Zo’n 205 miljoen jaar geleden zwom er een reusachtig zeemonster – zo groot dat het bijna zo groot was als een moderne blauwe vinvis – door de oceaan, dat zijn kolossale lichaam voedde met prehistorische inktvissen en vissen, zo blijkt uit een nieuwe studie.

De recente ontdekking van het immense kaakbeen van dit schepsel heeft onderzoekers geholpen een tot dan toe onbekende soort te identificeren en een bijna 170 jaar oud mysterie op te lossen. In 1850 vonden strandgangers in Zuid-Engeland aan de kust fossielen uit het Laat-Trias die zo massief waren dat men dacht dat het ledematen waren van reusachtige dinosaurussen, zoals de langnekige sauropoden.

Maar nu, dankzij de nieuw gevonden kaakbeenvondst, denken onderzoekers dat die botten waarschijnlijk toebehoorden aan de grootst bekende ichthyosaurus (ik-thee-o-saurus) die ooit is gevonden. Deze wezens, zeereptielen die lijken op moderne dolfijnen, stierven uit aan het eind van het dinosaurustijdperk, ongeveer 66 miljoen jaar geleden.

In mei 2016, tijdens een wandeling op een strand in Lilstock, Engeland, vond studie mede-onderzoeker en fossielenverzamelaar Paul de la Salle stukjes van een kaakbeen dat, wanneer het in elkaar werd gezet, een verbazingwekkende 3,1 voet (96 centimeter) lang was.

Na contacten te hebben gelegd met ichthyosaurus-onderzoekers, waaronder Dean Lomax, een paleontoloog aan The University of Manchester in Engeland, en Judy Massare, emeritus hoogleraar geologie aan het SUNY College at Brockport in New York, stelde de la Salle vast dat het exemplaar toebehoorde aan een reusachtige ichthyosaurus die bekend staat als een shastasaurid uit het Trias, dat van 251 miljoen tot 199 miljoen jaar geleden geduurd heeft. De onderzoekers moeten de nieuwe soort nog een naam geven en noemen het voorlopig het Lilstock-specimen.

Gebaseerd op de lengte van het kaakbeen, schatten de onderzoekers dat de Lilstock ichthyosaur meer dan 85 voet (26 meter) lang was, waardoor het de grootste ichthyosaur op record – tot 25 procent groter dan de vorige shastasaurid recordhouder, Shonisaurus sikanniensis, een 69-voet lang (21 m) beest gevonden in British Columbia, zeiden de onderzoekers.

“Het Shonisaurus-specimen is veel completer, inclusief de achterste helft van de schedel, het grootste deel van de ruggengraat en ribben, enkele van de schouderbotten en een deel van de staart,” vertelde Massare, de mede-onderzoeker van de studie, aan Live Science. “Een vergelijking met de achterkant van de Shonisauruskaak geeft aan dat ons exemplaar groter is, maar we weten er veel minder over omdat het maar om één bot gaat.”

De wereld zag er heel anders uit toen de Lilstock ichthyosaurus nog leefde. Tijdens het late Trias begon het reusachtige supercontinent Pangaea zich op te splitsen, aldus Lomax, hoofdonderzoeker van de studie. “Wat nu het Verenigd Koninkrijk is, zou omringd zijn geweest door een warme, tropische zee,” merkte hij op. “Op het land was het erg heet en droog, met woestijnachtige omstandigheden.”

De ontdekking van de kaakbeenderen onthult meer over de dieren die in de tropische zeeën van Engeland leefden. En het heeft ook het mysterie van de zogenaamde dinosaurusbotten opgelost.

“Dankzij Pauls ontdekking zijn we erin geslaagd om het mysterie van deze reusachtige ‘dinosaurusbotten’ te ontsluieren – het zijn botten uit de onderkaak van reusachtige ichthyosauriërs,” zei Lomax.

De studie werd vandaag (9 april) online gepubliceerd in het tijdschrift PLOS ONE.

Oorspronkelijk artikel op Live Science.