Door Mary Rector-Gable

Ik had het script niet beter kunnen schrijven. Om de legendarische celebrity hairstylist Chris McMillan te interviewen via de telefoon, vanuit zijn hotelkamer in Parijs, samen kijkend naar de Academy Awards? Het was een gelukkig einde van een proces dat vijf dagen, drie continenten en zes telefoongesprekken overbrugde. Chris vloog de wereld rond, van Los Angeles naar Bangkok en Parijs. Ik wachtte op zijn telefoontjes, vanuit een lounge op het vliegveld, een vliegtuig, een hotelkamer. Tijdens ons laatste gesprek ging het ongeveer als volgt: We praatten over een levensveranderende ervaring, en plotseling barstte Chris uit: “Oh, kijk naar Rooney’s haar, het is geweldig! Kijk, het is net een pindabun op de top van haar hoofd, en is dat een vlecht op haar rug, hmmm ik kan het niet zien?” Of, “Oh, die jurk, dat haar, ze ziet er zo ouderwets uit.” Om te zeggen dat het interviewen van Chris tijdens de Academy Awards iets anders dan surrealistisch was, zou de grootsheid van het moment bagatelliseren. Als het vorig jaar op dezelfde tijd was geweest, zou dit moment niet hebben plaatsgevonden. Dan was hij Jen aan het klaarstomen voor Oscar-avond.

Timing is alles.

Chris is een van die mensen die je de hele dag afzegt om met hem te praten. Het is gemakkelijk te zien waarom zijn klanten zo dol op hem zijn. Hij is onweerstaanbaar aanstekelijk. Hij is slim, ontwapenend eerlijk, eigenwijs en loyaal. Zijn klanten betalen hem $750 voor een knipbeurt, met een paar uitzonderingen, zoals Bonnie Grider, een schooljuf uit San Pedro, CA, die Chris $65 betaalt omdat ze zijn klant is sinds 1984, hij was toen nog maar 18.

Chris McMillan: hij is de officiële schepper van “The Rachel,” het legendarische kapsel voor Jennifer Aniston, van de “Friends” faam. Het is de coupe die een heel decennium van haar heeft verstoord en Chris de status van superster heeft bezorgd.

Chris ontmoette Jennifer via Courteney Cox, die zich tot hem wendde om een slecht kapsel te corrigeren nadat ze klaar was met het filmen van “Ace Ventura, Pet Detective”. Onder de indruk stelde Jennifer’s manager voor dat Chris het haar van haar cliënt zou knippen voor de pilot van een nieuwe show genaamd “Friends”. Zoals alle kapsels van McMillan, had ook The Rachel een specifieke reden. “Ze had pony waarvan ik vond dat ze die uit moest laten groeien,” onthult Chris. “Dus heb ik de lengte opgevoerd om de pony langer te laten lijken. Toen trok ik het haar over zodat het niet leek alsof ze pony’s had, en de lagen begonnen naar voren te vallen, en zo begon het op dat kapsel te lijken.”

Dat kapsel werd de sensatie van halverwege de jaren negentig. Het was fris en nieuw. Het was flatterend voor bijna iedereen en geschikt voor bijna elk haartype. De actrice die het beroemd maakte was knap, getalenteerd en herkenbaar. Ze was een rijzende ster. En ook al was Chris al een gevestigde celebrity- en redactiekapper in Zuid-Californië, het ontwrichtende resultaat van Jen Aniston en haar gelaagde kapsel stuwde hem naar een nieuwe stratosfeer.

