14 marca 2018 roku była środa, Dzień Liczby Pi, 139 lat po narodzinach Alberta Einsteina. Sto trzydzieści dziewięć to szczęśliwa liczba pierwsza. Tego dnia zmarł legendarny fizyk z Cambridge Stephen Hawking.

29 czerwca 2009 roku była niedziela, jeden dzień przed tym, jak oszust piramid finansowych Bernie Madoff zostałby skazany na 150 lat więzienia. Hawking siedział na swoim wózku inwalidzkim na przyjęciu koktajlowym w Gonville & Caius College w Cambridge, pod banerem z napisem „Witamy podróżników w czasie”. Zaproszenia zostały ujawnione dopiero po przyjęciu, więc pojawił się tylko gospodarz, choć nie przedstawił żadnych konkretnych dowodów na to, że sam nie jest podróżnikiem w czasie. Było to przynajmniej częściowo wyczynem dla programu telewizyjnego, rodzajem połączenia powagi i głupoty, z którego Hawking był znany.

15 lipca 1992 roku, to kolejna środa, dzień, w którym Bill Clinton został nominowany na prezydenta. Ukazał się te” nowy numer czasopisma Physical Review D, w którym Hawking napisał pracę zatytułowaną „Chronology Protection Conjecture”. W artykule tym stawia on tezę, „e prawa fizyki mogą w rzeczywistości uniemo „liwiać podró „e w czasie, w co wierzył – z okazjonalnymi zastrze „eniami lub miękkim punktem dla teorii M – przez całe swoje „ycie. „Wydaje się, że istnieje agencja ochrony chronologii, która zapobiega pojawianiu się zamkniętych krzywych czasowych i w ten sposób czyni wszechświat bezpiecznym dla historyków” – napisał. Buduje swój argument ostrożnie na dziewięciu stronach, z linijkami takimi jak: „Gdy zbliżamy się do zamkniętej zerowej geody γ w horyzoncie Cauchy’ego, propagator uzyska dodatkowe osobliwości z zerowych geodezji w pobliżu γ, które prawie wracają do pierwotnego punktu.” Wyraźnie. Praca kończy się jego najbardziej oczywistym dowodem na to, że podróże w czasie nie są możliwe: „fakt, że nie zostaliśmy najechani przez hordy turystów z przyszłości.”

Dzień 24 grudnia 2018 roku był poniedziałkiem, Wigilią, a my nadal nie mamy żadnych prawdopodobnych dróg powrotu w czasie, przynajmniej w tym wszechświecie. Nadal nie jest możliwe podróżowanie szybciej niż prędkość światła (nawet nie zbliżyliśmy się), tunele czasoprzestrzenne pozostają teoretyczne, a my nie znamy żadnej egzotycznej materii o ujemnej gęstości energii, która utrzymałaby jedną otwartą wystarczająco długo, aby człowiek mógł przez nią przejść. Zatem na razie (i potem, i za tysiąc lat) wszechświat pozostaje bezpieczny dla historyków, a my nie będziemy mogli uczestniczyć w przyjęciu Hawkinga. Ale nadal mamy całą historię, którą on stworzył.

.