Soorten spechten, zoals de goudkopspecht, roffelen met hun snavel om hun territorium te bepalen en partners aan te trekken. De snelle pikbeweging van de goudkopspecht veroorzaakt een enorme hoeveelheid stressvolle kracht op het dier. Om lichamelijk en neurologisch trauma te voorkomen, bestaat het voorste deel van de schedel van de specht uit plaatvormig sponsachtig bot, spongieus bot genoemd.

Wanneer de specht met zijn snavel een voorwerp raakt, wordt de grote stootkracht op de punt van de snavel opgevangen door de anatomie van de snavel en het sponsachtige tongbeen. Als gevolg daarvan wordt de kracht van de inslag twee tot acht maal verminderd vanaf de snavelpunt tot het punt waar de snavel de schedel raakt.

Van de krachten die de schedel van de specht wel bereiken, verhindert de unieke structuur van zijn schedelbot dat de krachten de hersenen en de schedelholte bereiken. Dit schedelbot is een mengsel van dicht opeengepakte, compacte botten die een dieper bot omgeven dat gelaagd is in verspringende, plaatachtige structuren die een dicht schokabsorberend systeem creëren. Wanneer krachten dit dieper gelegen bot raken, verspreidt de poreuze en gelaagde structuur van het bot de frequenties in uiteenlopende richtingen, weg van het centrale botpunt. Dit bot, hoewel flexibel, kan op zichzelf kwetsbaar zijn. Maar doordat het omhuld is door compact bot, behoudt het hele systeem zijn flexibiliteit, waardoor beweging mogelijk is die schokken absorbeert.

Dit diagram stelt (A) het inslagpunt voor en (B) het tegenoverliggende inslagpunt dat restkrachten opvangt die op het inslagpunt werden ervaren. Illustratie door Allison Miller.

De linker afbeelding hierboven geeft een bovenaanzicht weer van de schedel en de snavel van de goudgefronte specht. Het in rood gemarkeerde gebied is het inslagpunt dat restkrachten ontvangt van de pikactiviteit van de vogel.
Illustratie door Allison Miller.

De foto en illustratie rechts geven weer hoe de structuur van dit gebied bestaat uit compact en sponsachtig bot.
Foto en illustratie overgenomen uit Wang et al. onder creative commons licensing.

Deze strategie werd bijgedragen door Allison Miller.