The Most Dangerous Animals In Africa
Er heerst een wijdverbreid misverstand dat om elke hoek in Afrika een dodelijk of gevaarlijk dier zit te wachten om van u zijn volgende slachtoffer te maken. Dit is echter helemaal niet het geval. In werkelijkheid komen de gevaarlijkste dieren in Afrika alleen voor in nationale parken en aangewezen wildgebieden.
De realiteit is dat de meeste wilde dieren in Afrika meer gevaar lopen van de mens dan wij van hen. Dat gezegd hebbende, het continent is de thuisbasis van een ongelooflijke biodiversiteit en een reeks van mega-soorten die zonder twijfel enkele van de meest gevaarlijke dieren op de planeet zijn.
Hier volgen de 10 gevaarlijkste dieren in Afrika:
CAPE BUFFALO
Nicknames als ‘weduwemaker’ en ‘zwarte dood’ worden niet goedkoop gegeven, en de cape buffel heeft zijn reputatie als een van de gevaarlijkste dieren in Afrika zeker verdiend.
Geroemd om zijn agressie en onvoorspelbare temperament, zou de buffel meer trofeejagers hebben gedood dan welke van de Grote Vijf ook. Deze reusachtige beesten kunnen tot 1000 kilo zwaar worden en 1,7 meter hoog.
Ze leven in grote kuddes, die zich met een intimiderende aanwezigheid verplaatsen. Zelfs op een veilige afstand is het staren van agressieve stieren onmogelijk te negeren. Kuddes werken samen om elke waargenomen bedreiging uit te schakelen, en staan erom bekend dat ze hun slachtoffers omcirkelen. Van achteren naderend, vallen ze aan, vertrappelen en verscheuren hen met hun grote, vergroeide botten hoorns. Zelfs troepen leeuwen zijn niet altijd dapper genoeg om een kudde buffels met volle kracht aan te vallen.
Gewonde buffels zijn misschien nog wel gevaarlijker en zijn een van de weinige dieren die mensen actief besluipen en aanvallen, zelfs als ze alleen zijn. Geschat wordt dat Kaapse buffels elk jaar ongeveer 200 mensen doden.
Buffels zijn wijdverspreid over het Afrikaanse continent en worden vaak gezien op open graslanden en in de buurt van waterbronnen. Ze zijn uitzonderlijk gevoelig voor ziekten bij huisdieren, zoals rundertuberculose, maar ze staan op de ‘Least Concern’-lijst van de IUCN.
HIPPO
Onbekend bij de meesten, is het nijlpaard het gevaarlijkste landdier van Afrika. Ondanks het feit dat het een herbivoor is die niet actief op andere dieren of mensen jaagt, zijn ze verantwoordelijk voor bijna 3000 menselijke dodelijke slachtoffers per jaar.
Als je nijlpaarden van veraf bekijkt, lijken het vriendelijke en grappige dieren te zijn, terwijl ze in het ondiepe ronddartelen. Mannelijke nijlpaarden zijn echter uitzonderlijk territoriaal en treden uiterst agressief op tegen elke waargenomen bedreiging langs hun deel van de rivier of dam.
De vrouwtjes zijn niet territoriaal maar vallen alles aan wat tussen hen en hun jongen komt of wat tussen hen en het water durft te komen. Ze zijn het kwetsbaarst als ze in het donker grazen en zijn niet gevoelig voor bedreigingen.
Nijlpaarden zijn het op twee na grootste dier van Afrika, maar ondanks hun enorme omvang kunnen ze op het land met een snelheid van meer dan 30 kilometer per uur rennen en meer dan 1.500 kilo wegen. De hoektanden van een mannelijk nijlpaard kunnen meer dan 50 centimeter lang zijn en bevinden zich in enorme kaken die tot bijna 180 graden kunnen worden geopend.
Gezien in bijna alle wilde waterwegen van Afrika, is het nijlpaard een veel geziene verschijning tijdens een safari, maar als gevolg van mens-nijlpaard conflicten en habitat-verlies zijn ze momenteel opgenomen als ‘Kwetsbaar’ op de IUCN rode lijst.
LION
Leeuwen zijn een van de slechts 2 wilde diersoorten op het Afrikaanse continent die bekend staan als menseneters. Het beroemdste voorbeeld hiervan was de troep die in 1896 meer dan 100 mannen doodde die aan een spoorlijn werkten in Tsavo, Kenia.
