Naam: Daeodon(Vijandige tand – alternatief, Vernietigende tand).
Phonetisch: Day-oh-don.
Genoemd door: Edward Drinker Cope – 1879.
Synoniemen: Ammodon, Boochoerus, Dinochoerus, Dinohyus.
Classificatie: Chordata, Mammalia, Artiodactyla, Entelodontidae.
Soorten: D. shoshonensis (type).
Dieet: Carnivoor/Onivoor?
Grootte: 3,6 meter lang, 1,8 meter hoog op de schouders.
Bekende locaties: Noord-Amerika.
Tijdperk: Aquitanian tot Burdigalian van hetMiocene.
Fossiele vertegenwoordiging: Verscheidene specimens.

Er was eens een andere bekende entelodont genaamd Dinohyus(terriblepig) die ooit de bekendste van de entelodonts was. Later onderzoek tegen het einde van de twintigste eeuw bracht echter de ontdekking dat Dinohyus eigenlijk dezelfde was als een ander geslacht van entelodonts genaamd Daeodon. Volgens internationale regels die de naamgeving van dieren regelen, heeft de oudste naam standaard voorrang.Dit betekent dat Dinohyus, dat door Peterson in 1905 werd genoemd, nu een asynoniem is van Daeodon, dat zesentwintig jaar eerder in 1879 werd genoemd. Hoewel dit besluit al vele jaren door paleontologen wordt aanvaard, zijn er nog steeds enkele onnauwkeurige bronnen die Dinohyus als een geldig genus blijven beschouwen, zelfs nadat het werd gesynonimiseerd met Daeodon.
Daeodon was gemakkelijk een van de grootste bekende entelodonts, hoewel andere geslachten zoals Paraentelodon evenals het typegeslacht van de entelodontidae, Entelodon, in grootte vergelijkbaar schijnen te zijn geweest.De negentig centimeter lange schedel van Daeodon bestaat voor het grootste deel uit een kaak met twee brede jugalen (jukbeenderen). De brede jugalen zouden de aanhechting van krachtige bijtspieren mogelijk hebben gemaakt, hoewel ze bij de mannetjes ook groter lijken te zijn geweest. Dit teken van seksueel dimorfisme zou mannetjes in staat hebben gesteld krachtiger te bijten om met andere mannetjes te vechten, of zelfs om het voor een rivaal moeilijker te maken zijn kaken rond zijn schedel te klemmen, of beide.
Omdat Daeodon een mengeling van verschillende tandtypen heeft, wordt hij verondersteld een omnivoor te zijn die in staat is planten te eten, vooral bepaalde delen zoals wortels en knollen, en misschien ook aas te eten, net zoals wrattenzwijnen vandaag in Afrika doen.Hoewel ze op varkens lijken, is het nog steeds niet zeker of en in welke mate entelodonten verwant zijn met varkens. Maar een theorie van een aaseter past misschien beter bij Daeodon dan die van een omnivoor.Terwijl zij gemakkelijk in staat zijn om een even groot of kleiner dier te doden, hebben populartheorieën gesuggereerd dat entelodonts andere roofdieren zouden volgen enkel om hun prooien te stelen, waarvan het bewijs geleverd wordt door een zigzaggendentelodontspoor dat mogelijk achtergelaten werd door een vroegere verwant van Daeodon, Archaeotherium genaamd.
Voortere steun voor een aaseter theorie komt van de schikking van de neusvleugels die bij Daeodon naar de zijkanten gericht lijken te zijn eerder dan rechtstreeks naar voor.Dit zou de ontwikkeling van een directioneel reukvermogen mogelijk maken, want afhankelijk van de richting van het hoofd ten opzichte van de wind, zou het ene neusgat de lucht een fractie van een seconde eerder opvangen dan het andere (vergelijkbaar met de manier waarop je een geluid in het ene oor eerder hoort dan in het andere, zodat je weet in welke richting je je moet draaien om te zien wat het was).Daeodonmighthad in staat geweest om te blijven volgen in een zigzag patroon tot het punt dat de sterkte van de geur gelijk was in beide neusgaten, zodat het zou dan weten om gewoon rechtdoor te gaan.
Als een karkas eenmaal is gevonden, kan een ander rivaliserend roofdier er al aan zitten, maar de Daeodon zou zijn immense omvang gebruiken om een ander, vooral kleiner, roofdier te intimideren en weg te jagen. In dit scenario is het waarschijnlijk dat tegen de tijd dat de Daeodon er daadwerkelijk is, de meeste stukken vlees al zijn geconsumeerd, maar dit is waar de Daeodon echt gebruik zou maken van de sterke bijtkracht van zijn kaken.Deze bijtkracht zou een groteentelodont als de Daeodon in staat hebben gesteld om botten te breken en open te breken, vooral wanneer deze gevangen zaten tussen de achterste tanden die zich dichter bij het scharnierpunt van de kaak bevonden, omdat hier de volle kracht van de kaaksluitspieren kon worden ingezet tegen wat zich ook maar in de mond bevond.Een laatste observatie die een dieet van andere dieren ondersteunt is niet op Daeodon zelf, maar op de fossielen van andere zoogdieren, vooral herbivoren, die sporen vertonen die sterk overeenkomen met het gebitspatroon en de opstelling van entelodont kaken.

Verder lezen
– Over enkele karakteristieken van de Miocene fauna van Oregon. -Proceedings of the American Philosophical Society 18(102):63-78. – E.D. Cope – 1878.
– Taxonomy and distribution of Daeodon, anOligocene-Miocene entelodont(Mammalia: Artiodactyla) from North America. – Proceedings van de Biologische Vereniging van Washington. 111 (2): 425-435. – S. G. Lucas, R.J. Emry & S. E. Foss – 1998.

—————————————————————————-

Random favourites