Tijdens de wekelijkse spraakles van vorige week, The LOUD Crowd, vroeg ik elk van de leden om een communicatie-uitdaging en een doel voor verbetering met me te delen. Interessant is dat 6/12 mensen “angst” noemden als een belangrijke factor in hun spraak- en communicatieproblemen.

Angst, die kan worden omschreven als overmatige bezorgdheid, bezorgdheid of nervositeit, kan worden ervaren door fysieke symptomen, zoals beverigheid, snelle ademhaling of duizeligheid, of het kan zich voordoen als een specifieke angst, zoals een angst voor sociale omgevingen of grote menigten.

Angst is niet uniek voor de ziekte van Parkinson, maar de prevalentie ervan wordt door onderzoekers genoemd voor te komen bij maximaal 40% van de patiënten met PD, waarbij dit percentage hoger is dan in normale of andere ziektevergelijkende populaties en het huidige bewijs suggereert dat angst mogelijk geen psychologische reactie op de ziekte is, maar eerder kan worden gekoppeld aan specifieke neurobiologische processen die gepaard gaan met PD.

In een najaarsrapport gepubliceerd door de Parkinson Alliance meldde 26% van de respondenten in een enquête dat er sprake was van angst voorafgaand aan de diagnose van PD, en 35% van de deelnemers meldde matige tot extreme gegeneraliseerde angst te ervaren.

Maar wat heeft angst te maken met spreken?

Een aantal klasleden beschreef angst als invloed op hun moeite met het kunnen bedenken van de woorden om zich uit te drukken, vandaar “dichtklappen” in een gesprek. Anderen beschreven hun probleem als “gebonden aan de tong”, in het bijzonder bij het inspreken van voicemailberichten.

Coordinatie- en denkproblemen kunnen zich bij ieder van ons voordoen wanneer het lichaam abnormaal gespannen raakt, en bovendien kan angst veranderingen in het ademhalingspatroon veroorzaken die kunnen bijdragen aan stem- en spraakproblemen.

De relatie tussen angst en spreken is bestudeerd bij andere groepen mensen, in het bijzonder personen die stotteren, en hoewel de relatie tussen angst en stotteren complex is, heeft het onderzoek een hoog percentage sociale angststoornis gerapporteerd bij personen die stotteren. (Sociale angststoornis wordt gedefinieerd als een prevalente en chronische angststoornis die wordt gekenmerkt door een aanzienlijke angst voor vernedering, verlegenheid en negatieve evaluatie in sociale of prestatiegerichte situaties.)

In tegenstelling tot een volwassene die vanaf zijn vroege kinderjaren heeft gestotterd en mogelijk een leven lang angst heeft ervaren in verband met spraakprestaties, melden de meeste personen met de ziekte van Parkinson communicatievaardigheden die vóór hun diagnose van PD binnen de normale grenzen vielen. En in feite zijn sommige personen met PD die het meest bezorgd zijn over hun spraak, degenen die een groot deel van hun carrière doorbrachten in beroepen zoals verkoop of onderwijs, waar hun bekwaamheid in communicatieve vaardigheden bijdroeg tot hun succes.

Sociale angst kan een beetje een kip-ei dilemma worden, met anticiperende angst, dat is angst om negatief beoordeeld te worden voorafgaand aan een situatie, waardoor het probleem wordt vergroot of verergerd.

Individuen met PD, die mogelijk angst ervaren, moeten eerst met hun neuroloog over hun symptomen spreken, omdat er mogelijk medicatie beschikbaar is die nuttig kan zijn. Als sociale angst verder reikt dan het vermogen om succesvol te communiceren, kan het werken met een psycholoog ook van voordeel zijn.

Maar voor die individuen, zoals de leden van mijn spraakles, die angst specifiek aanhaalden als het gaat om communicatieve effectiviteit, kan een spraak-taalpatholoog, die kennis heeft van Parkinson, van nut zijn. Verbetering van de communicatievaardigheden met een brede focus, d.w.z. met inbegrip van niet alleen de duidelijkheid van de spraak, maar ook aandacht en luisteren, en formulering van gedachten, kan helpen bij het verminderen van de angst die gepaard gaat met spreken. Het oefenen van communicatievaardigheden in een veilige, sociale groepssetting met andere mensen die ook een Parkinson-diagnose hebben, kan ook voordelen opleveren.

Ik adviseer nieuwe leden van onze wekelijkse spraakles altijd dat het een werkgroep is. Daarmee bedoel ik dat we niet gaan zitten discussiëren over de ziekte van Parkinson, maar dat we wekelijks bij elkaar komen, net als in een Toastmasters-groep, waarbij we ons richten op alle aspecten van communicatie en voor elkaar steun en eerlijke feedback krijgen. Hopelijk kan het succes dat in de groep wordt ervaren, worden overgedragen op alledaagse situaties.

The LOUD Crowd komt wekelijks bijeen in Port Charlotte, Florida. De criteria om in aanmerking te komen, zijn onder meer voorafgaande deelname aan een één-op-één logopedische behandeling.

Voice Aerobics®, een 90 minuten durende groepsles, gesponsord door de Neurochallenge Foundation, wordt maandelijks aangeboden, de 4e donderdag van de maand in NorthPort, Florida. Dit is een gratis les die openstaat voor iedereen met de diagnose ziekte van Parkinson. Zorgpartners worden ook uitgenodigd om deel te nemen.

Voor meer informatie of om contact op te nemen met Voice Aerobics gaat u naar: https://voiceaerobicsdvd.com/voice-aerobics-private-practice/

Citations: