Spojrzenie na menedżerów The Office, którzy poszli w ślady Michaela Scotta, i jak każdy z nich pomógł przekształcić show w fascynujący wrak pociągu.

Po tym, jak Steve Carell powiesił swój kubek „Najlepszego Szefa na Świecie” pod koniec Sezonu 7 The Office, show nigdy nie udało się znaleźć swojej stopy ponownie. Zastępczy menadżerowie byli rotowani w i poza, a drugorzędne postacie programu stały się wzmocnionymi parodiami samych siebie, aby pomóc wypełnić ogromną lukę pozostawioną przez niezrównaną komediową obecność Carella.

Ciągle, jest coś tak fascynująco oglądalnego w programie w jego ostatnich dwóch plus sezonach. Rzut oka na świat, który stracił swoje centrum i nigdy nie znalazł nowego.

Żadna z nowych postaci pchanych do siedzenia w biurze kierownika nie próbowała powielać tego, co Carell zrobił z Michaelem Scottem, choć żadna z nich nie powinna. Mimo to, pomimo ich indywidualnych kompetencji jako aktorów, żadna z ich postaci nie jest mile wspominana – jeśli w ogóle – patrząc wstecz na dziewięciosezonowy bieg serialu. Let’s break them down.

Deangelo Vickers

Having Will Ferrell come in as a replacement manager to soften the gargantuan loss of Steve Carell sounded good on paper. Nawet ich pierwsza scena razem, gdzie dwaj z nich są niepomni faktu, że mają się spotkać ze sobą w barze hotelowym, jest komedia mainlined bezpośrednio z serca Vaudeville.

Jednak każda scena z Ferrella’s Deangelo Vickers stale się gorzej i gorzej. Niektóre z nich graniczyły z niewygodnymi, ale nie w cringy, niezręcznym sensie Michaela Scotta. Bardziej w sensie „ta postać została napisana przez komisję”. Poważnie, Deangelo był wszędzie, na przemian brutalnym, choć kompetentnym przywódcą i kimś, kto odwiedzał schroniska dla zwierząt, by wyrobić sobie psychikę przed sprzedażą. To było dziwne kilka episodes.

Farrell’s run na The Office miał mieć tylko ograniczony łuk, który rozpoczął historię, która zamieniła się w studni oni często wracają do: znalezienie nowego menedżera. Po tym, jak uzyskał uraz głowy grając w koszykówkę w magazynie, rozpoczęły się poszukiwania jego zastępcy.

Oglądaj swoje ulubione programy na fuboTV: Watch over 67 live sports and entertainment channels with a 7-day FREE trial!

Creed Bratton

This is really only here as an honorable mention since Creed (Creed Bratton) was briefly given the role of Regional Manager based solely on his seniority. Mimo, że od dawna stał się szemraną, porywczą, być może morderczą postacią, nie wywarł większego wpływu podczas swojego pobytu na wielkim krześle. Co prawdopodobnie wyszło mu na dobre.

Robert California

Na pierwsze pełnoetatowe zastępstwo Michaela Scotta, James Spader nadał roli ekscentrycznego milionera Roberta Californii swoją zwykłą, wykalkulowaną creepiness. Był anty-Michaelem. Zuchwały i pewny siebie, a jednocześnie skrywający złowrogi podtekst tuż pod powierzchnią.

Robert, który wmówił sobie, że zostanie dyrektorem generalnym, niekoniecznie prowadził sprawy bardziej efektywnie, ale jego życiowa historia jako członka Jednego Procenta nauczyła go korporacyjnej bystrości, by wykorzystać każdą sytuację na swoją korzyść. Podczas jego kadencji widzieliśmy więcej korporacyjnych porachunków i powszechnych konsekwencji jego złych decyzji. Ale ani razu nie został uczłowieczony, zostawiając go zapamiętanym jako dziwny, nie na miejscu przypis w historii The Office.

