Gatunki dzięciołów, takich jak złoty-dzięcioł, bęben z ich dziobem do ustalenia ich terytoriów i przyciągnąć kolegów. Szybkie dziobanie ruch dzięcioła złocistego powoduje ogromną ilość stresu siły na zwierzę. Aby zapobiec urazów fizycznych i neurologicznych, przednia część czaszki dzięcioła składa się z płyty-jak gąbczasta kość zwana cancellous bone.

Gdy dziób dzięcioła uderza w obiekt, wysoka siła uderzenia na jego końcu jest łagodzona przez anatomii dzioba i gąbczastej kości gnykowej. W rezultacie, siła stresu od uderzenia jest zmniejszona dwa do ośmiu razy od czubka dzioba do punktu, w którym dziób spotyka się z jego skull.

Of the forces that do reach the woodpecker’s skull, the unique structure of its cranial bone prevents forces from reaching its brain and cranial cavity. Ta kość czaszkowa jest mieszaniną ciasno upakowanych, gęstych kości zwartych otaczających głębiej położone kości, które są ułożone warstwowo w rozłożone, płytowe struktury, które tworzą gęsty system absorpcji wstrząsów. Kiedy siły zderzają się z tą głębiej położoną kością, jej porowata i warstwowa struktura rozprasza częstotliwości w rozbieżnych kierunkach z dala od centralnego punktu uderzenia. Kość ta, choć elastyczna, sama w sobie może być krucha. Ale dzięki temu, że jest zamknięta w kości zbitej, cały system zachowuje elastyczność, umożliwiając ruch, który pochłania wstrząsy.

Ten diagram przedstawia (A) punkt uderzenia i (B) punkt naprzeciwko uderzenia, który odbiera siły resztkowe doświadczone w punkcie uderzenia. Ilustracja autorstwa Allison Miller.

Lewy obraz powyżej przedstawia widok czaszki i dzioba dzięcioła złocistego z góry. Obszar zaznaczony na czerwono to punkt uderzenia, który otrzymuje siły resztkowe od aktywności dziobania ptaka.
Ilustracja autorstwa Allison Miller.

Zdjęcie i ilustracja po prawej stronie odzwierciedlają, jak struktura tego obszaru składa się z kości zbitej i gąbczastej.
Zdjęcie i ilustracja zaczerpnięte z Wang et al. na licencji creative commons.

Ta strategia została wniesiona przez Allison Miller.

.