Als een eerste stap in het bestuderen van de karakteristieken van cerebrovasculaire ziekte in een geografisch beperkt segment van de bevolking, werden de ziekenhuisdossiers van 285 patiënten gecodeerd als “CNS vascular” in het Elkhart General Hospital (Indiana) beoordeeld voor de jaren 1963, 1964 en 1965 door een team van neurologie coassistenten, onder toezicht van de auteur. Informatie uit onderzoek van bijna de helft van de groep door een team van neurologen en gegevens van familieleden, huisartsen, ziekenhuisdossiers en overlijdensakten betreffende de rest leidden tot de conclusie dat de oorspronkelijke diagnose “CNS vasculair” bij 25 patiënten (9%) niet kon worden hard gemaakt, een herseninfarct was bij 125 patiënten (53%), een hersenbloeding bij 40 patiënten (14%), een subarachnoïdale bloeding bij 21 patiënten (7%), gegeneraliseerde atherosclerose bij 24 patiënten (8%), en een voorbijgaande focale cerebrale ischemische aanval bij 25 patiënten (9%).

Aandoeningen zoals diabetes, hypertensie, hartaandoeningen, myocardinfarct, oorschelpfibrilleren en urogenitale aandoeningen kwamen significant vaker voor bij patiënten met een herseninfarct dan bij een groep patiënten van vergelijkbare leeftijd en geslacht die uit hetzelfde ziekenhuis waren verzameld in een poging een “contrastgroep” te vormen. Hypertensie was echter de enige aandoening die significant vaker geassocieerd werd met hersenbloeding.

Sigarettenconsumptie was verhoogd op een zeer significant niveau bij de mannen die een infarct hadden en de prognose werd, in het algemeen, ongunstig beïnvloed door oudere leeftijd, verdere cerebrovasculaire gebeurtenissen, en abnormale elektrocardiogrammen. Drieëntachtig procent van de patiënten met een hersenbloeding overleed tijdens de eerste ziekenhuisopname.