Dlaczego jest tak, że ludzie mają znacząco różne wyniki z podobnymi doświadczeniami? Czy zauważyłeś, że niektórzy ludzie mogą doświadczyć traumy, a mimo to rozwijać się, podczas gdy inni pogrążają się w ciemności? Ja osobiście przeżyłam tę ciemność. Jako małe dziecko w rodzinie zastępczej, czułem się uwięziony i samotny.

Wyobraź sobie, że jesteś uwięziony w zbiorniku z głęboką wodą. Stąpacie po wodzie przez długi czas. Zaczynasz się męczyć. Nie jesteś pewien, jak długo jeszcze będziesz w stanie utrzymać głowę nad wodą. Próbujesz utrzymać się na powierzchni, starasz się oszczędzać energię i modlisz się, żeby ktoś przyszedł ci z pomocą. Czas płynie. Jesteś bardzo zmęczony. Zanurzasz się pod powierzchnię, wstrzymujesz oddech tak długo, jak możesz. Nikt nie nadchodzi, żeby cię uratować, bo nikt nie zauważa, że potrzebujesz pomocy. Desperacko wyciągasz się na brzeg, łapiesz powietrze i znów opadasz na dno. Nie uda ci się. Straciłeś wszelką nadzieję.

Mimo że czułem, że wszelka nadzieja została stracona, jakoś udało mi się. Nie utonąłem beznadziejnie. Mój młodszy brat to jednak inna historia. On wydaje się być beznadziejnie uwięziony. Więc, jak mi się udało, a jemu nie?

Bądź dzielny przez traumę.

Co dokładnie przechodzimy po traumatycznym doświadczeniu? Odpowiedzmy na to pytanie, zagłębiając się w 5 etapów akceptacji (inaczej znanych jako 5 etapów żałoby). Istnieją różne rodzaje modeli „akceptacji lub żałoby”; my jednak skupimy się na jednym w szczególności, modelu wprowadzonym przez szwajcarską psychiatrę Elisabeth Kubler-Ross – modelu Kubler-Ross.

Etap #1: Zaprzeczenie.

Pierwszym etapem jest zaprzeczenie. Ludzie wchodzą do tego pierwszego etapu po szoku z doświadczenia traumatycznego wydarzenia w ich życiu. Wydarzenia takie jak śmierć bliskiej osoby, fizyczne lub seksualne wykorzystywanie, gwałt, bycie w poważnym wypadku, lub traumatyczne narażenie, jakiego doświadczają weterani podczas wojny.

Jeśli ty lub ktoś z twoich bliskich doświadczył traumatycznego wydarzenia, najprawdopodobniej jesteś w jednym z tych pięciu etapów. Aby wyjść z tego doświadczenia, ważne jest, aby umieć określić, na którym etapie się znajdujesz. Oto kilka rzeczy, których należy szukać na tym etapie:

• Czepianie się fałszywego poczucia rzeczywistości.
• Twoje spojrzenie na życie staje się pozbawione sensu.
• Twoje życie nie ma sensu.

Przykład

Jako małe dziecko zostałem umieszczony w rodzinie zastępczej. Mój młodszy brat i ja byliśmy w stanie zaprzeczenia, kiedy zostaliśmy umieszczeni w systemie opieki zastępczej. Wierzyliśmy, że nasi rodzice zmienią swoje zachowanie i staną się dla nas lepszymi rodzicami.

Dlaczego to ma znaczenie

Zaprzeczanie pomaga nam przetrwać stratę. To jest sposób dla wszechświata, Boga, Buddy (cokolwiek wierzysz), aby powiedzieć nam, że osiągnęliśmy nasze granice tego, co możemy handle.

Stage #2: Anger.

Drugi etap to gniew. Gniew jest tam, gdzie posiadamy potrzebę obwiniania kogoś innego za nasze problemy. Oto kilka cech charakterystycznych dla tego etapu:

• Potrzeba obwiniania kogoś innego.
• Twoja złość rozciąga się na wszystkich wokół ciebie.
• Czujesz się opuszczony.

Przykład

Po umieszczeniu w rodzinie zastępczej byłem niezwykle zły. Obwiniałam wszystkich, o których mogłam pomyśleć. Obwiniałem moją matkę, mojego ojca, mojego pracownika socjalnego, moich dziadków, a nawet Boga. Co jest zabawne (patrząc teraz wstecz!), pamiętam jak przeklinałem Boga pewnego wieczoru i obudziłem się śmiertelnie chory następnego ranka… zbieg okoliczności?

Dlaczego to ma znaczenie

Kiedy czujemy nasz gniew, zamiast go tłumić, zaczynamy wracać do zdrowia. Pomyśl o otwartym dole. Utknąłeś na dnie tego dołu bez możliwości wyjścia. Kiedy poczujesz swój gniew, to tak jakby w magiczny sposób pojawiła się lina, która wyciągnie cię z dołu.

Faza #3: Targowanie się.

Trzecia faza to targowanie się. Targowanie się jest wtedy, gdy wierzysz, że możesz uniknąć rzeczywistego problemu poprzez negocjacje. Przyjrzyjmy się kilku sposobom identyfikacji tego etapu:

• Masz zwątpienie w siebie.
• Ciągle używasz stwierdzeń „co by było gdyby” i „gdyby tylko”.
• Tkwisz w przeszłości.