Chris’ relatie met zijn beroemde klant duurt nog lang na dat eerste kapsel. Ze zijn goede vrienden. Hij probeert zich altijd beschikbaar te stellen als ze hem nodig heeft. En zijn bewondering is duidelijk als hij over haar spreekt. “Mensen vragen zich af hoe het is om met zo’n grote beroemdheid als zij te werken, maar het grappige is dat ik me dat niet eens realiseer,” zegt hij. “Voor mij is ze zo normaal, dat ik vergeet hoe beroemd ze is. Ze is een geweldig mens.” Maar hij onthult dat haar beroemde haar – al jaren de meest gevraagde coupe en kleur in salons – een band is die ze delen. “Ze is een kapster diep van binnen,” lacht hij. “Als de uiteinden droog zijn van het balayageren, weet ze dat het tijd is om een bob te knippen. Als het langer wordt, is het tijd om wat laagjes rond het gezicht te knippen. Ze weet of ze donkerder of lichter moet gaan voor een rol. En dat is waarom ik me nooit in een hokje geplaatst heb gevoeld bij haar. Ze verandert haar uiterlijk niet drastisch, zoals sommige actrices, maar ze maakt altijd veranderingen die zachtjes in elkaar overgaan.”

Het was in de tijd dat The Rachel “happening” was dat modetijdschriften beroemdheden op hun covers begonnen te plaatsen, wat ook bijdroeg aan de stratosferische opkomst van celebrity-kappers. “Toen ‘Friends’ populair werd, begonnen we meer beroemdheden op covers te zien,” herinnert Chris zich. “Het begon met Vanity Fair en Rolling Stone. Ik herinner me dat als je zo’n cover kreeg, het een enorme deal was. Daarna herinner ik me dat ik in behandeling was en Jennifer zag op de cover van W. Ze sierde die cover net als Gisele.”

Vanaf dat moment begonnen alle modetijdschriften hun covers te versieren met de beroemdheden van het moment, en de fascinatie van de wereld voor kappers van beroemdheden en hun klanten zette die relaties in de schijnwerpers – denk aan Ken Paves en Jessica Simpson, Oribe en Jennifer Lopez, en natuurlijk de beroemdste van allemaal, Chris McMillan en Jennifer Aniston. We konden er niet genoeg van krijgen dat ze samen reisden, samen toerden, samen “waren”.

De Allure-cover, in 2014 geschoten door Michael Thompson, van Chris en Jen topless en elkaar vasthoudend, is de essentie van hun nabijheid, de rauwheid van de relatie tussen een kapper en zijn klant. “We zijn er voor hen gedurende zoveel momenten – goede momenten en slechte momenten,” reflecteert Chris. “We zijn bij hen thuis, wassen hun haar in de gootsteen en helpen hen bij het aan- en uittrekken van hun kleren voor evenementen. En door de gekke wereld van beroemdheden en paparazzi is de wereld van een beroemdheid zo groot geworden, dat hun wereld in werkelijkheid klein wordt. Ze willen – ze moeten – mensen om zich heen hebben die ze vertrouwen, en wij worden die persoon voor onze klanten.” Jen werd in de New York Times geciteerd toen ze zei: “Met al die paparazzi die iedereen achtervolgen, moet je heel hard werken om niet te worden zoals Howard Hughes.”

Miley’s grote verschuiving
Aan de andere kant van Jennifers “geleidelijk veranderende” spectrum bevindt zich een andere high-profile cliënt van Chris. Het was opnieuw een geval van een ontwrichtende haarverandering die Miley Cyrus van Disney-liefje naar gewaagde jonge vrouw deed opschuiven, en Chris zat erachter. “We deden een test voor een Marie Claire cover,” herinnert hij zich. “Ik kende haar al en we hadden veel plezier samen. De avond voor de shoot had ze besloten haar extensions te verwijderen, met haar vriendin naar de supermarkt te gaan en een fles haarverf te kopen. De volgende dag kwam ze opdagen met ‘blorange’ wortels en groene punten. We waren in niemandsland, in de Malibu Hills. Ik stuurde mijn assistente naar Rite Aid en zei haar een basis glazuurkit te kopen. Ik dacht dat ik de kleuren in evenwicht zou brengen door haar haar te bleken met bleekmiddel. Ik verfde de kleur, liet het drogen en veegde het af. Het zag er geweldig uit en bracht de natuurlijke textuur naar voren. Een maand later belde ze en vroeg om meer highlights. Ik ben geen colorist, maar ik hou van haar ondeugende houding, dus ik deed het. Toen vertelde ze me dat ze haar haar wilde laten knippen. We stuurden twee weken lang foto’s heen en weer. Eerst foto’s van Kate Moss en Agyness Deyn met het kapsel dat we mooi vonden. Dan foto’s van haar die we niet mooi vonden. Haar vriend was op dat moment een film aan het opnemen in Philadelphia. Ik had een baan in New York. Dus ontmoetten we elkaar in het Mercer Hotel, bleven de hele nacht op, en zo is het allemaal gebeurd.”