Andy Bernard

Po tym, jak Robert został mianowany dyrektorem generalnym w miejsce Jo Bennett (Kathy Bates), która była odpowiedzialna przez całą ostatnią część biegu Michaela Scotta, Andy Bernard Eda Helmsa został nazwany kierownikiem regionalnym.

Andy’ego bieg jako kierownik, który miał miejsce w dwóch nie następujących po sobie okresach, uczynił Deangelo Vickers wydaje się pozytywnie kompetentny w porównaniu. Podczas jego kadencji w pierwszej połowie sezonu 8, i ponownie przez większość sezonu 9, Andy poszedł od całkowicie sympatyczny do absolutnie nie do zniesienia, w zależności od… jakiejkolwiek sytuacji pisarze znaleźli się w, chyba.

Aby być uczciwym, to był ten sam czas, że Biuro naprawdę zaczął odchodzić od tego całego „można prawie zobaczyć to się dzieje w prawdziwym życiu” klimat dla bardziej quotidian sitcom głupoty. Mimo to, żadna postać nie była tak rutynowo oddzielona od swoich głównych cech jak Andy.

Nelly Bertram

Nelly Bertram w wykonaniu Catherine Tates była najbliższą rzeczą, jaką dostaliśmy do typu Michaela Scotta po jego odejściu. Po raz pierwszy pojawiła się na rozmowie kwalifikacyjnej na stanowisko kierownika regionalnego w następstwie wypadku Deangelo i była tak samo bezmyślna i nieczuła jak jej poprzedniczka, ale również wydawała się nie mieć niczego, co uczyniłoby ją zdalnie relatable.

To było w porządku, kiedy po raz pierwszy została ponownie wprowadzona jako szef Sabre Store w Tallahassee, słowo-salada-spewing korporacyjny typ średniego kierownictwa, który tylko zarobił jej miejsce ze względu na jej przyjaźń z Jo Bennett (którego wpływ na The Office daleko wykraczał poza jej postać off-screen odejście).

To nie było do Nelly został sprowadzony z powrotem do oddziału Scranton przez Roberta i postanowił, że ona przejmie pracę Andy’ego jako kierownik, że jej żrące zachowanie stało się po prostu irytujące. Jednak zamiast po prostu stać się piętą The Office, dostała jakąś rzuconą historię łez, która została zaprojektowana tak, aby wydawała się bardziej empatyczna.

Nie, ale po tym jak jej charakter został nieco złagodzony, skończyła jako nie straszny dodatek do biura Dunder Mifflin.

Dwight Schrute

Jak The Office miał swoje oczy na horyzoncie, Rainn Wilson’s długo cierpiący (i nieznośny) pochlebca, Dwight Schrute w końcu osiągnął swoje marzenie, będąc wykonane Regional Manager. Widzieliśmy bardzo niewiele z tego, co Dwight era faktycznie oznaczało, poza nim przyznanie Jim i Pam (John Krasinski i Jenna Fischer, odpowiednio) 13 miesięcy odprawy po dwa z nich rzucić Dunder Mifflin przenieść do Austin.

W finale, ekipa dokumentalna, która miała kronikę życia pracowników firmy papierniczej dla lepszej części dekady ponownie odwiedził Dunder Mifflin rok później. Okazuje się, że Dwight nie był wcale takim złym menedżerem, stosując poranne ćwiczenia Tai Chi ze swoimi pracownikami. Jasne, zwolnił Kevina (Brian Baumgartner) za niekompetencję i Toby’ego (Paul Lieberstein) za… cóż, to nigdy nie zostało tak naprawdę wyjaśnione, ale ci, którzy pozostali w pobliżu nie wydawali się niezadowoleni ze swojego środowiska pracy.

Ciągle, wszystko biorąc pod uwagę, Dwight został uznany za najlepszego regionalnego menedżera ery post-Michael Scott – i być może w historii tej firmy. Chociaż nigdy nie dowiemy się, jak postać Jima Carrey’a z obsesją na punkcie Fingerlakes poradziłaby sobie, gdyby dostał tę pracę. Powinien był przynajmniej dostać drugą rozmowę kwalifikacyjną, Jim.