Z uwagi na dynamiczne procesy rozwojowe w okresie ciąży, niemowlęctwa, dzieciństwa i dorastania, hipotezuje się, że narażenie na PFASs ma najbardziej wyraźne negatywne skutki w tym okresie. W niniejszym przeglądzie krytycznie oceniamy aktualny stan wiedzy na temat procesów narażenia ludzi we wczesnym okresie życia (do 18 roku życia) na substancje per- i polifluoroalkilowe (PFAS). Efektywny transfer łożyskowy kwasów perfluoroalkilowych (PFAA) skutkuje stosunkowo wysoką ekspozycją prenatalną w porównaniu z wieloma neutralnymi zanieczyszczeniami organicznymi. Nieliczne badania biomonitoringowe, które dotyczą niemowląt, małych dzieci i innych dzieci, wskazują na stosunkowo wysokie stężenie w surowicy kwasu perfluorooktanosulfonowego (PFOS) i kwasu perfluorooktanowego (PFOA) we wczesnym okresie życia, przy czym szczytowe stężenie występuje na krótko przed osiągnięciem przez dziecko 20 miesięcy. Ten szczytowy poziom stężeń w surowicy można najprawdopodobniej wyjaśnić narażeniem poprzez karmienie piersią, spożycie kurzu domowego i/lub określone zdarzenia związane z kontaktem z produktami konsumenckimi, prowadzące do wysokiego znormalizowanego szacowanego dziennego spożycia (EDI) znormalizowanego pod względem masy ciała. Chociaż dzieci mają wyższe EDI PFAS niż dorośli, nie zawsze znajduje to odzwierciedlenie w wyższych poziomach PFAS w surowicy dzieci w przekrojowych badaniach biomonitoringowych ze względu na mylący wpływ wieku i kohorty urodzeniowej oraz różne historie narażenia ze względu na zmiany w produkcji. Zdecydowanie zachęca się do prowadzenia podłużnych badań narażenia mierzących wewnętrzne i zewnętrzne narażenie (dla wielu dróg i PFAS) w kilku punktach czasowych we wczesnym okresie życia, aby zrozumieć czasowe zmiany w narażeniu poszczególnych dzieci. Lepsze ilościowe zrozumienie procesów narażenia we wczesnym okresie życia pomogłoby poprawić wiarygodność badań epidemiologicznych i umożliwiłoby podejmowanie świadomych decyzji dotyczących ustalania progów regulacyjnych i odpowiednich działań łagodzących.

.