Podczas pory suchej nietrudno zauważyć, jak brazylijski Park Narodowy Lençóis Maranhenses zyskał swoją pstrokatą nazwę. Lençóis maranhenses to po portugalsku „pościel z Maranhão”, co odnosi się do stanu w północno-wschodniej części kraju i jego nieskończenie pofałdowanego, białego jak bita śmietana krajobrazu – największego pola wydm w Ameryce Południowej. Bez przewodnika, można się łatwo zgubić na rozległym terytorium wydm, które mogą osiągnąć ponad 65 stóp wysokości.

Na pierwszy rzut oka, kilometry piasku mogą sprawić, że Lençóis Maranhenses wygląda jak typowa wyschnięta pustynia. Ale ten widok znajduje się w pobliżu dorzecza Amazonki i jest zalewany przez cztery miesiące w roku intensywnymi opadami deszczu. Silne wiatry i deszcz przekształcają ziemię, gdy woda deszczowa wypełnia doliny między wydmami, tworząc surrealistyczną koronkę tysięcy pozornie cudownych lagun między wstęgami piasku. Niebieskie i zielone plamy osiągają swój szczyt w lipcu, z niektórymi osiągającymi 300 stóp długości i głębokości wystarczającej do pływania.

Te słodkowodne laguny również mogą być połączone, gdy rzeki, takie jak Rio Negro, wężem ich sposób przez wydmy. Garbniki z rozkładającej się roślinności zabarwiają wody rzeki na kolor herbaty, kawy lub jakiejś bardziej czerwonej substancji. Z góry, ciemne palce Rio Negro wyglądają jak arterie, krwawiące abstrakcyjnymi wzorami do białego piasku.

W końcu deszcze się kończą, pora sucha powraca, a tropikalne słońce wysusza magiczny patchwork. Pościel znów jest czysta aż do przyszłorocznych deszczów.

.