Wczesne i pośrednie stadium

Nieregularny kształt rogówki pogarsza jakość obrazu, dlatego u większości pacjentów z rogowaceniem konieczna jest korekcja wzroku. Zadanie to jest szczególnie trudne u pacjentów z keratoconusem i często wymaga indywidualnego podejścia. Zasadą jest, że pacjenci we wczesnych stadiach rogowacenia mogą mieć doskonałe widzenie dzięki okularom lub miękkim soczewkom kontaktowym. W miarę postępu choroby i zwiększania się stożka rogówki, okulary lub miękkie soczewki kontaktowe nie zapewniają już wystarczającej korekcji wzroku.

Corneal Collagen Cross-linking (CXL)

Dawno zatwierdzona do użytku w Stanach Zjednoczonych, metoda cross-linking jest z powodzeniem wykonywana na całym świecie przez ostatnią dekadę. Ta minimalnie inwazyjna, zaawansowana terapia spowalnia lub zatrzymuje postęp deformacji rogówki w przebiegu keratoconus poprzez wzmocnienie wiązań kolagenowych w rogówce, dzięki czemu staje się ona sztywniejsza i zazwyczaj przestaje się wybrzuszać.

Dowiedz się więcej o CXL tutaj.

Zaawansowane etapy

Przeszczep rogówki

Po wyczerpaniu wyżej wymienionych metod leczenia można wykonać przeszczep rogówki, aby przywrócić widzenie.

Przeszczep rogówki jest często wykonywany w warunkach ambulatoryjnych, a jego wykonanie zajmuje około godziny. W przypadku przeszczepu rogówki, rogówka pacjenta jest ostrożnie usuwana, a rogówka dawcy jest przyszywana na miejsce, przy użyciu szwów o szerokości około jednej trzeciej szerokości ludzkiego włosa. Rogówki otrzymuje się od osób niedawno zmarłych, za zgodą ich najbliższych krewnych.

Po przeszczepie rogówki widzenie może pozostać nieostre przez wiele miesięcy. Leki muszą być przyjmowane nieustannie, aby uniknąć odrzucenia rogówki, tak jak w przypadku każdej przeszczepionej tkanki. Zwykle obejmuje to przeciwzapalne krople do oczu. W prawie wszystkich przypadkach okulary lub soczewki kontaktowe są niezbędne do zapewnienia najwyraźniejszego widzenia po operacji przeszczepu rogówki.

Specjalistyczne soczewki kontaktowe

Jak choroba postępuje i stożek rogówki wystaje bardziej, okulary lub miękkie soczewki kontaktowe nie zapewniają już wystarczającej korekcji wzroku. Istnieje kilka specjalistycznych soczewek kontaktowych, które mogą zapewnić poprawę widzenia u pacjentów z zaawansowanym keratoconusem.

• Sztywne Gazoprzepuszczalne Soczewki Kontaktowe. Te twarde soczewki przezwyciężają nieprawidłową optykę zniekształconej rogówki, ponieważ nie przyjmują kształtu rogówki, gdy są umieszczone na jej powierzchni. Twarde soczewki kontaktowe są doskonałym rozwiązaniem optycznym, jednak czasami mogą być niewygodne w noszeniu. Pomocne może być noszenie twardych soczewek kontaktowych na miękkich soczewkach kontaktowych lub używanie soczewek hybrydowych (twarde w środku, miękkie na brzegach).
• Soczewki twarde. W przypadku bardzo wystających stożków, dopasowanie twardej soczewki kontaktowej może być trudne. Pacjenci mogą skorzystać z soczewek o większej średnicy, które leżą na białej części oka (twardówce) i wysklepiają się nad rogówką, nie dotykając jej powierzchni. Takie twarde soczewki kontaktowe nazywane są soczewkami twardówkowymi. Ogólnie rzecz biorąc, soczewki te są bardzo wygodne w noszeniu i zapewniają doskonałe widzenie u wybranych pacjentów.
• Soczewki PROSE. Specjalny podtyp soczewek twardówkowych nazywany jest PROSE (prosthetic replacement of the ocular surface ecosystem). Ta proteza może być szczególnie przydatna w skrajnych przypadkach keratoconus i jest zwykle zarezerwowana jako ostateczność przed rozważeniem przeszczepu rogówki.

Segmenty pierścieniowe wewnątrzrogówkowe

Segmenty pierścieniowe wewnątrzrogówkowe to plastikowe pierścienie w kształcie litery C, które służą do spłaszczenia powierzchni rogówki, dzięki czemu lepiej załamują światło.

Zabieg, który trwa około 15 minut, polega na utworzeniu małych tuneli pomiędzy warstwami zrębu, w których można umieścić implanty. W zależności od stopnia zaawansowania keratoconus, pacjenci mogą być zmuszeni do noszenia kontaktów w celu dalszej korekcji wzroku po wszczepieniu implantów. Ponadto, implanty nie zatrzymają postępu choroby, więc choć jest to skuteczna metoda leczenia, nie jest ona lekarstwem.