New Wave Hair
Ironisch gezien zijn frosted highlights, undercuts en asymmetrische bobs waar het voor Chris allemaal mee begon. Hij beschrijft zijn eerste haar muze, zijn moeder, als “fantastisch”. In de jaren ’60 had ze een grote krulhoogte en matte punten. Ze was de Pamela Anderson van haar tijd. “Ik was twee of drie jaar”, zegt hij, “en ik zei haar dat ze haar haar niet moest kammen nadat ze het had geplukt. Ik had altijd een mening!” Tijdens de middelbare school in Huntington Beach, CA, herinnert hij zich de dag dat zijn vriendin, Sharon Hawkins, voor de kerstvakantie opdook met een Farrah Fawcett kapsel en bellbottoms. Sharon’s moeder was kapster en na de kerst kwam ze terug naar school met een strakke jeans en een bob. “Ik was geobsedeerd!” zegt hij. “Ze werd mijn vriendin, en we gingen samen naar de schoonheidsschool.” Het was eind jaren ’70 en al snel werd disco New Wave. Het feit dat Chris homo was, had nooit invloed op zijn sociale leven, maar toen hij in zijn achtertuin voor zijn vrienden en klasgenoten skater- en “Flock of Seagulls”-sneden begon te maken, werden zijn acceptatie en populariteit een feit. Zijn kunstlerares vond zijn werk zo cool dat ze zijn cijfer baseerde op hoe hij zijn onderwerpen transformeerde met zijn coupes, waaronder zijn favoriet – de asymmetrische bob.

Sharon en hij gingen naar het Palm Springs Beauty College. Zijn eerste baan na de schoonheidsschool was bij Nicole’s, die hij beschrijft als “de coolste salon in Manhattan Beach.” Het is waar zijn moeder haar haar liet doen. Misschien komt het door de zon en de beschikbaarheid van een beachvolleybalwedstrijd op elk moment van de dag, maar Manhattan Beach kweekt prachtige meisjes en mooie jongens. Veel van die laatste zijn skaters en surfers, en ze trekken vaak de aandacht van modellenscouts. Toen Chris een paar jaar bij Nicole werkte, werd een van zijn surfklanten gespot door fotograaf Bruce Weber en uitgenodigd voor een testshoot. De man smeekte Chris om hem te vergezellen naar de shoot. “Hij zei me dat niemand zijn haar zo kon knippen als ik,” herinnert Chris zich. Chris en Bruce konden het goed met elkaar vinden en er kwamen boekingen voor fotoshoots, van Weber en andere fotografen, zijn kant op. Gretig op zoek naar nog meer kansen, brachten Chris en een vriend zes maanden per jaar door in Milaan, waar alle jonge fotografen, haar- en make-up artiesten van die tijd naartoe gingen om werk te vinden en ervaring op te doen. De weekenden brachten ze door in Parijs. “We werkten en in het weekend testten we met mensen zoals de assistent van Steven Meisel,” zegt hij. “Tegen de tijd dat ik terugkwam uit Europa, had ik een portfolio. En ik bleef testen. In die tijd ontmoette ik een meisje genaamd Cameron Diaz. En een meisje genaamd Charlize Theron. En een ander meisje Jennifer Gimenez. Ze waren toen net modellen en we kwamen allemaal samen om te testen.”