Dacht wordt dat zieke of oudere leeuwen, niet langer in staat om op fittere prooien te jagen, zich tot mensen wenden op zoek naar een gemakkelijke maaltijd – voornamelijk oude mannetjes die niet langer door een troep worden ondersteund. Leeuwen zijn de belangrijkste roofdieren in Afrika en zijn verantwoordelijk voor naar schatting 250 menselijke sterfgevallen per jaar op het continent.
Mozambikaanse vluchtelingen die via het Kruger National Park Zuid-Afrika binnenkomen, worden vaak gedood en opgegeten door leeuwen en in Tanzania wordt gemeld dat deze machtige katten tot 70 mensen per jaar doden.
Onder normale omstandigheden hebben leeuwen het meestal niet op mensen gemunt als voedsel, maar zien ze ons eerder als een bedreiging. Hun eerste reactie is om te draaien en weg te rennen, maar als ze zich in het nauw gedreven voelen, zullen ze aanvallen. Moeders met welpen staan bekend als extreem agressief en tolereren geen enkele bedreiging.
Leeuwen komen in heel Afrika ten zuiden van de Sahara voor en brengen 20 uur per dag slapend onder schaduwrijke bomen door alvorens ’s nachts actief te worden. Ze staan momenteel als ‘Kwetsbaar’ op de rode lijst van de IUCN.
MOSQUITO
De mug is waarschijnlijk het laatste schepsel dat je zou verwachten op een lijst van de gevaarlijkste dieren in Afrika, maar ze zijn de dodelijkste van elke levensvorm op het continent.
De verschillende geslachten dragen een verscheidenheid aan ziekten met zich mee, waaronder: Malaria, Gele Koorts, Knokkelkoorts, en West Nijl Virus. Al deze ziekten kunnen dodelijk zijn.
De Wereldgezondheidsorganisatie schat dat elk jaar meer dan een miljoen mensen sterven aan malaria en andere door muggen overgebrachte ziekten. 90% van deze mensen zijn Afrikanen en de meesten van hen zijn kinderen jonger dan vijf jaar.
De malariaparasiet wordt alleen overgebracht door de vrouwelijke Anopheles-mug. Deze vorm van de ziekte, die vaak cerebrale malaria wordt genoemd, is bijzonder gevaarlijk en is verantwoordelijk voor de overgrote meerderheid van de malariadoden.
Muggen zijn het meest actief rond zonsopgang en zonsondergang en zijn vooral prominent aanwezig in tropische en waterrijke gebieden. Er zijn ongeveer 3.500 bekende soorten muggen, en individuen hebben een gemiddelde levensduur van ongeveer twee weken.
Preventie tegen muggenbeten komt meestal in de vorm van sprays, lotions of kaarswerende middelen, evenals muskietennetten gebruikt om deuren, ramen en slaapplaatsen.
BLACK MAMBA
De zwarte mamba is een van de dodelijkste slangensoorten ter wereld en zonder twijfel de meest gevreesde slang in Afrika.
De snelste van alle Afrikaanse slangen, zwarte mamba’s kunnen zich verplaatsen met een snelheid van 20 kilometer per uur (12 mph) en zijn berucht om hun agressiviteit. Ze zijn bekend om uit te halen als ze in het nauw gedreven worden. Zij zijn de enige slangensoort waarvan bekend is dat zij mensen actief hebben achtervolgd.
Zij zijn ook het grootste giftige reptiel in Afrika, met lengtes tot 4,2 meter (14ft). De zwarte mamba heeft een goed ontwikkeld gezichtsvermogen en is zowel overdag als ’s nachts actief. Hun jachtmethode varieert van hinderlagen tot achtervolgingen, waarbij bij herhaalde aanvallen een neurotoxisch gif rechtstreeks in de bloedbaan van het slachtoffer vrijkomt.
Zwarte mamba’s injecteren in één enkele beet genoeg gif om 10 volgroeide mannen te doden. Het gif veroorzaakt vrijwel onmiddellijk symptomen, waaronder verstikking en hart- en vaatinstorting. Wanneer onbehandeld, is het sterftecijfer 100% na een beet van een zwarte mamba, en meestal gebeurt dit in minder dan zeven uur.
