Wadliwe działanie zastawek serca u psa (Niewydolność mitralna)

Niniejsze informacje nie zastępują opieki weterynaryjnej. Należy zawsze postępować zgodnie z instrukcjami przekazanymi przez lekarza weterynarii.

Anatomia serca psa

Wielu psom z wiekiem powoli rozwijają się zwyrodnieniowe zgrubienia i postępujące zniekształcenia jednej lub więcej zastawek serca. Z czasem zmiany te powodują przeciekanie zastawki. Najczęściej dotyczy to zastawki mitralnej. Zastawka ta oddziela komorę zbierającą krew (lewy przedsionek) od komory pompującej (lewa komora) prowadzącej krew do organizmu. U niektórych psów zmiany te rozwijają się również w zastawce trójdzielnej, która oddziela komorę zbierającą (prawy przedsionek) i pompującą (prawą komorę) prowadzącą do płuc.

Niektóre rasy mają dziedziczną predyspozycję do tej choroby. Choroba zwyrodnieniowa zastawek powoli postępuje przez lata i jest nieodwracalna. Objętość krwi, która przedostaje się z powrotem do przedsionka przy każdym uderzeniu serca, ma tendencję do powolnego zwiększania się z upływem czasu. Jednak u wielu psów z tą chorobą nigdy nie pojawiają się objawy zastoinowej niewydolności serca, mimo że mogą one mieć głośne szmery. Na wczesnym etapie procesu chorobowego lekarz weterynarii może usłyszeć cichy szmer, kiedy uszkodzona zastawka zaczyna przeciekać. Zazwyczaj przez długi okres czasu nie dochodzi do zauważalnych zmian w poziomie aktywności psa lub jego zachowaniu. Stopniowo jednak przeciek z zastawki ma tendencję do pogarszania się, a serce powoli się powiększa. Jeśli przeciek staje się poważny, krew może zacząć cofać się za serce – zazwyczaj do płuc. Powoduje to przekrwienie płuc i nagromadzenie płynu (obrzęk). Kiedy dochodzi do przekrwienia płuc i obrzęku, mamy do czynienia z zastoinową niewydolnością serca.

Zmniejszona zdolność do wysiłku fizycznego może być pierwszym objawem niewydolności serca. Większość psów z niewydolnością serca spowodowaną chorobą zwyrodnieniową zastawek wykazuje objawy „lewostronnej” niewydolności zastawkowej. Objawy te obejmują szybkie męczenie się, zwiększoną częstość oddechów lub wysiłek fizyczny w stosunku do poziomu aktywności, nadmierne dyszenie i kaszel (zwłaszcza podczas aktywności). Obecność któregokolwiek z tych objawów powinna skłonić do wizyty u lekarza weterynarii w celu ustalenia, czy rozwinęła się niewydolność serca (lub inna choroba).

Niektóre psy, u których choroba serca daje objawy, mają płyn w jamie brzusznej (wodobrzusze); inne mają epizody nagłego osłabienia lub omdlenia, które mogą wynikać z nieregularnego bicia serca lub innych powikłań. Dopóki nie pojawią się objawy niewydolności serca, leczenie nie jest konieczne, chociaż często zaleca się ograniczenie spożycia soli w diecie. Ponownie, jest wiele psów z chorobą zwyrodnieniową zastawek, u których nigdy nie dochodzi do niewydolności serca.

Jednakże, jeśli rozwinie się niewydolność serca, stosuje się kilka leków i innych strategii w celu kontrolowania objawów. Ponieważ choroba nie jest odwracalna, a niewydolność serca, gdy wystąpi, ma tendencję do progresji, intensywność terapii (w tym liczba leków i stosowane dawki) zwykle musi być zwiększana w czasie.

Terapia jest zawsze dostosowana do potrzeb indywidualnego pacjenta.

Ten temat dotyczący zdrowia zwierząt został napisany przez O. L. Nelson, DVM, MS, Diplomate ACVIM (Kardiologia & Medycyna Wewnętrzna) Washington State University.

Washington State University nie ponosi żadnej odpowiedzialności za obrażenia Ciebie lub Twojego zwierzęcia poniesione w wyniku zastosowania się do tych opisów lub procedur.

Washington State University nie ponosi żadnej odpowiedzialności za obrażenia poniesione w wyniku zastosowania się do tych opisów lub procedur.