Na zeven jaar in Manhattan Beach, kreeg Chris een kans om naar de stad te verhuizen. Hij ging werken voor voormalig Sebastian-artiest Philip Carreon bij Estilo op Beverly Boulevard in L.A., waar hij Jennifer Aniston voor het eerst ontmoette. In een eerlijk interview voor het tijdschrift Allure in 2008, getiteld “How Jennifer Aniston’s Hairstylist Chris McMillan Kicked His Drug Addiction” (Hoe Jennifer Anistons kapper Chris McMillan van zijn drugsverslaving afkwam), vertelde Chris dat hij op 17-jarige leeftijd wiet begon te roken toen zijn oom hem een joint gaf. Na de middelbare school, toen zijn carrière in het kappersvak in een stroomversnelling raakte, nam ook zijn drugsverslaving toe. “Kappers worden vaak gevoed door drugs en alcohol – we denken dat we één stap verwijderd zijn van rocksterrendom,” onthult Chris. Het waren de jaren ’80, drugs waren overal en ze pasten bij zijn creatieve, buitenissige persoonlijkheid. Al snel gebruikte hij elke dag cocaïne en gebruikte hij ook alcohol. Nadat jaren van cocaïnemisbruik zijn bijholten hadden aangetast, stapte hij over op het roken van crack. Hij was vaak high op het werk, en soms miste hij banen helemaal. Een eerste poging om nuchter te worden bij Betty Ford duurde maar kort, en al snel was hij weer terug bij af. Ook al werkte hij met sterren als Jennifer, Helen Hunt en Cameron Diaz, hij was platzak omdat al zijn geld naar zijn dealer ging. Op een gegeven moment was hij dakloos en leefde in zijn auto. Het keerpunt kwam toen een undercoveragent merkte dat hij crack rookte in zijn auto. Na een achtervolging in O.J.-stijl werd Chris gearresteerd en bracht hij zes verschrikkelijke dagen in de gevangenis door. “Dat,” vertelde hij de schrijver van Allure, “maakte me bereid om alles te doen wat nodig was om nuchter te worden.” Hij is 18 maanden in behandeling geweest. En hij is nuchter sinds 14 oktober 1999.

De allereerste baan die Chris na zijn behandeling had, was Jens bruiloft. Het was een nieuw begin – een nieuw startpunt. “Mijn nuchterheid heeft me echt gegrondvest,” zegt hij. “Ik leerde hoe ik er kon zijn als vriend en als persoon. Ik leerde een relatie met mijn familie te hebben. Ik leerde te beseffen dat het niet uitmaakte of het een goede of een slechte was; ik moest er gewoon een hebben. Toen ik in behandeling was, leerde ik ook dat ik het kappersvak had gebruikt als een manier om mensen te manipuleren zodat ze me aardig zouden vinden. Ik knipte je haar en gaf je een goed gevoel en je vond me aardig, maar niet om wie ik was als persoon, of om wie jij was als persoon. Ik heb nooit geleerd hoe ik een vriend, broer of zoon kon zijn, een persoon buiten het kappersvak. De eerste zes maanden in behandeling moest ik mezelf aan anderen voorstellen met een mondelinge toezegging: ‘Hallo, mijn naam is Chris, ik ben een drugsverslaafde en alcoholist en ik knip haar voor de kost.’ Ik moest opnieuw leren wat het was om een persoon te zijn en weer een productief leven te leiden.”

Nadat Chris nuchter was, ging hij werken voor de beroemde kapster Carrie White uit L.A., die een zeer vernederend boek schreef, “Upper Cut: Highlights of My Hollywood Life’, over haar strijd met drugsverslaving. Carrie’s salon was een veilige plek voor Chris – daar kon hij werken en wist hij dat anderen om hem heen soortgelijke ervaringen hadden.

Chris McMillan The Salon
Chris opende in 2002 zijn eigen salon, Chris McMillan The Salon. Net als Carries salon staat deze in L.A. bekend als een veilige zone voor nuchtere kappers.

