W dwuetapowym procesie wynalazczym Earl S. Tupper stworzył jeden z najbardziej praktycznych przedmiotów amerykańskich do tej pory: hermetyczny plastikowy pojemnik na żywność, który nadal nosi jego imię.

Earl Silas Tupper urodził się na farmie w New Hampshire w 1907 roku. Już jako chłopiec wykorzystywał swoją kreatywność do konstruowania urządzeń, które ułatwiały pracę na rodzinnej farmie i w szklarniach. Uzyskał patent na ramę służącą do ubierania kurczaków na sprzedaż. Młody Tupper wykazał się również talentem do sprzedaży: zwiększył dochody rodziny sprzedając drób i produkty od drzwi do drzwi, a nie ze stoiska lub na targu.

Kilka lat po ukończeniu szkoły średniej w 1925 roku, Tupper wyruszył, aby zdobyć swoją fortunę. Po pracy w różnych firmach w Massachusetts, zdecydował, że najlepiej wykorzysta swoje doświadczenie rolnicze w chirurgii drzew i architekturze krajobrazu. Od 1928 roku do wczesnych lat trzydziestych Tupper Tree Doctors prowadził całkiem udaną działalność w zakresie architektury krajobrazu i szkółkarstwa, aż do czasu, gdy Wielki Kryzys zebrał swoje żniwo, zmuszając firmę do ogłoszenia bankructwa w 1936 roku.

Jednak w swoim wolnym czasie Tupper wypełniał notesy naukowymi zapytaniami, eksperymentami i wynalazkami. Tupper znalazł pracę w Viscoloid, oddziale tworzyw sztucznych firmy DuPont w Leominster, Massachusetts. Chociaż pracował tam tylko przez rok, Tupper zawsze uważał formalne szkolenie w zakresie projektowania, badań, rozwoju i produkcji za prawdziwy początek swojej edukacji. Tupper wykorzystał to doświadczenie i założył własną firmę zajmującą się tworzywami sztucznymi (1938).

Tupper stanął na wysokości zadania jako pierwszy, wynajdując metodę przekształcenia żużla polietylenowego, czarnego, cuchnącego produktu ubocznego procesu rafinacji ropy naftowej, w tworzywo sztuczne, które było sprężyste, stałe i wolne od tłuszczu, ale także czyste, przejrzyste i półprzezroczyste. Był to znaczący krok naprzód sam w sobie, pozwalający na uzyskanie produktów, które nie obrażałyby zmysłów i wrażliwości gospodyń domowych. Ale Tupper opracował również hermetyczne i wodoszczelne zamknięcie, wzorowane na zamknięciu puszek po farbach, dla pojemników wykonanych z jego udoskonalonego plastiku. W ten sposób powstała zupełnie nowa alternatywa dla folii cynowej do krótko- lub długoterminowego przechowywania żywności.

Do 1946 roku Tupper wprowadzał na rynek swoje produkty dla domu, które teraz dostępne były w wielu jaskrawych kolorach: pudełka na papierosy, szklanki do łazienki i pojemniki na resztki jedzenia. Ale pomimo wspaniałego artykułu w magazynie Home Beautiful w następnym roku – „Fine Art for 39¢!” – opinia publiczna pozostała nieprzekonana. Wtedy, w 1948 roku, Tupper odkrył, że dwóch przedstawicieli Stanley Home Product sprzedaje bardzo dużo jego produktów. Sprzedawcy Stanleya przedstawiali swoje produkty domownikom zgromadzonym na „przyjęciu” w domu gospodyni. Pamiętając o swoim własnym młodzieńczym sukcesie w sprzedaży obwoźnej, Tupper spotkał się z kilkoma dystrybutorami Stanleya, aby połączyć siły. Wynik był Tupperware Home Parties, który jest nadal wyłącznym dystrybutorem Tupperware ®.

Do końca lat 50-tych, Tupperware Strony były krajowym fenomenem. Nawet po tym, jak inne firmy były w stanie naśladować produkty Tuppera, technika sprzedaży „imprez domowych” zagwarantowała Tupperware® tak unikalny i wyróżniający się status w branży, że jego znak towarowy stał się praktycznie międzynarodowym terminem rodzajowym. Kiedy Earl Tupper sprzedał swoją firmę za 16 milionów dolarów w 1958 roku, jego połączona jankeska pomysłowość i bystrość w sprzedaży już wygrała mu pewną formę nieśmiertelności.

Tupper odszedł w Kostaryce 3 października 1983 roku w wieku 76 lat.