Około 205 milionów lat temu olbrzymi potwór morski – tak duży, że był prawie wielkości współczesnego wieloryba błękitnego – pływał po oceanie, napędzając swoje kolosalne ciało poprzez żerowanie na prehistorycznych kałamarnicach i rybach, jak wynika z nowego badania.

Niedawne odkrycie ogromnej kości szczękowej tego stworzenia pomogło naukowcom zidentyfikować wcześniej nieznany gatunek i rozwiązać prawie 170-letnią tajemnicę. W 1850 roku plażowicze w południowej Anglii znaleźli przy brzegu skamieniałości z późnego triasu, które były tak masywne, że uważano je za kości kończyn olbrzymich dinozaurów, takich jak zauropody o długiej szyi.

Ale teraz, dzięki nowemu znalezisku kości szczękowych, naukowcy uważają, że kości te prawdopodobnie należały do największego znanego ichtiozaura (ik-thee-o-saur), jakiego kiedykolwiek znaleziono. Stworzenia te, morskie gady przypominające współczesne delfiny, wyginęły pod koniec ery dinozaurów, około 66 milionów lat temu.

W maju 2016 roku, podczas spaceru na plaży w Lilstock w Anglii, współbadacz i kolekcjoner skamielin Paul de la Salle znalazł kawałki kości szczękowej, która po złożeniu razem mierzyła zdumiewające 3,1 stopy (96 centymetrów) długości.

Po połączeniu z badaczami ichtiozaurów, w tym Deanem Lomaxem, paleontologiem z The University of Manchester w Anglii, i Judy Massare, profesorem emerita geologii w SUNY College at Brockport w Nowym Jorku, de la Salle ustalił, że okaz należał do gigantycznego ichtiozaura znanego jako shastasauryd z triasu, który trwał od 251 milionów do 199 milionów lat temu. Naukowcy nie nadali jeszcze nazwy nowemu gatunkowi i na razie nazywają go okazem z Lilstock.

Na podstawie długości kości szczękowej badacze oszacowali, że ichtiozaur z Lilstock mierzył ponad 85 stóp (26 metrów) długości, co czyni go największym ichtiozaurem w historii – do 25 procent większym od poprzedniego rekordzisty shastasaurydów, Shonisaurus sikanniensis, bestii o długości 69 stóp (21 m) znalezionej w Kolumbii Brytyjskiej, stwierdzili naukowcy.

„Okaz Shonisaurus jest znacznie bardziej kompletny, zawiera tylną połowę czaszki, większość kręgosłupa i żeber, niektóre kości ramienia i część ogona” – powiedział Massare, współbadacz badania, w rozmowie z Live Science. „Porównanie z tylną częścią szczęki Shonisaurus wskazuje, że nasz okaz jest większy, ale wiemy o nim znacznie mniej, ponieważ jest to tylko jedna kość.”

Świat był zupełnie innym miejscem, gdy żył ichtiozaur z Lilstock. Podczas późnego triasu, gigantyczny superkontynent, zwany Pangaea, zaczynał się rozpadać, powiedział Lomax, główny badacz badania. „To, co jest teraz Wielką Brytanią, byłoby otoczone przez ciepłe, tropikalne morze” – zauważył. „Na lądzie było bardzo gorąco i sucho, z warunkami podobnymi do pustyni.”

Odkrycie kości szczękowych ujawnia więcej o zwierzętach, które żyły w starożytnych tropikalnych morzach Anglii. A także rozwiązało zagadkę tzw. kości dinozaurów.

„Dzięki odkryciu Paula udało nam się odblokować tajemnicę tych gigantycznych 'kości kończyn dinozaurów’ – są to kości z żuchwy olbrzymich ichtiozaurów” – powiedział Lomax.

Badanie zostało opublikowane online dzisiaj (9 kwietnia) w czasopiśmie PLOS ONE.

Original article on Live Science.

.