“Elk jaar werk ik de dag na Thanksgiving,” zegt Chris. “Ik ben meestal de enige kapper in de salon die dag, maar het is een soort traditie voor me en ik heb het altijd gedaan. Op een dag bij de AA zei een jonge kapper dat hij me graag zou helpen. Ik zei hem dat als hij een baan wilde, hij me kon komen helpen op de dag dat iedereen vrij wilde. Dus, hij kwam op die vrijdag en ik keek naar hem en zei: ‘Man, je ziet er stoned uit. Wanneer was de laatste keer dat je high was?’ Hij zei ongeveer 20 minuten geleden. Ik had nog steeds een assistent nodig, dus hij bleef en hielp me, en aan het eind van de dag bracht ik hem naar de behandeling. Hij is clean sinds die dag. Zijn naam is Jason Schneidman en hij werkt nog steeds voor ons.”

Chris is er trots op dat zijn salon andere kappers helpt hun nuchterheid te bewaren. Dat wil niet zeggen dat veel van zijn kappers niet drinken. “We hebben dronkaards zoals je die niet kent in onze kapsalon, en ik vind het heerlijk om de draak met ze te steken de hele tijd. Er is een tijd en een plaats. Maar, onze salon is zeer respectvol voor onze nuchtere kappers en hun persoonlijke doelen.”

Chris’ salon ligt achter een prachtige binnenplaats die paparazzi op afstand houdt, en beroemdheden kunnen in alle rust in en uit de rug glippen. “Jen Garner is een ochtendmens,” onthult Chris. “Ze komt om acht uur ’s ochtends binnen, ik doe haar haar en ze is weer weg zonder gestoord te worden. Dat is prettig voor haar.”

In tegenstelling tot veel bekende kappers, besteedt Chris 50 procent van zijn tijd aan de zorg voor klanten achter de stoel. Hij boekt een vol uur voor het knippen van vrouwen en een half uur voor mannen. “Ik verzorg mijn klanten van begin tot eind, inclusief föhnen en stylen. Het is die speciale tijd die ik met mijn klanten kan doorbrengen,” geeft Chris toe. De prijzen voor nieuwe klanten zijn $750 per knipbeurt, maar veel oude klanten, waaronder Bonnie, blijven voor zijn eerdere, lagere tarieven werken. Als gevolg daarvan schat hij zijn huidige gemiddelde op ongeveer $600 per uur. “Ik doe misschien een nieuwe klant voor $750, maar zij komt twee keer per jaar, en de rest van de tijd zorgt iemand anders voor haar haar,” zegt hij. “Andere vaste klanten komen vaker en die reken ik misschien minder. Het is allemaal gemiddeld.” En ja, beroemdheden betalen voor hun diensten, volgens Chris. “Absoluut,” zegt hij. “Ze willen net als iedereen behandeld worden.”

Chris geeft toe dat hij beroemdheden liever in zijn salon onder handen neemt dan dat hij op huisbezoek gaat. Het is zo veel comfortabeler in de salon. Maar een beroemdhedenkapper zijn vereist huisbezoeken. “Het enige wat ik vraag is een spiegel voor me,’ zegt hij. “Het is moeilijk. Haar proberen te wassen in een wasbak. Proberen om schema’s te laten werken. Het is vooral moeilijk als ze ver weg zijn. Ik heb een heel beroemde mannelijke klant, en hij woont ver weg van de salon. Ik reken mijn tijd, dus als het een uur rijden is en dan een uur knippen en een uur naar huis, dan kun je het wel uitrekenen. Het voelt alsof het het niet waard is. Maar we moeten onze tijd in rekening brengen, zelfs als het rijtijd is. We zouden voor een andere klant kunnen zorgen.”

