Bijna alle ottersoorten worden in toenemende mate bedreigd door verstedelijking en voortschrijdende houtkap. Noord-Amerikaanse rivierotters (L. canadensis) worden nog steeds gevangen als onderdeel van de commerciële bonthandel, maar de belangrijkste bedreigingen voor andere soorten zijn de vernietiging van wetlandhabitats en vervuiling. Zware metalen en verontreinigende stoffen zoals kwik en PCB’s hopen zich op in otterweefsels en tasten na verloop van tijd zowel de voortplanting als de overlevingskansen aan. Vervuiling heeft ook gevolgen voor de vispopulaties waarvan otters vaak afhankelijk zijn. Behoud van de resterende wetlands en herstel van de waterkwaliteit zijn momenteel de belangrijkste stappen om de toekomst van de otters veilig te stellen.

De meeste autoriteiten houden het erop dat 13 soorten otters deel uitmaken van de onderfamilie Lutrinae. De status van de Kongo-etter blijft echter onderwerp van discussie: de meeste onderzoekers beschouwen het dier als een ondersoort van de Afrikaanse otter met kleine klauwen (Aonyx capensis) en geven het de taxonomische naam A. capensis congicus. Anderen beschouwen de Kongo-klauwloze otter als een geldige soort en hebben hem de taxonomische naam A. congicus gegeven. De onderstaande classificatie gaat ervan uit dat Lutrinae uit 13 soorten bestaat.

• Subfamilie Lutrinae (otters) 13 soorten in 7 geslachten die voorkomen op alle continenten behalve Antarctica. Lutrinae is een onderfamilie van de Mustelidae.
  • Geslacht Lontra (rivierotters) 4 soorten gevonden in Amerika.
  • Geslacht Lutra 3 soorten, gevonden in Afrika en Eurazië.
  • Geslacht Aonyx 2 soorten, gevonden in Afrika ten zuiden van de Sahara en in Zuid- en Zuidoost-Azië.
  • Geslacht Hydrictis (gespikkelde otter) 1 soort komt voor in Afrika ten zuiden van de Sahara.
  • Geslacht Enhydra (zeeotter) 1 soort die in Noord-Amerika voorkomt.
  • Geslacht Lutrogale (gladde otter) 1 soort komt voor in Zuid-Azië.
  • Geslacht Pteronura (reuzenotter) 1 soort die in Zuid-Amerika voorkomt.

Serge LariviereDe redactie van Encyclopaedia Britannica