In tegenstelling tot hun naam, zijn zwarte mamba’s niet zwart. Hun huid is eerder grijs/bruin/olijfkleurig. De naam komt van de binnenkant van hun bek, die inktzwart is en bij bedreiging als teken van agressie wordt gebruikt.
Zij worden gewoonlijk aangetroffen in savannen, bosgebieden, struikgewas en boomholten, en zijn wijdverspreid in Oost-, Centraal- en Zuidelijk Afrika.
ELEFANT
De Afrikaanse olifant is het grootste landzoogdier op aarde, en zelfs vanuit een voertuig is een boze olifant een uiterst intimiderend gezicht. Olifanten kunnen een gewicht bereiken van meer dan 6 ton en een hoogte van 3,3 meter op de schouder.
Geschat wordt dat olifanten verantwoordelijk zijn voor ongeveer 500 menselijke dodelijke slachtoffers per jaar.
Aanvallen op mensen worden voornamelijk uitgevoerd door olifantenstieren in musth – een periode van verhoogde seksuele activiteit, wanneer het testosterongehalte drastisch stijgt. Tijdens de musth worden de stieren bijzonder agressief en kunnen ze onvoorspelbaar zijn.
Ze proberen vaak alles wat te dichtbij komt te vertrappen of te verscheuren en niet-uitgelokte aanvallen zijn niet ongewoon. Beschermende moeders zullen aanvallen als ze het gevoel hebben dat hun baby’s worden bedreigd.
In gebieden met veel mens-olifant conflicten zijn de kuddes veel agressiever. Gemiddeld worden elke dag 100 Afrikaanse olifanten gedood door stropers. In het verleden zijn kuddes in bepaalde gebieden om verschillende redenen geruimd en/of verplaatst en deze uiterst traumatische gebeurtenissen hebben geleid tot een groot wantrouwen tegen de mens.
Deze populaties staan erom bekend dat ze veel agressiever zijn. Afrikaanse olifanten staan momenteel als ‘Kwetsbaar’ op de rode lijst van de IUCN.
BLACK RHINO
De neushoorn is een groot en krachtig dier, uitgerust met een verrassende snelheid en grote hoorns – in staat om ernstige schade toe te brengen.
Beide Afrikaanse soorten – de witte neushoorn en de zwarte neushoorn – vallen aan wanneer ze bedreigd worden en zijn beide verantwoordelijk geweest voor meerdere menselijke dodelijke slachtoffers. Neushoorns hebben een slecht gezichtsvermogen en een uitstekend reukvermogen. Ze zijn uiterst prikkelbaar en kiezen vaak voor de aanpak ‘eerst slaan en dan vragen stellen’, wat hen zeer onvoorspelbaar maakt.
De zwarte neushoorn is veruit de agressievere van de twee soorten, en zal elke waargenomen bedreiging aanvallen. Als hij zijn slachtoffers nadert, probeert de zwarte neushoorn te vertrappen en te verscheuren met zijn twee scherpe hoorns. Het is onmogelijk een neushoorn van dichtbij te ontlopen, want ze kunnen snelheden bereiken tot 64 kilometer per uur. Men heeft zelfs gezien dat zwarte neushoorns voertuigen aanvallen en rammen.
De neushoorn is de tweede na de olifant als het op grootte aankomt, en de grootste mannelijke zwarte neushoorn ooit woog meer dan 2.890 kilogram. Mannetjes zijn territoriaal en altijd op hun hoede, terwijl beschermende moeders zullen reageren op elke bedreiging tegen hun jongen.
Gewoonlijk gezien voeden ze zich met struikgewas in dichte gebieden, maar zwarte neushoorns zijn terecht op hun hoede voor de mens, omdat ernstige stroperij heeft geleid tot hun huidige status als ‘ernstig bedreigd’.
PUFF ADDER
Hoewel niet zo giftig als de zwarte mamba, is de puff adder een van de meest verspreide reptielen in Afrika en wordt verantwoordelijk geacht voor de meeste menselijke doden van elke soort.
Naast hun verspreiding over het hele continent, is hun prevalentie in gebieden met een hoge bevolkingsdichtheid en hun camouflagemethoden, wat de adder tot een van de gevaarlijkste dieren in Afrika maakt.