Een van de belangrijkste redenen waarom Chris in de salon blijft en zo vaak met klanten werkt, is om wendbaar te blijven. “Het kan zijn dat ik iets moet doen voor een shoot of een film, dus dan oefen ik op mijn vaste klanten,” legt hij uit. “Of ik krijg een idee voor een project terwijl ik met een klant in de salon bezig ben.”

Een andere reden voor de salon is kameraadschap. Iedereen in Team McMillan is een onafhankelijke aannemer, maar het zijn allemaal gelijkgestemde artiesten met diverse projecten. En McMillan kiest het team. “Het gaat vanzelf,” merkt hij op. “We laten assistenten vaak doorgroeien tot stylisten. Het komt zelden voor dat we externe kappers krijgen. En we zijn voorzichtig om geen kappers te kiezen die in het vak zijn begonnen met als enig doel een celebritykapper te zijn. Ik wil klassieke kappers wiens ervaring in de eerste plaats gericht is op techniek. Mijn huidige assistente heeft bijvoorbeeld een TONI&GUY; achtergrond en een liefde voor het vak. We hebben meer celebritykappers nodig die in de eerste plaats liefde voor het vak hebben, en die inzien dat het werken met beroemdheden slechts een bonus is voor het feit dat je een geweldige kapper of colorist bent.”

Vidal Sassoon deelde ooit met mij dat hij teleurgesteld was in de kwaliteit van het werk van sommige celebritystylisten toen we het jaren geleden over de rode loper hadden. Chris is het daarmee eens en zegt dat het deels te maken heeft met de wens om een celebritystylist te zijn. “Wist je dat je niet eens een licentie nodig hebt om freelance haarwerk te doen? Iedereen kan naar je huis gaan en je haar doen onder het label freelance en dat is hoe velen die hier komen om met beroemdheden te werken, zichzelf bestempelen. Beroemdheden zijn geen haarexperts, dus soms is het moeilijk voor hen om te weten wie goed of niet zo goed is. Het gaat er dus vooral om wie je kent, en wie je vertrouwt.”

Het is een van de redenen waarom zoveel celebritykappers in L.A. samenwerken en hun klanten delen, iets wat we aan de oostkust zeker niet zien. “Wanneer je een relatie en vertrouwen hebt met een beroemdheid, willen ze nooit dat je de stad verlaat. Maar het gebeurt, en we kunnen niet altijd voor al hun behoeften zorgen,” zegt Chris. “Dus hebben we andere kappers die we vertrouwen om ons te helpen als onze klanten een evenement hebben waar wij niet voor kunnen zorgen.”

Chris McMillan De salon is een kweekvijver geweest voor groot talent. Toen Andy LeCompte er werkte, was Jen Atkin zijn assistente. Toen Andy het druk kreeg, ging Jen de vloer op en kijk waar ze nu zijn. Chris gelooft dat verandering goed is, zelfs als groot talent je salon verlaat. “Er is altijd iets positiefs aan verandering. Ik moet dat in mijn leven geloven. L.A. is altijd in beweging. Iemand verlaat altijd een salon om een andere te beginnen en neemt mensen met zich mee. Je kunt niet boos zijn. Daar zit geen goede energie in. Groei vereist soms verandering. We steunen elkaar altijd en steunen de doelen en dromen van ons team.”

Living Proof
Een paar jaar geleden, in 2013, besloten Chris en Jen dat het tijd was om samen te werken aan een productlijn. Het begon toen het team van Living Proof Jen’s mensen benaderde. Jen stond erop dat Chris de producten doorlichtte, dus hij ontmoette hen en werd verliefd op de formules. “De wetenschap was zo sterk,” zegt hij. “En ik ben altijd al een fan geweest van Ward Stegerhoek.” Sinds hun betrokkenheid zijn Jen en Chris sterk betrokken geweest bij de productontwikkeling van de lijn en Chris vindt het geweldig dat het iets anders is, iets beters. “Het creëren van een productlijn als een celebritykapper is het ‘ding’ geworden om te doen. Het is geweldig om de naam van een beroemdheid en/of kapper te gebruiken om bekendheid en geloofwaardigheid op te bouwen, maar voor mij moet er iets anders en speciaals aan het product zijn. Het mag geen me-too zijn. Onze klanten en andere kappers zijn daar te slim voor.”