Przykład

Jako dziecko zastępcze, pamiętam jak mówiłem moim biologicznym rodzicom, że zrobię wszystko co zechcą lub będę kimkolwiek zechcą, jeśli tylko przestaną pić i zażywać narkotyki.

Dlaczego to ma znaczenie

Ważne jest rozpoznanie kiedy osiągasz ten etap. Na tym etapie, utknąłeś w przeszłości; jednak dość łatwo jest rozpoznać, że jesteś na tym etapie po prostu zwracając uwagę na swoje myśli i słowa. Przekonasz się, że używasz całkiem sporo … „co by było gdyby” i „gdyby tylko” stwierdzeń typu w tym etapie.

Etap #4: Depresja.

Czwarty etap to depresja. Depresja to mroczny etap, w którym wycofujesz się ze wszystkiego. Depresja jest najbardziej niebezpiecznym etapem, więc oto kilka rzeczy, na które należy zwrócić uwagę:

• Wycofanie się z życia.
• Intensywny smutek.
• Mysły samobójcze.

Przykład

Mogę sobie żywo przypomnieć smutek, którego doświadczyłem, gdy w końcu zdałem sobie sprawę, że nic nie można zrobić, aby uratować moich rodziców. Miałem straszne przeczucie, że pewnego dnia oboje umrą z powodu swojego stylu życia. Niestety, mój ojciec popełniłby samobójstwo niedługo potem.

Dlaczego to ma znaczenie

Ten etap jest ważny, ponieważ żal wchodzi w twoje życie na głębokim poziomie; głębszym niż ktokolwiek mógłby sobie wyobrazić. Podczas tego etapu ważne jest, aby zrozumieć, że depresja jest właściwą reakcją na traumę.

Faza #5: Akceptacja.

Piątą i ostatnią fazą jest akceptacja. Akceptacja ma miejsce, kiedy przyjmujecie prawdziwą rzeczywistość jako waszą stałą rzeczywistość. Poznasz, kiedy wejdziesz w ten ostatni etap po następujących cechach:

• Zdajesz sobie sprawę, że nie możesz pozostać uwięziony w przeszłości.
• Zaczynasz znowu cieszyć się życiem.
• Wykonujesz nowe połączenia.

Przykład

W końcu trafiłem na ten etap, kiedy powiedziałem sobie, że nie mogę zmienić mojej rodziny. Musiałam zacząć przygotowywać się do rzeczywistości bez większości mojej rodziny w moim życiu. Nie byłem z tego powodu szczęśliwy, ale zaakceptowałem to.

Dlaczego to ma znaczenie

Akceptacja prawdziwej rzeczywistości jako twojej stałej rzeczywistości jest ważnym krokiem w powrocie do zdrowia. Zazwyczaj, niekoniecznie nam się to podoba, ale akceptujemy to i uczymy się z tym żyć. Ważne jest, aby pamiętać, że nie możemy rozpocząć tego etapu, dopóki nie pozwolimy na odpowiednią (określoną przez jednostkę) ilość czasu na każdym etapie… zasadniczo, nie możemy spieszyć się z akceptacją.

Nie możesz kontrolować wszystkiego, ale zawsze masz nad czymś kontrolę.

Gdy rozwiniemy nastawienie na wzrost, stwierdzimy, że możemy stać się lepsi. Nastawienie na wzrost wprowadzi nas na ścieżkę, nie tylko do wyzdrowienia, ale na ścieżkę pozwalającą nam się rozwijać. Wprowadzi nas na ścieżkę do rozwoju pourazowego (PTG). Po drodze, szukaj znaczenia lub celu w swoim życiu. Kiedy odkrywamy znaczenie, stwierdzamy, że mamy większy cel do życia.

Oto kilka sposobów, w jakie możesz rozwinąć nastawienie na wzrost:

• Uwierz, że możesz stać się lepszy.
• Postaraj się nauczyć jak najwięcej – wiedząc, że możesz i staniesz się mądrzejszy.
• Czytaj i słuchaj audiobooków.
• Ćwicz i jedz odżywcze pokarmy.
• Przyjmuj wyzwania – wiedz, że możesz się z nich uczyć.
• Przyjmuj porażki jako okazje do nauki.
• Przyjmuj wysiłek jako niezbędny krok w kierunku rozwoju.
• Chętnie ucz się na krytyce.
• Postrzegaj sukcesy innych jako inspirację – ucz się od nich.
• Twórz synergię z innymi i stymuluj wzrost w sobie i w innych.
• Dodatkowo, naprawdę zastanów się nad poniższym cytatem…

„Nigdy nie pozwól, aby dobry kryzys poszedł na marne.” – Winston Churchill

Pamiętaj, że zawsze jest srebrna podszewka.

Kiedy osobiście rozwinąłem nastawienie na wzrost, szybko odkryłem sens w moim życiu. I no musiał szukać daleko odkrywać je… w rzeczywistości, ja był z ja cały czas. Mój piękna żona i mój cenna córka są mój purpose… są sensem w mój życiu.

Ty także możesz łatwo odkryć sens w twój życiu, akceptować pozornie nieakceptowalne realia tego świata, i rozwijać się. Wszystko, co musisz zrobić, to otworzyć oczy!

Featured photo credit: Stocksnap via stocksnap.io

.