Heden ten dage gaat Amerika prat op enkele van zijn grootste verwezenlijkingen, zoals het feit dat het de nummer één in de wereld is op militair gebied. De Verenigde Staten lopen echter achter op veel andere landen als het gaat om onderwijs. Van de 34 andere OESO-landen staan de Verenigde Staten slechts op de 17e plaats voor wiskunde en lezen, en slechts op de 21e plaats voor exacte wetenschappen. Bovendien staat het alfabetiseringscijfer van de VS slechts op de 24e plaats en blijft daarmee achter bij het gemiddelde van de meeste andere ontwikkelde landen. Hoewel er veel problemen zijn met het Amerikaanse onderwijssysteem, is een van de mogelijke oplossingen die naar voren worden gebracht een ruimere schoolkeuze. Sommigen beweren dat het toestaan dat ouders de scholen kiezen waar hun kinderen naar toe gaan, de algemene kwaliteit van hun onderwijs zal verhogen. Dit onderwerp heeft echter tot veel controverse geleid, omdat er veel nadelen kleven aan “school-keuze”. Uiteindelijk leidt dit onderwerp tot felle debatten tussen politici, leraren en ouders.

Om te beginnen wordt schoolkeuze als concept ondersteund door de grondwet. Ouders hebben het recht de opvoeding van hun kinderen in overeenstemming te brengen met de waarden en religieuze overtuigingen die zij aanhangen. Dit omvat de mogelijkheid om hun leerlingen naar privéscholen, religieuze scholen, traditionele openbare scholen of charterscholen te sturen. In 2011 bestond er in 18 staten een vorm van schoolkeuze, en in 41 staten waren er wetsvoorstellen ingediend of aangenomen. De nieuwe beweging voor “schoolkeuze” is echter anders dan het oorspronkelijke idee, en er is veel discussie over. Dit nieuwe programma omvat vouchers, die het best worden beschreven door het UPenn Public Policy Initiative:

“Een schoolvoucher is een krediet dat wordt gegeven aan ouders die hun kind van een openbare school naar een particuliere school van hun keuze willen laten gaan. De meeste voucher programma’s houden in dat het geld van de belastingbetaler wordt verplaatst van openbare scholen naar particuliere scholen. Ze stellen ouders in staat om het deel van hun kind te nemen van de uitgaven per leerling van de staat en de fondsen opnieuw toe te wijzen aan particuliere scholen.”

Degenen die de beweging voor vouchers steunen, baseren hun argument op veel verschillende voordelen van deze programma’s. Om te beginnen behouden deze schoolvouchers het recht van de ouders om te kiezen. De voorstanders vinden dat als zij belasting moeten betalen voor onderwijs, zij ook zeggenschap moeten hebben over het onderwijs dat zij krijgen. Deze mogelijkheid om te kiezen wordt ook gezien als een “grondrecht”. Bovendien stellen velen dat vouchers studenten met lagere inkomens toegang geven tot beter onderwijs. Hoewel privéscholen meestal alleen voor welgestelden zijn weggelegd, zouden vouchers ze voor iedereen toegankelijk maken, en mogelijk een betere kans bieden aan leerlingen met een laag inkomen. Ten slotte zouden bonnenprogramma’s leiden tot betere openbare scholen in het algemeen. Onder verwijzing naar concurrentie tussen bedrijven die producten verbeteren, geloven voorstanders dat concurrentie zowel openbare als particuliere scholen zal verbeteren. Sommige studies hebben zelfs aangetoond dat openbare scholen in de buurt van bonnenscholen hun testscores en slaagpercentages hebben verbeterd. Uiteindelijk stellen voorstanders dat voucher programma’s de samenleving als geheel ten goede komen.

Echter zijn er velen die bedenkingen hebben bij voucher programma’s en veel mogelijke nadelen opnoemen. Om te beginnen zeggen dissidenten dat voucher programma’s de scheiding van kerk en staat schenden. Omdat zo veel van de particuliere voucher scholen religieus onderwijs hebben, gaat er dan publiek geld naar de financiering van religieus onderwijs. Er wordt gezegd dat deze actie “fundamenteel in strijd is met de scheiding van kerk en staat” door staten te dwingen religieus onderwijs te steunen. Daarnaast stellen tegenstanders van deze programma’s dat ze gewoon niet werken. Studies van het door de overheid gefinancierde voucher programma in DC toonden aan dat er geen bewijs was dat deze vouchers de prestaties van studenten verbeterden. Tenslotte kunnen voucher programma’s schade toebrengen aan reeds falende openbare schoolsystemen. Door geld weg te halen bij openbare scholen om enkelen toe te staan naar privé-instellingen te gaan, wordt geld weggehaald bij openbare scholen, waar het juist hard nodig is. Uiteindelijk zijn de dissidenten het erover eens dat voucher programma’s schadelijk zijn voor het succes van openbare scholen en openbare scholieren.

Ultimately, I believe that parents should have a right partially to choose their children’s education. Maar door alleen een paar gelukkige arme leerlingen in particuliere instellingen te plaatsen en geld weg te halen bij openbare scholen, zal het onderwijs van onze jeugd in het algemeen niet verbeteren. Het probleem dat moet worden aangepakt is een adequate financiering van onze openbare scholen, zodat alle leerlingen ervan kunnen profiteren, niet alleen de rijken of de gelukkigen.

https://publicpolicy.wharton.upenn.edu/live/news/1076-school-vouchers-pros-and-cons

https://www.focusonthefamily.com/socialissues/education/school-choice/school-choice-issue

https://www.theatlantic.com/education/archive/2013/12/american-schools-vs-the-world-expensive-unequal-bad-at-math/281983/

1. 

   cur210

   30 maart 2018 om 4:36 pm (3 jaar geleden)

   Ik denk dat dit een zeer interessant onderwerp is en ik herinner me dat een grassroots-kandidaat in mijn omgeving eigenlijk liep met een van haar belangrijkste kwesties waren schoolvouchers toen ik jonger was. Het zou cool zijn als er een economisch model was om te laten zien hoe het de openbare scholen zou beïnvloeden als vouchers werden gebruikt.

   Antwoord

2. 

   Brooke M Przybylinski

   March 30, 2018 at 4:44 pm (3 years ago)

   Ik vind dit onderwerp vooral interessant vanwege mijn directe verbinding met het onderwerp. Mijn ouders zitten allebei in het onderwijs en de middelbare school waar mijn vader werkt biedt een schoolkeuzeprogramma aan. Veel van de omliggende schooldistricten zijn niet zo gerenommeerd, zodat mensen, via een loterij, kunnen kiezen om naar zijn middelbare school te komen – een openbare school in een andere stad. Mijn provincie heeft ook naburige steden met zeer verschillende sociaal-economische klassen, zodat mensen uit “slechtere” steden met “slechtere” districten naar religieuze scholen of openbare scholen in naburige steden willen gaan. De leerlingen die deze loterij hadden gewonnen om naar een andere openbare school te gaan, hadden betere onderwijservaringen.

   Antwoord