Wat is een milium?

Een milium is een kleine cyste die keratine (het huideiwit) bevat; ze zijn meestal meervoudig en staan dan bekend als milia. Deze onschadelijke cystes presenteren zich als kleine parelwitte bultjes net onder het huidoppervlak.

Wat zijn de klinische kenmerken van milia?

Milia komen voor bij alle leeftijden en bij beide geslachten. Ze ontstaan meestal in het gezicht en zijn vooral opvallend op de oogleden en de wangen, maar ze kunnen ook elders voorkomen.

Er zijn verschillende soorten milia.

Neonatale milia

• Affect 40-50% van pasgeborenen
• Weinig tot talrijke laesies
• Vaak gezien op de neus, maar kunnen ook ontstaan in de mond op het slijmvlies (Epstein-parels) of gehemelte (Bohn-knobbels) of wijdverbreid op de hoofdhuid, het gelaat en de bovenstam
• Genezen spontaan binnen enkele weken na de geboorte.

Primaire milia bij kinderen en volwassenen

• Vondst rond oogleden, wangen, voorhoofd en genitaliën.
• Bij jonge kinderen kan een rij milia langs de neusplooi ontstaan.
• Mag binnen enkele weken verdwijnen of maanden of langer aanhouden.

Juveniele milia

• Geassocieerd met Rombo syndroom, basaalcel naevus syndroom, Bazex-Dupre-Christol syndroom, pachyonychia congenita, Gardner syndroom en andere genetische aandoeningen
• Kan congenitaal zijn (aanwezig bij de geboorte) of op latere leeftijd verschijnen.

Milia in kindertijd

Milia en plaque

• Meerdere milia verschijnen op binnen een ontstoken plaque tot enkele centimeters in doorsnede.
• Zo vaak te vinden op een ooglid, achter het oor, op een wang of kaak.
• Komen voor bij kinderen en volwassenen, vooral bij vrouwen van middelbare leeftijd.
• Soms geassocieerd met een andere huidziekte, waaronder pseudoxanthoma elasticum, discoïde lupus erythematosus, lichen planus.

Multipele eruptieve milia

• Ophopingen van talrijke milia verschijnen in de loop van enkele weken tot maanden.
• Lesies kunnen asymptomatisch zijn of jeuken.
• Zijn het vaakst aanwezig in het gezicht, de bovenarmen en de bovenlichaam.

Traumatische milia

• Voorkomen op de plaats van verwonding als de huid geneest.
• Voorkomen uit eccriene zweetkanalen.
• Voorbeelden zijn thermische brandwonden, dermabrasie, blaartrekkende huiduitslag zoals bullous pemphigoid.Vaak gezien op de rug van handen en vingers bij porphyria cutanea tarda, en op de vulva bij lichen sclerosus (zie vulval cysten).
• Een milia-achtige verkalkte knobbel kan ontstaan na neonataal hielprikbloedonderzoek.

Milia geassocieerd met geneesmiddelen

• Kan zelden volgen op het gebruik van topische geneesmiddelen, zoals fenolen, hydrochinon, 5-fluorouracilcrème, en een corticosteroïd.

Zie meer afbeeldingen van milia.

Hoe worden milia gediagnosticeerd?

Milia hebben een karakteristiek uiterlijk. In sommige gevallen kan echter een huidbiopsie worden verricht. Dit toont een kleine epidermoïde cyste die afkomstig is van een vellus haarzakje.

Milia moeten worden onderscheiden van andere soorten cysten, comedonen, xanthelasma en syringomen. Colloïde milia zijn goudkleurige bultjes op wangen en slapen die in verband worden gebracht met overmatige blootstelling aan zonlicht.

Ze moeten ook worden onderscheiden van milia-achtige cysten die bij dermoscopie worden waargenomen bij seborrhoeïsche keratosen, papillomateuze moedervlekken en sommige basaalcelcarcinomen.

Wat is de behandeling van milia?

Milia hoeven niet te worden behandeld, tenzij ze een reden tot bezorgdheid zijn voor de patiënt. Ze verdwijnen vaak vanzelf binnen een paar maanden. Waar mogelijk moet verder trauma tot een minimum worden beperkt om de ontwikkeling van nieuwe laesies te verminderen.

• De laesie kan met een steriele naald of mes worden verwijderd en de inhoud kan worden uitgeknepen of geprikt.
• Ze kunnen worden vernietigd met behulp van diathermie en curettage, of cryotherapie.
• Voor wijdverspreide laesies kunnen topische retinoïden nuttig zijn.
• Chemische peelings, dermabrasie en laserablatie zijn naar verluidt effectief bij gebruik voor zeer uitgebreide milia.
• Milia en plaque kunnen verbeteren met minocycline (een tetracycline antibioticum).