ontdekken.

De genetica helpt verklaren waarom wilde spring Chinook bijna uitgestorven is in het grootste deel van hun vroegere verspreidingsgebied in Washington, Oregon en Californië.

“Springers” hebben acuter dan fall Chinook geleden onder 150 jaar van veranderingen in landgebruik. Omdat ze hoog in de stroomgebieden gespecialiseerde habitats gebruiken om kuit te schieten, hebben houtkap, mijnbouw, landbouw en vooral de bouw van stuwdammen een hogere tol geëist van deze dieren. En omdat ze genetisch uniek zijn, zijn spring-run populaties niet gemakkelijk in staat zich te herstellen uit andere genenpools.

Het verlies van wilde spring-run Chinook wordt breed gevoeld. Ze worden zeer gewaardeerd door inheemse culturen aan de westkust, waar de vis een centrale plaats inneemt in “eerste zalm” ceremonies en wordt gekoesterd om zijn extra vette vlees. Andere vissers en liefhebbers van zeevruchten zoeken de springers vanwege hun goede eetbaarheid. En de vissen zijn ecologisch belangrijk, ze leveren mariene voedingsstoffen hoger in de stroomgebieden dan hun fall-run tegenhangers, en voeden de hele voedselketen van dennenbomen tot beren tot kleine insecten.

Het nieuwe onderzoek pleit voor nieuwe instandhoudingsbenaderingen om bestaande populaties van lente Chinook te beschermen, waaronder nieuwe beheerregimes op plaatsen zoals de Rogue River in Oregon, waar veranderde rivierstromen als gevolg van dammen de lente-runs onevenredig hebben beïnvloed.

In het bovenste Klamath-bekken zal de natuurbeschermingsgemeenschap moeten kijken naar nieuwe paden om het gespecialiseerde “springer-gen” te herstellen op een plaats waar spring Chinook al een eeuw niet meer heeft gezwommen. De populaties van de Lower Klamath spring Chinook zijn schaars; de onderzoeksgroep vond slechts één procent met het gespecialiseerde gen onder bijna 1000 bemonsterden in twee zijrivieren van de Lower Klamath, de Scott en de Shasta.

“Het verwijderen van de Klamath dammen biedt een buitengewone kans om geschikt spring Chinook leefgebied te herstellen,” zegt Sloat. “Maar de afname van het aantal voorjaarskinken in het stroomgebied in 100 jaar is zo ernstig geweest dat het moeilijk zal zijn om de voorjaarskinken te herstellen in hun historische habitat.”

Zonder een snelle verandering in onze aanpak van de bescherming en het herstel van de voorjaarskinken, kunnen we dit dierbare deel van de zalmfamilie verliezen.