Wzmocnienie kontrastowe jest wszechobecnym terminem w radiologii i może być stosowane na trzy sposoby.

Po drugie, wzmocnienie kontrastu może również odnosić się do cech nieprawidłowych zmian w organizmie. Dyfuzja środków kontrastowych z krwiobiegu do tkanek ciała jest fizjologicznie ograniczona. W niektórych patologiach np. nowotworowych, mogą powstawać nowe nieprawidłowe naczynia krwionośne (tj. neoangiogeneza), które zwykle są bardziej szczelne niż normalne naczynia włosowate, co powoduje, że zmiana jest znacznie lepiej widoczna na skanach wzmocnionych kontrastem.

W przypadku OUN, bariera krew-mózg (BBB) ogranicza dyfuzję środków kontrastowych. Bariera krew-mózg jest często zaburzona w patologiach OUN, co prowadzi do wzmocnienia zmian chorobowych po podaniu środków kontrastowych na skanach CT/MRI.

Trzecie zastosowanie terminu wzmocnienie kontrastowe jest w postprocessingu obrazu. Poprawę widoczności zmian uzyskuje się poprzez redystrybucję skali szarości obrazów w sposób nieliniowy w celu poprawy separacji subtelnych lub ukrytych zmian intensywności pikseli w bardziej wizualnie dostrzegalny rozkład, wykorzystując w ten sposób fizjologiczne atrybuty ludzkiego wzroku.

.