Opis

Tunika pochwowa (tunica vaginalis propria testis) jest surowiczym pokryciem jądra.

Jest to woreczek z błony surowiczej, pochodzący z saccus vaginalis otrzewnej, który u płodu poprzedza zejście jądra z brzucha do moszny. Po jego zejściu, ta część torebki, która rozciąga się od brzusznego pierścienia pachwinowego do blisko górnej części gruczołu ulega zatarciu; dolna część pozostaje jako zamknięty worek, który obejmuje powierzchnię jądra i jest odbity na wewnętrznej powierzchni moszny; stąd może być opisany jako składający się z warstwy trzewnej i ciemieniowej:

Warstwa trzewna (lamina visceralis) pokrywa większą część jądra i najądrza, łącząc to ostatnie z jądrem za pomocą wyraźnego fałdu. Od tylnej granicy gruczołu odbija się ona na wewnętrznej powierzchni moszny.

Warstwa cielesna (lamina parietalis) jest znacznie bardziej rozległa niż warstwa trzewna, rozciągając się ku górze na pewną odległość przed i po przyśrodkowej stronie powrózka i sięgając poniżej jądra. Wewnętrzna powierzchnia tunica vaginalis jest gładka i pokryta warstwą komórek śródbłonka. Przerwa między laminami trzewnymi i ciemieniowymi stanowi jamę tuneliki pochwowej.

Zatarta część saccus vaginalis może być ogólnie widoczna jako włóknistokomórkowa nić leżąca w luźnej tkance otoczkowej wokół powrózka nasiennego; czasami może ona być śledzona jako wyraźne pasmo od górnego końca kanału pachwinowego, gdzie jest połączona z otrzewną, w dół do tunica vaginalis; czasami stopniowo staje się zagubiona na powrózku nasiennym. Niekiedy nie można wykryć żadnego jej śladu. W niektórych przypadkach zdarza się, że torebka otrzewnej nie ulega zatarciu, ale worek otrzewnej komunikuje się z tunelium vaginalis. Może to być przyczyną powstania jednej z odmian przepukliny pachwinowej skośnej. W innych przypadkach worek może się obkurczyć, ale nie ulec całkowitemu zatarciu; tworzy on wówczas niewielki kanał prowadzący z otrzewnej do tułowia pochwy.

.