“Ik wil gewoon niets voelen.”

“Voelen maakt me bang.”

“Als ik het rustiger aan doe, haalt het me misschien allemaal in.”

“Als ik begin te voelen, ben ik bang dat ik nooit zal stoppen.”

“Als ik mezelf maar druk genoeg hou, dan hoef ik er niet aan te denken.”

Ik kan u niet vertellen hoe vaak ik in de loop der jaren bij mensen heb gezeten en uitspraken heb gehoord met een soortgelijk sentiment. Zelfs als mensen het niet zeggen, denk dan eens na over hoeveel mensen je kent (inclusief jezelf) die hebben geprobeerd hun geest bezig te houden of af te leiden om met verschillende niveaus van stress om te gaan.

Je pogingen om ermee om te gaan zijn waarschijnlijk niet begonnen met de bedoeling om alles te verdoven. In eerste instantie probeerden je hersenen gewoon verlichting te vinden. Misschien begon u met lichaamsbeweging om uzelf lichamelijk gezond te houden, en kwamen uw hersenen er al snel achter dat lichaamsbeweging u ook hielp om u emotioneel beter te voelen. Misschien stortte je je volledig op je werk om jezelf af te leiden van wat er thuis aan de hand was. “Hou jezelf gewoon bezig zodat je alleen tijd hebt om te slapen,” zei je dan tegen jezelf. Of misschien was het een halve liter ijs. Die zoete, romige smaak zorgde ervoor dat alles even beter aanvoelde. Misschien begon het met één drankje om “de scherpe randjes eraf te halen.” Of misschien leerde je dat wanneer je jezelf lichamelijke schade toebracht, je een beetje emotionele opluchting voelde, omdat je lichaam geen andere keuze zou hebben dan zich te concentreren op het reageren op de plaats van schade.

Vele keren betekende je beter voelen dat angst, bezorgdheid, verdriet, angst, ongemak, onzekerheid of woede verminderde, althans tijdelijk. Toen onze hersenen zich eenmaal realiseerden dat het introduceren van gedrag dat onze gevoelens verdoofde en plezierchemicaliën in onze hersenen vrijmaakte, ons hielp bij het navigeren door onze nood op korte termijn, waren ze bereid om tot het uiterste te gaan om die verlichting te laten gebeuren, vooral als we ons niet bewust waren van of geen toegang hadden tot andere middelen om ons te helpen ons beter te voelen. Dit is waar, zelfs als onze pogingen om rationeel te verdoven op de lange termijn schadelijk voor ons zouden zijn, wat ons helpt beter te begrijpen hoe mensen copingreacties ontwikkelen via schijnbaar schadelijk gedrag zoals verslavingen, eetstoornissen en zelfbeschadiging.

Tot slot, toen de verontrustende gevoelens terugkwamen, zoals ze onvermijdelijk doen wanneer we de situaties of gebeurtenissen die bijdragen aan hun aanwezigheid in de eerste plaats niet verwerken, waren je hersenen nog vastbeslotener om het leed weer weg te laten gaan. Elke keer dat de gevoelens terugkwamen, waren ze intenser dan de vorige keer. En hoe meer u deze verdovende coping strategieën toepaste, hoe minder effectief uw inspanningen werden, wat betekende dat er meer beperking, oefening, werken, afleiding, middelen, vreetbuien, zuiveren, gokken, seks, en/of zelfbeschadiging nodig was om verlichting te bereiken. Hoe gedrevener je geest was om die verlichting te bereiken, hoe meer hij dat gedrag nastreefde, ongeacht de kosten voor je persoonlijke leven, je gezinsleven of je werk. Wat je aanvankelijk gebruikte om te proberen een gevoel van controle te laten gelden, kan je uiteindelijk zijn gaan beheersen.

Voor de meeste mensen die proberen om te gaan met verdoving (bewust of onbewust), heb je zo lang geprobeerd om alles weg te drukken of weg te duwen om door je dagelijks leven te komen, dat het vooruitzicht om te voelen eng is. Maar zoals Dr. Brene Brown ons eraan herinnert: “Je kunt emoties niet selectief verdoven. Wanneer we verdoven, verdoven we vreugde. We verdoven dankbaarheid. We verdoven geluk.”

Omdat verdoofd leven eigenlijk helemaal geen leven is, omdat het absoluut uitputtend is om de hele tijd gevoelens te proberen te ontlopen, en omdat wat je tot nu toe hebt gebruikt om te verdoven niet effectief is gebleken op de lange termijn (en misschien wel voor extra problemen heeft gezorgd), heb ik een voorstel voor je: Hoe behulpzaam die gedragingen misschien ook zijn geweest om je te helpen een echt uitdagende tijd te overleven, misschien heb je ze niet meer nodig.

Ik weet dat het angstaanjagend klinkt om zelfs maar te denken aan de mogelijkheid om zonder je verdovende gedrag te leven. Maar wat als ik je kon verzekeren dat er andere manieren zijn om te verwerken wat er is gebeurd, zodat je hersenen gevoelens van veiligheid kunnen herstellen en zich niet zo vaak angstig voelen? Wat als je kon leren hoe je aandacht te besteden aan je lichaam, zodat je copingvaardigheden kon toepassen voordat je overweldigd raakte? Wat als er andere manieren waren om er mee om te gaan die je lichaam niet nog meer schade zouden berokkenen of je vermogen om vreugde te ervaren zouden beperken? Wat als je weer wat controle over je leven zou kunnen krijgen? En wat als je leven niet hoeft te draaien om ontsnappen?

Als al die dingen mogelijk waren, zou het dan de moeite waard zijn om iets anders te proberen?

Je hersenen hebben de beste keuze gemaakt die ze konden maken om je te helpen overleven, gezien de kennis en middelen die ze op dat moment hadden, maar er zijn andere manieren om ermee om te gaan, waarvoor het niet nodig is om ons vermogen op te geven om vreugde, liefde, dankbaarheid en geluk te voelen. Ik weet dat het voor sommigen van jullie die dit lezen heel lang geleden is dat je een van die dingen gevoeld hebt, maar ik beloof je dat het mogelijk is. Het maakt niet uit wat je hebt meegemaakt dat kan bijdragen aan het verlangen van je hersenen om te verdoven of wat je hebt gebruikt om te verdoven, er zijn therapeutische manieren om je hersenen en je lichaam te helpen de situaties en gebeurtenissen te verwerken die bijdragen aan je verdriet. Het zal niet gemakkelijk zijn, maar je hoeft dit alles niet alleen te doorstaan. Er zijn mensen die willen lopen door dit met u en kan helpen.

Bij Water’s Edge Counseling en Healing Center, werken we samen met klanten om manieren te identificeren om ieders hersenen en lichaam ruimte om te genezen door middel van lichaam-gebaseerde verwerking therapieën zoals Sensorimotor en Eye Movement Desensitization en Reprocessing Therapy. Naast individuele therapie bieden wij ook groepstherapie voor mensen die worstelen met eetstoornissen, trauma, angststoornissen en stemmingsstoornissen. Omdat we weten dat genezing geest, lichaam en geest omvat, bestaat ons team ook uit diëtisten, zorgverleners, recreatietherapeuten en een aalmoezenier die nuttig kunnen zijn voor de genezingsreis van elke cliënt.