Tej nocy poszedłem na złą randkę.

Waham się, czy nazwać to złą randką, ponieważ nie było w tym nic szczególnie okropnego – pojawił się na czas, zadawał właściwe pytania i wsunął swoją dłoń w moją pod koniec nocy, nie czyniąc tego niezręcznym.

Prawdę mówiąc, to nie była zła randka – to była w porządku randka.

Po prostu w porządku.

Nie było iskry, nie było połączenia, a przez całą noc, było dziwne uczucie jelitowe o facecie, którego po prostu nie mogłem określić. Czułam się jakbym piła filiżankę letniej kawy – mogłabym ją tolerować i może nawet cieszyć się nią, gdybym naprawdę próbowała, ale nie zamierzałam zamawiać jej z menu.

Część mojego niepokoju mogła mieć związek z okolicznościami stojącymi za sytuacją. Moją randką był facet z jednej z moich klas, który już raz mnie zaprosił. Wciąż surowa i pielęgnując moje emocjonalne rany po niedawnym rozstaniu, odrzuciłam jego ofertę.

Kilka miesięcy później, spotkałam go ponownie i spędziliśmy godzinę lub tak rozmawiając. Zapytał, czy spotykam się z kimś, a jego oczy rozbłysły, gdy dowiedział się, że nie. Chociaż mogłem już czuć brak iskry, czułem się zobowiązany, aby dać mu szansę.

Wyobraziłem sobie, że w bardziej romantycznym otoczeniu, rzeczy mogą czuć się inaczej. Jakby romantyczny związek mógł nagle wyskoczyć pod przyćmionymi światłami kolacji lub gdy spacerowaliśmy razem w chłodnym zimowym powietrzu.

Niestety, tak się nie stało.

Ale zazwyczaj lubię iść na dwie lub trzy randki z kimś, zanim nawet pomyślę o emocjonalnych związkach, mogłem po prostu powiedzieć, że nic nie wyjdzie z tej sytuacji. Nie było żadnych czerwonych flag – to było tylko niełatwe przeczucie, które sprawiło, że zawahałam się, kiedy próbował zrobić więcej planów.

Gdy odeszłam od randki, mieliśmy wstępne plany, aby spotkać się w późniejszym tygodniu. Zastanawiałam się nad realizacją tych planów i spotkaniem z nim jeszcze raz, aby upewnić się, że naprawdę czegoś tam nie ma, ale myślenie o tym tylko sprawiło, że niespokojne uczucie w moich jelitach znów się pojawiło.

Nie chciałam pić letniej kawy po raz drugi.

Chciałabym móc powiedzieć, że to już koniec tej historii, ale tak nie było. Następnie przyszła trudna część – danie mu do zrozumienia, że nie chcę go więcej widzieć. Chociaż niekoniecznie uważam, że ghosting jest zły, nie jest to nawyk, który lubię praktykować. Kiedy mogę, wolę być bezpośrednia i szczera.

Kiedy wysłał mi wiadomość następnego dnia, nie marnowałam czasu:

Hej, świetnie się bawiłam ostatniej nocy, ale jeśli mam być całkowicie szczera, nie jestem pewna, czy czułam dużo emocjonalnego związku. Wydajesz się być świetnym facetem i byłbym w dół, aby spędzić czas jako przyjaciele, ale po prostu nie widzę nic romantycznego dzieje się między nami. I hope you understand.

To nie jest pierwszy raz, kiedy wysłałam tekst odrzucenia po pierwszej (lub nawet trzeciej) randce. Ja również byłem na końcu otrzymywania tekstu odrzucenia też. Podczas gdy teksty odrzucenia nie są zabawne, aby uzyskać (zwłaszcza jeśli jesteś do osoby), jest dziwne poczucie ulgi, która przychodzi wraz z nimi. Zamiast być prowadzonym przez tygodnie lub miesiące, niczyj czas się nie marnuje.

Większość ludzi, których odrzuciłem, wydawała się zgadzać z tym sentymentem – ale ten facet nie wydawał się być jednym z nich:

Whoa, wstrzymaj się. Czy nie sądzisz, że jesteś tu trochę impulsywny? Daj mi szansę.

Chociaż normalnie zgodziłabym się, że nie ma nic złego w drugiej szansie, to nie był jeden z tych momentów. Nie tylko byłem pewien, że sprawy nigdzie nie zmierzają, ale coś mi mówiło, że próba przeprowadzenia tej rozmowy po drugiej lub trzeciej randce będzie tylko gorsza.

Próbowałam wyjaśnić moją stronę rzeczy:

Wiem, że może to wyglądać na impulsywne, ale naprawdę nie czuję między nami nic poza przyjaźnią.

Niestety, nie zamierzał pozwolić mi tak łatwo się wywinąć:

Czuję między nami więź. Czy po prostu boisz się zranienia?

W tym momencie poczułam lekką frustrację:

Nie, nie chodzi o zranienie. Jak powiedziałem, dobrze się bawiłem, ale po prostu nie czułem związku.

Po powtórzeniu się, musiał rzucić ostatnie słowo:

Okay. Nie jestem pewien, czy możemy być przyjaciółmi po tym. Muszę to przetworzyć – naprawdę mnie to boli.

Przeprosiłem jeszcze raz i to było to.

Jak w przypadku każdego odrzucenia, usłyszenie, że zraniłeś czyjeś uczucia, nie czuje się dobrze. Powoduje dziwny koktajl poczucia winy i nienawiści do samego siebie, który prawie sprawia, że chcesz to wszystko cofnąć.

Jednakże, poszedłszy na tylko jedną randkę z tym facetem, skłamałbym, gdybym powiedział, że nie byłem sceptyczny co do tego, jak naprawdę złamane serce miał. Może jego duma została zraniona i miał jakieś uczucia, ale kilka godzin i powierzchowne zachowanie w restauracji nie jest wystarczającym czasem, aby naprawdę kogoś poznać.

Po jego ostatnim tekście, przeprosiłem ponownie i zostawiłem to na tym. Poczucie winy pozostało, ale nie było żadnych żalów – stoję za moją decyzją.