Wanneer ze worden bedreigd, blijven de pofadders liever stil liggen dan dat ze vluchten, om te voorkomen dat ze worden ontdekt, en de meeste beten komen voor wanneer mensen per ongeluk op ze trappen. Het sterftecijfer is vrij laag; de meeste sterfgevallen zijn het gevolg van een ontoereikende medische behandeling. Toch bedraagt het aantal dodelijke slachtoffers nog steeds bijna 32.000 per jaar.
Puff Adders zijn een korte, zwaargebouwde soort met een gemiddelde lengte van ongeveer 1 meter. Ze zijn uitgerust met lange giftanden en een krachtig cytotoxisch gif.
Hun huidskleur varieert afhankelijk van hun locatie, die zich uitstrekt over heel Afrika met als enige uitzonderingen het regenwoud en de Sahara regio’s.
Nijlkrokodil
Het grootste zoetwaterroofdier van het continent – de nijlkrokodil – is een van de meest gevreesde en gevaarlijkste dieren in Afrika, en een van de twee bekende mensenetende soorten.
Gehuld in dikke, gepantserde huid met vlijmscherpe tanden en buitengewone bijtkracht, staan nijlkrokodillen bekend om hun hinderlaagmethode van jagen. Ze liggen te wachten in het ondiepe water en vallen zonder onderscheid alles aan wat binnen hun bereik komt.
Bij de aanvallen springen de woeste reptielen met ongelooflijke snelheid uit het water en grijpen hun slachtoffer in hun krachtige kaken, voordat ze het slachtoffer weer naar binnen sleuren en onder water verdrinken. Geen leuk einde voor een individu van welke soort dan ook.
Als ze eenmaal dood zijn, verstoppen krokodillen hun prooi soms onder takken, rotsen of in onderwatergrotten. Ze komen later terug om te eten en scheuren hun maaltijd aan stukken met hun beroemde ‘dodenrol’.
Nijlkrokodillen zijn het grootste reptiel in Afrika en kunnen meer dan 5 meter lang worden en bijna een ton wegen.
Het aantal niet gerapporteerde aanvallen betekent dat het moeilijk is om exacte aantallen te bepalen, maar geschat wordt dat Nijlkrokodillen ongeveer 300 mensen per jaar doden.
Krokodillen komen voor in bijna elk belangrijk riviersysteem in heel Afrika, evenals in de meeste waterlichamen in nationale parken en wildreservaten. Aanvallen vinden plaats in gebieden waar mensen rivieren gebruiken voor landbouw, wassen en vissen. Ongeveer 40% van de aanvallen van krokodillen op mensen zijn dodelijk, waarbij kinderen een groter risico lopen vanwege hun grootte.
Grote Witte Haai
De Grote Witte Haai is het gevaarlijkste dier in de oceanen van Afrika – een woest roofdier in zee dat angst zaait in de harten van surfers en strandgangers rond de Kaap van Zuid-Afrika.
Hoewel gezegd wordt dat grote witte haaien niet actief op zoek zijn naar mensen als prooi, zijn gevallen van persoonsverwisseling vaak voldoende om dodelijke slachtoffers te maken.
De meeste aanvallen bestaan uit slechts een enkele beet, voordat de haai zich realiseert dat de mens niet zijn favoriete prooi is en wegzwemt. Helaas kan zelfs een verkennende beet al leiden tot het verlies van een ledemaat of extreem lichamelijk letsel en in 20% van de gevallen eindigt de aanval met het doodbloeden van het slachtoffer. De meeste haaienaanvallen met dodelijke afloop in Afrika en de rest van de wereld zijn toe te schrijven aan de grote witte haai.
‘Witte haaien’ vallen hun prooi aan met een snelheid tot 40 kilometer per uur (25mph), en raken hen van onderen met enorme kracht terwijl ze tegelijkertijd een verwoestende beet toebrengen. Meestal trekken ze zich dan terug en laten hun slachtoffer leegbloeden, maar in sommige gevallen grijpen ze hen vast en slepen ze hen naar de bodem van de oceaan.
Dit alles gezegd hebbende, zijn haaienaanvallen uiterst zeldzaam en zijn er in evenveel jaren slechts ongeveer 200 aanvallen van grote witte haaien voor de kust van Zuidelijk Afrika geweest.