Stu kolejnych pacjentów, którzy byli 35 lat młodsi przeszli koronarografię po klinicznym zawale mięśnia sercowego. Dziewięćdziesiąt dwa procent stanowili mężczyźni. Zidentyfikowano cztery odrębne podgrupy: Dziewięćdziesięciu czterech pacjentów (78 procent) miało istotną chorobę wieńcową (większe niż 50 procent zwężenie średnicy co najmniej jednej głównej tętnicy wieńcowej), 20 (17 procent) miało prawidłowe tętnice wieńcowe, 5 (4 procent) miało główne anomalie tętnic wieńcowych, a 1 pacjent miał zapalenie tętnic wieńcowych. Spośród pacjentów z obturacyjną chorobą wieńcową, czynnikami ryzyka były palenie tytoniu w 89 procentach, pozytywna historia rodzinna choroby wieńcowej w 48 procentach, nadciśnienie tętnicze w 21 procentach i historia zaburzeń lipidowych w 20 procentach. Czynniki ryzyka były wyraźnie rzadsze w grupach bez miażdżycy tętnic wieńcowych. W grupie z chorobą wieńcową częstość występowania choroby jednego, dwóch i trzech naczyń wynosiła odpowiednio 32, 26 i 42 procent. Anomalie tętnic wieńcowych obejmowały anomalny początek lewej tętnicy wieńcowej od tętnicy płucnej (trzech pacjentów) oraz pojedynczą prawą i pojedynczą lewą tętnicę wieńcową (po jednym pacjencie). Stwierdzono, że zawał serca przed 36. rokiem życia jest chorobą mężczyzn palących papierosy i często obciążonych rodzinnym wywiadem w kierunku przedwczesnej choroby wieńcowej. Dwadzieścia dwa procent pacjentów będzie miało prawidłowe tętnice wieńcowe, anomalie tętnic wieńcowych lub zapalenie naczyń wieńcowych. Należy rozważyć wykonanie koronarografii u pacjentów, którzy przebyli zawał mięśnia sercowego przed 36 rokiem życia, w celu ustalenia rozpoznania, postępowania i rokowania.