Home / Opleiding / Handleidingen / Een digitale handleiding voor de vroege diagnose van orale neoplasie / Periapicale cementale dysplasie

Periapicale cementale dysplasie is een goedaardige aandoening die meestal wordt gezien bij patiënten ouder dan 20 jaar en komt vaker voor bij vrouwen. De laesie ontstaat in en nabij het parodontale ligament rond de apex van een tand, meestal een mandibulaire incisior. In de meeste gevallen is er sprake van meerdere laesies, waarbij de apices van meerdere mandibulaire hoektanden of bicuspiden betrokken zijn. Aangezien de laesie asymptomatisch is, wordt zij vaak toevallig ontdekt tijdens routine intra-oraal roentgenografisch onderzoek. In een vroeg ontwikkelingsstadium verschijnt de laesie als een periapicale radiolucency die lijkt op een periapicaal granuloom of cyste. De tweede fase in de ontwikkeling van de laesie is het begin van verkalking in het radiolucente gebied. Het derde stadium verschijnt op de röntgenfoto als een goed gedefinieerde radiopaciteit die gewoonlijk wordt begrensd door een dunne radiolucente lijn. Er is geen behandeling nodig, aangezien het onschadelijk is, en alleen periodieke observatie is vereist. Het is moeilijk deze laesie radiografisch te onderscheiden van een periapicaal granuloom. Om dit onderscheid te maken, moet de pulpa op vitaliteit worden getest. Voor deze aandoening is geen behandeling nodig.

Image	Caption
	Figuur 1: Osseuze dysplasie. Röntgenfoto van het gebit met gedeeltelijk gemineraliseerd periapicaal OD.