Je bent vast wel eens een foto uit 2004 tegengekomen van een Amerikaanse soldaat in Irak die twee enorme “kameelspinnen” vasthield, waarvan de ene zijn kaken op de andere had geklemd. Enorm. Als in, ze alleen al waren reden genoeg om Irak te verlaten. Nu, het zijn niet echt spinnen, en door een truc van perspectief (ze zijn gewoon dicht bij de camera) lijken ze veel groter dan ze in werkelijkheid zijn. Begrijp me niet verkeerd, de vreemde, harige kameelspinnen worden wel 15 cm lang – niet al te armoedig. Maar grootte is verre van het meest fascinerende aan deze beesten.

Kameelspinnen zijn spinachtigen zoals echte spinnen, maar zij behoren tot een andere orde, solifugae. (Afhankelijk van wie je het vraagt, worden kameelspinnen zo genoemd omdat sommige soorten bulten op hun rug hebben of vanwege de mythe dat zij kamelenmagen eten). Ze worden ook wel windschorpioenen genoemd vanwege hun ongelooflijke snelheid (en hé, waarom zouden we ze niet verwarren met een ander soort spinachtige als we toch bezig zijn), en deze dingen hebben kaken die je niet zou geloven – een derde van hun lichaamslengte – en versnipperen prooien zo groot als knaagdieren.

Bekijk meer

Met deze beesten komt ook de overlevering. Naast het kameelmaaggedoe zegt de legende dat kameelspinnen gillen als ze door de woestijn razen, dat ze ongelooflijke afstanden kunnen afleggen en dat ze zelfs mensen aanvallen, hen injecteren met een slaapgif en aan de slachtoffers knagen als ze slapen.

Geen van deze dingen is levensechter dan het gedrag van kameelspinnen dat wordt uitgebeeld in de horrorfilm Camel Spiders uit 2011, een slappe filmtitel als ik er ooit een heb gehoord. Maar het is waar dat de wetenschap nog steeds weinig weet over de kameelspin, want hoewel er wereldwijd zo’n 1.000 soorten zijn, zijn ze zeldzaam en bijna niet bestudeerd. “Ik doe nu al 10, misschien 15 jaar onderzoek in het Caribisch gebied, en ik ben bij elkaar zo’n vier jaar in het veld geweest,” zegt arachnologe Lauren Esposito van de California Academy of Sciences. “Ik heb er twee gevonden. Ooit.”

Waarom de kameelspinnen zo zeldzaam zijn, kan Esposito niet zeggen. Het zou kunnen dat hun populaties gewoon laag zijn (ze komen vaker voor in het Midden-Oosten, in tegenstelling tot het Caribisch gebied). Het feit dat ze ’s nachts leven, helpt mensen ook niet om ze te vinden. En het feit dat ze rubber verbranden helpt al helemaal niet. “Als je onder een lichtval zit,” zegt Esposito, “worden ze vaak aangetrokken door de beweging van de motten die door het licht worden aangetrokken. En dan komen ze zomaar uit het niets, grijpen iets en rennen weer weg. Ze zijn supersnel.”

Als een dier een redelijke grootte heeft vergeleken met de kameelspin, is de kans groot dat het roofdier het kan overweldigen. Grotere soorten kameelspinnen gaan achter knaagdieren en hagedissen aan. Maar interessant voor een snel roofdier, hebben kameelspinnen “waarschijnlijk een heel slecht gezichtsvermogen,” zegt Esposito, gezien hoe klein hun ogen zijn, “en voelen ze vooral door trillingen die ze oppikken in de haren over hun hele lichaam.”

En wat die monddelen betreft: Bij spinachtigen zoals deze staan ze bekend als chelicerae, zoals de formidabele hoektanden die je bij vogelspinnen vindt. Maar tarantula’s hebben niets tegen de kameelspin’s kauwtanden. Een kameelspin heeft een paar chelicerae zoals andere spinachtigen, maar elk paar is zelf een paar schaarachtige, gekartelde messen, aangedreven door massieve spieren. Beschouw het dier als een dier met twee tandige snavels.

En de kaken van de kameelspin zijn niet alleen krachtig, ze zijn ook zeer wendbaar. “Ze kunnen ze dus echt openen en bijna in alle richtingen bewegen,” zegt Esposito. “Ze hebben duidelijk veel meer musculatuur verbonden met die monddelen. Het is dus bijna zoals de mond in Predator, waar hij in vier richtingen opengaat.”

Terwijl spinnen en schorpioenen vertrouwen op gif om hun prooi te doden, heeft de kameelspin daar geen last van. Ze hebben geen druppel gif (laat staan een gif dat een mens bewusteloos kan slaan, hoewel hun beten pijnlijk kunnen zijn door het trauma alleen al). Noch produceert de kameel spin zijde om haar voedsel te vangen. Dit is een minimalistische jager: niets bijzonders. Alleen snelheid en tanden.

Ze sluipen over ecosystemen over de hele wereld. De grote, aan de woestijn aangepaste soorten hebben kamvormige haren op hun poten, die hen kunnen helpen zand te scheppen om holen te graven. “Hun poten en voeten worden langwerpig,” zegt Esposito, “omdat ze hoger van het substraat moeten staan en meer oppervlakte hebben om boven op het zand te blijven, in plaats van te zinken als ze rennen.”

Ongeacht de geografische aanpassingen, waar alle kameelspinnen het over eens zijn, is het freaky geslacht. In die zin dat als u de onderstaande video wilt bekijken, compleet met ongepaste muziek, ik ga uitleggen wat er aan de hand is. Dat soort freaky seks.

Van de weinige volledige baltspartijen van kameelspinnen die wetenschappers hebben geobserveerd, lijkt het erop dat de mannetjes de vrouwtjes aanvallen en overmeesteren. Ze houden zich deels vast met zintuiglijke structuren die pedipalpen worden genoemd, die zijn voorzien van zuignappen, en “ze buigen het vrouwtje in feite in tweeën en houden haar vast en laten haar niet meer los,” zegt Esposito. “Zo gebruiken zij hun snelheid om snel op te lopen en zich vast te grijpen en vast te houden.”

Het probleem is, dat het vrouwtje met andere mannetjes kan hebben gepaard, die hun spermapakketjes in haar eileider hebben achtergelaten. Door aan deze eileider te knagen, probeert het mannetje misschien het sperma van zijn rivalen te verwijderen. “De manier waarop sperma werkt in het eileidersysteem is dat de laatste erin, de eerste eruit is,” zegt Esposito. “De eitjes van het vrouwtje zullen bevrucht worden door degene die er als laatste in was, dus probeert hij zich daarvan te ontdoen.” Hij gebruikt dan zijn chelicerae om zijn eigen spermapakket in te brengen.

De wetenschap moet nog veel leren over de kameelspinnen, over hun vreemde geslacht of anderszins. Maar wees gerust, er is er een die je nooit in slaap zal bijten.

Jij bent niet gerust, hè.

Bekijk hier het volledige archief van Absurde wezens van de Week. Ken je een dier waar ik over moet schrijven? Ben je een wetenschapper die een bizar wezen bestudeert? Stuur een e-mail naar [email protected] of ping me op Twitter op @mrMattSimon.