De lijn heeft al meerdere prijzen gewonnen, waaronder Allure’s Best in Beauty, en blijft innoveren. Vandaag de dag is het bedrijf verheugd om te beginnen met het opbouwen van een groter publiek met kappers en meer distributie in salons. “In de tijd van The Rachel had ik er veel spijt van dat ik de kans niet heb aangegrepen om een productlijn te creëren ter ondersteuning van de ongelooflijke pers en bekendheid in die tijd”, zegt Chris. “Maar timing is alles, en ik ben blij dat ik deel mag uitmaken van de Living Proof-familie met de persoon die mijn partner was in The Rachel-Jennifer.”

Clear Eyes
Met een klantenlijst die zo’n beetje alle bekende televisie-, film- en muziekberoemdheden bevat – Jennifer, Courteney Cox, Miley, de Kardashians, Jennifer Garner, Cindy Crawford, Jennifer Lopez, Sarah Jessica Parker, Julia Roberts – zou je een gebrek aan nederigheid kunnen verwachten. Maar als Chris het over ego heeft, is het met afkeuring. “Wat belangrijk is voor het succes van een kapper is zijn houding,” verklaart hij. “We moeten op onze ego’s letten. Om relevant te blijven, moet je je ego laten gaan. Het is net als soberheid – je moet het weggeven om het te behouden.”

Heden ten dage, ondanks de werveling van activiteit die een carrière als die van Chris met zich meebrengt, leeft hij een eenvoudig leven dat hem met beide benen op de grond houdt. “Ik heb een prachtig leven. Een prachtig huis. Een prachtig huwelijk.” In 2014 trouwde hij met Martin Sevillano, een architect uit L.A. Hij doet aan yoga, CrossFit en spinning. Fitness is belangrijk en hij traint elke dag. Toen ik hem in Parijs sprak, had hij een paar extra dagen ingebouwd om te slapen, te sporten, te winkelen (bij zijn favoriete winkel, Colette) en naar de Oscars te kijken (met mij!) voordat hij de Parijse modeweek zou doen.

Op zijn 51e, en al 17 jaar nuchter, is er een zekere sereniteit in zijn standpunt. Hij kijkt graag naar de millennial generatie die risico’s neemt. “Ze inspireren me. Ik vind het prachtig om hun werk te zien,” zegt hij. Hij houdt ervan hoe technologie het mogelijk maakt om zo gemakkelijk te communiceren. Hij vindt het ook geweldig om te zien hoe oudere kappers verandering omarmen. “Alleen al het openslaan van een tijdschrift en Garren op de pagina zien staan, maakt me zo gelukkig,” verklaart hij. “Hij is al zo lang een genie en blijft dat bezitten.”

Als gevolg van zijn ervaring en tijd in het vak heeft hij een bepaalde filosofische houding ontwikkeld. “Ik heb nooit gedacht dat ik fabelachtig was. Ik heb dit alles nooit naar mijn hoofd laten stijgen. Ik heb mijn ego nooit in de weg laten staan van mijn werk – zelfs niet toen ik drugs gebruikte. En, ik ben heel, heel loyaal geweest.”

Chris weet dat hij geluk heeft gehad in het leven-geluk om het leven te hebben dat hij heeft, geluk om zijn vrienden en familie te hebben en, eerlijk gezegd, geluk om in leven te zijn. Maar hij heeft hard gewerkt voor zijn geluk en beschouwt het niet als vanzelfsprekend.

Chris herinnerde ons eraan: “We leven in een wereld van kansen, vooral in LA. Het ligt elke dag aan onze voeten. Elk uur dat een nieuwe klant in onze stoel zit, is het een nieuwe kans die we hebben gekregen, een voorrecht dat we nooit voor lief mogen nemen.”