RechtszakenEdit

In 2007 daagde PRS for Music een Schots auto-onderhoudsbedrijf voor de rechter omdat de werknemers naar verluidt “op het werk naar de radio luisterden, waardoor de muziek ‘door collega’s en klanten kon worden gehoord'”. In juni 2008 beschuldigde PRS for Music elf politiebureaus van het niet verkrijgen van vergunningen om muziek af te spelen, en eiste een gerechtelijk bevel en betaling van schadevergoeding.

In 2014 slaagden PRS for Music en de commerciële omroep ITV er niet in om te onderhandelen over een licentiedeal, wat resulteerde in een geschil met het Copyright Tribunal. In juli 2016 wees het Copyright Tribunal in het voordeel van PRS for Music toe. ITV ging in beroep en verloor vervolgens begin 2017 een beroep bij het Hooggerechtshof.

In 2015 sloot PRS for Music na enkele maanden procederen een licentieovereenkomst met het in Berlijn gevestigde bedrijf SoundCloud. De voorwaarden van de deal werden niet bekendgemaakt.

Grensoverschrijdende Europese licentiesEdit

De Santiago-overeenkomst werd in 2000 opgericht tussen vijf Europese auteursrechtenorganisaties, waaronder de Britse PRS for Music en de Franse SACEM en de Duitse GEMA. De overeenkomst stelt elke auteursrechtenorganisatie in staat royalty’s te innen namens leden van de andere auteursrechtenorganisatie, d.w.z. PRS for Music zou geld innen voor Duitse kunstenaars die bij GEMA zijn ingeschreven, maar zou de verkoop van licenties beperken tot het thuisland van de aangesloten organisatie.

De Europese Commissie besloot in 2008 dat de onderlinge licentieovereenkomsten van 24 auteursrechtenorganisaties in Europa in strijd waren met de anticoncurrentiewetgeving.

ScholenEdit

Gelijk met Phonographic Performance Limited (PPL) gebruikt PRS for Music het Centre for Education and Finance Management (CEFM) als agenten om licentiegelden van scholen en hogescholen in te zamelen. Voor universiteiten gelden aparte regelingen.

HandhavingEdit

In 2008 is PRS for Music begonnen met een gecoördineerde actie om commerciële panden te laten betalen voor jaarlijkse “uitvoerings”-licenties. In één geval kreeg een 61-jarige monteur te horen dat hij 150 pond moest betalen om zijn radio te laten spelen terwijl hij alleen werkte, een bakkerij die een radio liet spelen in een privékamer achter de winkel, een vrouw die een klassieke radio gebruikte om haar paarden te kalmeren en buurthuizen die kinderen in het openbaar kerstliedjes lieten zingen. Er zijn echter vragen gerezen over de tactiek om kleine bedrijven als doelwit te nemen:

Radiozenders betalen grote bedragen aan de licentieorganisaties PRS for Music en PPL voor de muziek die zij draaien, en muziek is al vele jaren op de radio te horen. Tijdens de oorlog waren er programma’s als Music While You Work. Nu hebben veel radiostations programma’s over werkplekken. Als de PRS mensen dwingt hun radio’s uit te zetten, hoe moeten deze stations dan overleven? Muziek moet worden gehoord voordat mensen het gaan kopen.

-The Bolton News

In maart 2009 verwijderde de online video-sharing site YouTube alle premium muziekvideo’s voor Britse gebruikers, zelfs die van platenmaatschappijen, omdat ze er niet in waren geslaagd “wederzijds aanvaardbare voorwaarden voor een nieuwe licentie” te vinden met PRS for Music. Als gevolg hiervan heeft PRS for Music de Fair Play for Creators-campagne opgezet om een forum te bieden waar muzikanten “publiekelijk hun bezorgdheid kunnen uiten over de manier waarop hun werk wordt behandeld door onlinebedrijven”. David Arnold, Jazzie B, Billy Bragg, Guy Chambers, Robin Gibb, Pete Waterman, Mike Chapman, Wayne Hector, Pam Sheyne en Debbie Wiseman stuurden een brief naar de krant The Times ter ondersteuning van de door PRS for Music gelanceerde campagne. In september 2009 werd een rechtenovereenkomst gesloten tussen PRS for Music en Google waardoor YouTube-gebruikers in het VK muziekvideo’s konden bekijken.

Wiltshire Constabulary weigerde in april 2009 PRS for Music te betalen voor een licentievergoeding van 32.000 pond. In plaats daarvan vertelde het korps alle agenten en burgerpersoneel dat er niet langer muziek op hun werkplekken mocht worden afgespeeld, maar dat patrouillewagens van dat verbod waren uitgesloten. In totaal hebben 38 van de 49 Britse politiekorpsen momenteel een PRS for Music-licentie.

In mei 2009 publiceerde de Britse Kamer van Koophandel een enquête over de houding van het bedrijfsleven tegenover PRS for Music. Slechts 6% van de bedrijven beoordeelde hun ervaring als goed of uitstekend. Meer dan de helft daarentegen gaf aan dat hun ervaring slecht of zeer slecht was geweest. De bedrijven werd ook gevraagd commentaar te geven op hun ervaringen. In veel van deze reacties werd het gedrag van PRS for Music “agressief” en “bedreigend” genoemd.

In oktober 2009 bood PRS for Music zijn verontschuldigingen aan aan een 56-jarige vakkenvuller in een dorp in Clackmannanshire omdat hij haar had achtervolgd omdat ze voor zichzelf had gezongen terwijl ze planken aan het stapelen was. PRS for Music vertelde haar aanvankelijk dat zij zou worden vervolgd en een boete van duizenden ponden zou krijgen als zij zou blijven zingen zonder een vergunning voor “live-optredens”. PRS for Music gaf echter later zijn fout toe.

In oktober 2010 werd gemeld dat de politie van Sussex, in een poging om geld te besparen, niet van plan was om hun PRS for Music-licentie te verlengen, wat betekent dat politieagenten niet langer naar de radio zouden kunnen luisteren in hun dienstauto’s of andere werkplekken.