Door een uitvindingsproces in twee stappen, schiep Earl S. Tupper een van de meest praktische artikelen van Amerika tot op heden: de luchtdichte plastic voedselcontainer die nog steeds zijn naam draagt.

Earl Silas Tupper werd geboren op een boerderij in New Hampshire in 1907. Als jongen gebruikte hij zijn aangeboren creativiteit om apparaten te bouwen die het werk op de boerderij en in de kassen van de familie vergemakkelijkten. Hij verwierf zelfs een patent voor een frame dat gebruikt werd om kippen te kleden voor de verkoop. De jonge Tupper toonde ook een talent voor verkoop: hij verhoogde het inkomen van zijn familie door pluimvee en producten van deur tot deur te verkopen in plaats van vanuit een kraam of op de markt.

Een paar jaar na zijn afstuderen aan de middelbare school in 1925, ging Tupper op weg om zijn fortuin te verdienen. Nadat hij voor verschillende bedrijven in Massachusetts had gewerkt, besloot hij dat hij zijn landbouwervaring het best kon gebruiken door zich toe te leggen op boomchirurgie en landschapsarchitectuur. Van 1928 tot het begin van de jaren 1930 runde Tupper Tree Doctors een redelijk succesvol bedrijf in tuinarchitectuur en kwekerijen, totdat de Grote Depressie haar tol eiste en het bedrijf in 1936 failliet moest laten gaan.

In zijn vrije tijd had Tupper echter notitieboekjes volgeschreven met wetenschappelijke onderzoeken, experimenten en uitvindingen. Tupper vond een baan bij Viscoloid, de kunststoffendivisie van DuPont in Leominster, Massachusetts. Hoewel hij er slechts één jaar werkte, heeft Tupper zijn formele opleiding in ontwerp, onderzoek, ontwikkeling en fabricage altijd beschouwd als het echte begin van zijn opleiding. Tupper nam deze ervaring en stichtte een eigen bedrijf in kunststoffen (1938).

De Earl S. Tupper Company veranderde al snel het grootste deel van zijn activiteiten van onderaanneming voor DuPont naar het uitrusten van Amerikaanse troepen met gasmaskers en andere artikelen voor de Tweede Wereldoorlog. Pas na de oorlog besloot Tupper zich toe te leggen op de productie van plastic consumptiegoederen. Dit was een uitdaging, omdat kunststoffen nog primitief waren en over het algemeen broos, slijmerig en stinkend — en consumenten konden het zich zeker veroorloven kieskeuriger te zijn dan soldaten.

Tupper ging de uitdaging aan door als eerste een methode uit te vinden om polyethyleen slakken, een zwart, onwelriekend bijproduct van het raffinageproces van ruwe olie, om te zetten in een kunststof die veerkrachtig, stevig en vetvrij was, maar ook schoon, helder en doorschijnend. Dit was op zichzelf al een belangrijke stap voorwaarts, die producten mogelijk maakte die de zintuigen of gevoeligheden van een huisvrouw niet zouden kwetsen. Maar Tupper ontwikkelde ook een lucht- en waterdichte afdichting, naar het voorbeeld van verfblikken, voor containers gemaakt van zijn verbeterde kunststof. Dit creëerde een geheel nieuw alternatief voor aluminiumfolie voor het op korte of lange termijn bewaren van voedsel.

Tegen 1946 bracht Tupper zijn producten voor thuis op de markt, die nu in een reeks felle kleuren verkrijgbaar waren: etuis voor sigaretten, bekers voor in de badkamer, en containers voor restjes. Maar ondanks een lovend artikel in het tijdschrift Home Beautiful het volgende jaar – “Fine Art for 39¢!” – bleef het publiek niet overtuigd. Toen, in 1948, ontdekte Tupper dat twee Stanley Home Product verkopers een groot deel van zijn producten verkochten. De verkopers van Stanley stelden hun producten voor aan huisvrouwen die bijeenkwamen op een “feestje” bij een gastvrouw thuis. Indachtig zijn eigen jeugdig huis-aan-huisverkoopsucces, ontmoette Tupper verschillende Stanley-distributeurs om de krachten te bundelen. Het resultaat was Tupperware Home Parties, dat nog steeds de exclusieve verdeler van Tupperware® is.

Tegen het einde van de jaren 1950 waren Tupperware Parties een nationaal fenomeen. Zelfs nadat andere bedrijven erin slaagden Tupper’s producten te imiteren, garandeerde de “home party” verkoopstechniek Tupperware® zo’n unieke en prominente status in de industrie dat het handelsmerk praktisch een internationale generieke term is geworden. Toen Earl Tupper zijn bedrijf in 1958 voor 16 miljoen dollar verkocht, had zijn combinatie van Yankee-vernuft en verkoopsintelligentie hem al een vorm van onsterfelijkheid opgeleverd.

Tupper overleed in Costa Rica op 3 oktober 1983 op 76-jarige leeftijd.