Cele: Ocena dokładności różnych wyników sonografii przezpochwowej w adenomyosis poprzez porównanie ich z wynikami histopatologicznymi oraz określenie najbardziej wartościowej cechy sonograficznej w diagnostyce adenomyosis.

Metody: W tym prospektywnym badaniu 70 kolejnych pacjentek planowanych do histerektomii poddano przedoperacyjnej sonografii transwaginalnej. Rozpoznanie adenomiozy stawiano w przypadku obecności przynajmniej jednej z następujących cech sonograficznych: niejednorodna echotektura myometrium, kulisty wygląd macicy, asymetryczna grubość przednio-tylnej ściany myometrium, podendometrialne torbiele myometrialne, podendometrialne echogeniczne prążki liniowe lub słaba definicja połączenia endometrium-myometrium. Cechy sonograficzne zostały porównane z wynikami histopatologicznymi.

Wyniki: Częstość występowania adenomiozy wynosiła 37,1% (26/70 pacjentek). Czułość, swoistość, dodatnia (PPV) i ujemna (NPV) wartość predykcyjna oraz dokładność ultrasonografii przezpochwowej w rozpoznawaniu adenomiozy wynosiły odpowiednio 80,8%, 61,4%, 55,3%, 84,4% i 68,6%. Stwierdziliśmy, że regularnie powiększona macica o wyglądzie kulistym, podendometrialne echogeniczne prążki liniowe i torbiele myometrialne miały najwyższą dokładność w rozpoznawaniu adenomyosis. Spośród wszystkich ocenianych zmian, heterogenne myometrium było najczęstsze u pacjentek z adenomiozą (21/26 pacjentek), ale charakteryzowało się słabą specyficznością. Obecność linijnych prążków podendometrialnych była najbardziej specyficzną cechą sonograficzną (95,5%) i miała najwyższą PPV (80,0%) dla rozpoznania adenomiozy.

Wnioski: Obecność echogenicznych linijnych prążków podendometrialnych, konfiguracji globularnej oraz torbieli myometrialnych w przezpochwowym badaniu ultrasonograficznym przemawia za rozpoznaniem adenomyosis. Wśród przezpochwowych ultrasonograficznych wyników diagnostycznych adenomiozy najwyższą dokładność diagnostyczną wykazują linijne prążki podendometrialne.